Τι συμβαίνει όταν ο ψευδάργυρος εκτίθεται σε οξυγόνο και νερό;

Ο ψευδάργυρος είναι ένα σχετικά ενεργό μέταλλο και υφίσταται εύκολα τη διάβρωση όταν εκτίθεται σε οξυγόνο και νερό. Η αντίδραση ψευδαργύρου με οξυγόνο και νερό είναι μια ηλεκτροχημική διαδικασία που περιλαμβάνει τη μεταφορά ηλεκτρονίων από ψευδάργυρο σε οξυγόνο. Η συνολική αντίδραση μπορεί να εκπροσωπηθεί ως εξής:

Zn (s) + O2 (g) + 2Η2Ο (L) → Zn (OH) 2 (s) + H2 (g)

Σε αυτή την αντίδραση, το μέταλλο ψευδαργύρου οξειδώνεται για να σχηματίσει ιόντα ψευδαργύρου (Zn2+), ενώ το οξυγόνο μειώνεται για να σχηματίσει ιόντα υδροξειδίου (ΟΗ-). Τα ιόντα ψευδαργύρου στη συνέχεια αντιδρούν με ιόντα υδροξειδίου για να σχηματίσουν υδροξείδιο του ψευδαργύρου, το οποίο είναι ένα λευκό, ζελατινώδες ίζημα. Το αέριο υδρογόνου που παράγεται στην αντίδραση απελευθερώνεται ως φυσαλίδες.

Ο ρυθμός διάβρωσης του ψευδαργύρου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας, της υγρασίας και της παρουσίας άλλων χημικών ουσιών στο περιβάλλον. Γενικά, όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία και η υγρασία, τόσο ταχύτερα είναι ο ρυθμός διάβρωσης. Η παρουσία ιόντων χλωριδίου (Cl-), όπως αυτά που βρίσκονται στο θαλασσινό νερό, μπορεί επίσης να επιταχύνει τη διάβρωση του ψευδαργύρου.

Για την προστασία του ψευδαργύρου από τη διάβρωση, συχνά επικαλύπτεται με προστατευτικό στρώμα χρώματος ή άλλου στεγανωτικού. Ο ψευδάργυρος μπορεί επίσης να κρατηθεί με άλλα μέταλλα, όπως ο χαλκός ή το αλουμίνιο, για να βελτιώσει την αντοχή της στη διάβρωση.