Χρήση μονάδων GPS για να καταλάβετε πού ταξιδεύουν οι backpackers στην ερημιά

Η κατανόηση της χρήσης των επισκεπτών στα δημόσια πάρκα είναι σημαντική για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τον καλύτερο τρόπο διατήρησης τόσο των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων όσο και των οικοσυστημάτων. Συγκεκριμένα, γνωρίζοντας το πού Οι επισκέπτες πηγαίνουν βοηθά τους διαχειριστές πάρκων να κατανέμουν αποτελεσματικά τους πόρους για την υποστήριξη των οικοσυστημάτων και την αναψυχή υψηλής ποιότητας ταυτόχρονα. Αλλά σε απομακρυσμένες και εκτεταμένες περιοχές άγριας φύσης, ο εντοπισμός του πού πηγαίνουν οι επισκέπτες είναι λιγότερο γνωστός.

Μια πρόσφατη μελέτη με τίτλο "A GPS Tracking Study of Recreationists in a Alaskan Protected Area" χρησιμοποίησε μονάδες GPS για να κατανοήσει πού ταξίδεψαν οι ταξιδιώτες με σακίδιο εντός του Εθνικού Πάρκου και του Προστατευτικού Πάρκου Denali ("Denali").

Σακίδιο στο Εθνικό Πάρκο Denali 

Το Denali βρίσκεται στο εσωτερικό της Αλάσκας, που περιλαμβάνει ένα υποαρκτικό τοπίο έξι εκατομμυρίων στρεμμάτων. Το πάρκο φιλοξενεί περίφημα το ψηλότερο βουνό της Βόρειας Αμερικής (Denali, 20.310 πόδια) και υποστηρίζει μια πληθώρα μεγάλων θηλαστικών όπως λύκους, άλκες, αρκούδες γκρίζλι και καριμπού προστατεύοντας μεγάλα παρθένα οικοσυστήματα. Εκτός από την οικολογική σημασία, το Denali προσφέρει μοναδικές ψυχαγωγικές εμπειρίες για τους επισκέπτες. Δύο εκατομμύρια στρέμματα του πάρκου είναι ομοσπονδιακά χαρακτηρισμένη ερημιά, αλλά η άγρια ​​ δεν σταματά εκεί:και τα 6 εκατομμύρια στρέμματα του πάρκου προσφέρουν απέραντα και παρθένα τοπία, μοναξιά και ησυχία (ικανότητα να περιβάλλεται μόνο από φυσικούς ήχους) και χωρίς μηχανοκίνητη πρόσβαση.

Μια ιδιαίτερα άγρια ​​εμπειρία για τους επισκέπτες είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου είναι χωρίς μονοπάτια. Πέρα από τις μπροστινές περιοχές όπου βρίσκονται μερικές καθιερωμένες κατασκηνώσεις, κέντρα επισκεπτών και συστήματα μονοπατιών, οι πεζοπόροι και οι ταξιδιώτες έχουν οδηγίες να παραμείνουν εκτός διαδρομής και να μην ακολουθούν τίποτα που μοιάζει με «κοινωνικό» μονοπάτι σύμφωνα με το «Βρες το δικό σου μονοπάτι» του πάρκου ” σύνθημα. Αυτή είναι μια σκόπιμη στρατηγική διαχείρισης για τη διασπορά της χρήσης των επισκεπτών σε εύθραυστα οικοσυστήματα της τούνδρας.

Οι ταξιδιώτες έχουν πρόσβαση στην έρημο μέσω ενός οδικού διαδρόμου μήκους 92 μιλίων που διχοτομεί το πάρκο, χρησιμοποιώντας το ως σημείο εκτόξευσης στην ύπαιθρο. Μόλις φτάνουν στην εξοχή, οι επισκέπτες επιλέγουν πού θέλουν να κάνουν πεζοπορία και κατασκήνωση και ποια χαρακτηριστικά θέλουν να δουν. Οι ταξιδιώτες με σακίδιο περιορίζονται γεωγραφικά μόνο από το σύστημα ποσοστώσεων μονάδων του πάρκου. Το Denali χωρίζεται σε 87 μονάδες backcountry ως ένας τρόπος διαχείρισης αυτού του τεράστιου τοπίου. Περίπου οι μισές από αυτές τις μονάδες έχουν όρια στον αριθμό των επισκεπτών που μπορούν να κατασκηνώσουν σε μια μονάδα κάθε νύχτα, που κυμαίνονται από δύο έως δώδεκα επισκέπτες. Αυτό το σύστημα ποσοστώσεων διευκολύνει τη διασπορά της χρήσης που έχει τόσο κοινωνικά (δηλαδή περισσότερη μοναξιά) όσο και οικολογικά (δηλαδή λιγότερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος) οφέλη.

Παρακολούθηση επισκεπτών GPS

Οι επισκέπτες που παρακολουθούνται με GPS εμφανίζονται σε ένα ευρύ φάσμα πλαισίων, από δημόσια πάρκα έως κέντρα πόλεων. Αυτή η τεχνολογία καταγράφει μοτίβα ταξιδιού στο έδαφος και δημιουργεί λεπτομερή και ακριβή χωρικά δεδομένα. Σε αυτή τη μελέτη, οι μονάδες GPS παρακολούθησαν τους backpackers στο Denali για να εξετάσουν πού έκαναν πεζοπορία και κατασκήνωση. Οι ερευνητές μοίρασαν μονάδες GPS σε ταξιδιώτες που συμφώνησαν στη μελέτη. Χρησιμοποιήσαμε μονάδες Canmore GT-740 FL λόγω του μικρού μεγέθους και του απλού σχεδιασμού τους (δείτε την εικόνα). Αυτές οι μονάδες ήταν επίσης σε θέση να καταγράφουν πολύ λεπτομερή ίχνη καταγράφοντας σημεία διαδρομής κάθε 15 δευτερόλεπτα.

Τα δεδομένα διάρκειας ταξιδιού που συλλέχθηκαν από αυτές τις μονάδες επέτρεψαν στους ερευνητές να κατανοήσουν πόσο καιρό έκαναν πεζοπορία οι ταξιδιώτες εκτός από το πού πήγαν. Συνολικά, καταγράφηκαν 113 ταξίδια χρησιμοποιώντας αυτές τις μονάδες. Κατά μέσο όρο, τα ταξίδια με το σακίδιο κράτησαν περίπου τρεις ημέρες, καλύπτοντας περίπου 18 χιλιόμετρα (17,84 χλμ., 12,26 μίλια). Το μεγαλύτερο ταξίδι που καταγράφηκε ήταν δέκα ημέρες.

Η χρήση είναι συγκεντρωμένη, παρόλο που δεν υπάρχουν μονοπάτια

Προς έκπληξη των ερευνητών και των διαχειριστών πάρκων, τα ίχνη GPS των backpackers συγκεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Ο χάρτης δείχνει πού βρίσκονταν αυτά τα συγκεντρωμένα hotpots. Οι περισσότεροι backpackers επέλεξαν να κατασκηνώσουν και να πεζοπορήσουν κατά μήκος των μεσαίων τμημάτων του δρόμου πάρκου μήκους 92 μιλίων. Τα ίχνη των backpackers ήταν τα πιο πυκνά κοντά στο Eielson Visitor Center και την περιοχή ανάπαυσης του ποταμού Toklat. Υπήρχαν λιγότερο πυκνοί θύλακες με ίχνη GPS στην είσοδο του πάρκου και κοντά στο τέλος του δρόμου στις περιοχές Kantishna και Wonderlake.

Αυτά τα συγκεντρωμένα μοτίβα των ιχνών GPS μπορεί να υπάρχουν για μερικούς λόγους. Πρώτον, οι πιο πυκνές τοποθεσίες πίστας βρίσκονταν σε σχετικά υψηλά υψόμετρα. Η πεζοπορία σε υψηλότερα υψόμετρα στο Ντενάλι τείνει να είναι ευκολότερη λόγω των πιο ξηρών συνθηκών σε σύγκριση με τις συνθήκες με βάλτους και θαμνώδεις συνθήκες σε χαμηλότερα υψόμετρα. Δεύτερον, οι ταξιδιώτες με σακίδιο θα μπορούσαν να ήθελαν να επισκεφθούν παρόμοια χαρακτηριστικά του τοπίου, όπως γραφικές βουνοκορφές, ποτάμια και παγετώνες. Τέλος, επειδή τα ίχνη GPS ήταν συγκεντρωμένα κοντά σε στάσεις κατά μήκος του δρόμου, όπως το Eielson Visitor Center, οι ταξιδιώτες με σακίδιο μπορεί να ήταν πιο άνετα όταν ξεκινούσαν στην έρημο από μια καθιερωμένη τοποθεσία με ανέσεις όπως μπάνια και νερό.

Μελλοντική Έρευνα 

Η παρακολούθηση GPS είναι πολύτιμη σε ποικίλα πλαίσια. Αυτή η μελέτη έδειξε την τεχνολογία GPS σε δράση για την καταγραφή πολυήμερων ταξιδιών στην απομακρυσμένη χώρα της Αλάσκας για σκοπούς διαχείρισης χρήσης επισκεπτών. Το μέλλον της παρακολούθησης GPS έχει εκτεταμένες δυνατότητες, καθώς η τεχνολογία συνεχίζει να βελτιώνεται και να επεκτείνεται. Πρόσφατη έρευνα έχει βρει εναλλακτικούς, πιθανώς πιο βολικούς, τρόπους συλλογής χωρικών πληροφοριών από ταξιδιώτες με σακίδιο μέσω της χρήσης προσωπικών smartphone. Μελέτες όπως αυτές θα συνεχίσουν να βοηθούν στη βελτίωση της διαχείρισης των δημόσιων πάρκων και των προστατευόμενων περιοχών μας.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο A GPS tracking study of recreationists in a Alaskan protected area, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Applied Geography. Αυτή η εργασία διεξήχθη από τη Lorraine Stamberger και την Carena van Riper από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Urbana-Champaign, τη Rose Keller από την Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων, τον Matthew Brownlee από το Πανεπιστήμιο Clemson και τον Jeff Rose από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα.