Πώς εισέρχεται το χλώριο πηγές γλυκού νερού;
1. Φυσικές πηγές: Το χλώριο εμφανίζεται φυσικά στο περιβάλλον ως ιόντα χλωριούχου (Cl-). Αυτά τα ιόντα μπορούν να διαλύονται από πετρώματα και μέταλλα που περιέχουν άλατα χλωριούχου, όπως halite (χλωριούχο νάτριο) και sylvite (χλωριούχο κάλιο). Τα φυσικά επίπεδα χλωρίου σε πηγές γλυκού νερού είναι συνήθως χαμηλά, συνήθως κάτω από 1 χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο (mg/L).
2. Βιομηχανική απαλλαγή: Πολλές βιομηχανίες χρησιμοποιούν ενώσεις που περιέχουν χλώριο ή χλώριο στις διαδικασίες τους. Αυτές οι βιομηχανίες περιλαμβάνουν χημική παραγωγή, παραγωγή χαρτοπολτού και χαρτιού, μονάδες επεξεργασίας νερού και κατασκευαστική κλωστοϋφαντουργία. Η ακατάλληλη διάθεση λυμάτων και υποπροϊόντων από αυτές τις βιομηχανίες μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση χλωρίου των πηγών γλυκού νερού.
3. Αγροτική απορροή: Το χλώριο χρησιμοποιείται εκτενώς στη γεωργία ως απολυμαντικό και φυτοφάρμακο. Όταν η γεωργική απορροή μεταφέρει λιπάσματα, φυτοφάρμακα και άλλα χημικά σε κοντινά υδατικά σώματα, μπορεί να συμβάλει στη μόλυνση του χλωρίου.
4. Απαλλαγή λυμάτων: Τα μη επεξεργασμένα ή ανεπαρκώς επεξεργασμένα λύματα μπορεί να αποτελούν πηγή μόλυνσης χλωρίου. Τα λύματα περιέχουν διάφορα οργανική ύλη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων αποβλήτων, των αποβλήτων τροφίμων και των βιομηχανικών αποβλήτων. Όταν το χλώριο χρησιμοποιείται ως απολυμαντικό σε μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, μπορεί να παραμείνει στο επεξεργασμένο νερό εάν η διαδικασία επεξεργασίας δεν είναι αποτελεσματική.
5. Απολύμανση πόσιμου νερού: Το χλώριο χρησιμοποιείται ευρέως ως απολυμαντικό σε μονάδες επεξεργασίας πόσιμου νερού για να σκοτώσει επιβλαβή βακτήρια και μικροοργανισμούς. Ενώ η χλωρίωση είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της ασφάλειας του πόσιμου νερού, μπορεί επίσης να συμβάλει στα υπολειπόμενα επίπεδα χλωρίου στο επεξεργασμένο νερό.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ρυθμιστικοί φορείς σε πολλές χώρες έχουν καθιερώσει μέγιστα επιτρεπόμενα επίπεδα χλωρίου σε πηγές γλυκού νερού για να εξασφαλίσουν την προστασία των υδρόβιων οικοσυσσωμάτων και της ανθρώπινης υγείας. Οι τακτικές πρακτικές παρακολούθησης και διαχείρισης εφαρμόζονται για τον έλεγχο και την ελαχιστοποίηση της μόλυνσης του χλωρίου σε περιβάλλοντα γλυκού νερού.
