Τι συμβαίνει όταν ένα άτομο υδρογόνου δεσμεύεται ομοιοπολικά με ένα οξυγόνο ή άζωτο προσελκύεται ένα άλλο άτομο;

Όταν ένα άτομο υδρογόνου δεσμεύεται ομοιοπολικά σε ένα άτομο οξυγόνου ή αζώτου, θεωρείται ότι έχει μερική θετική φόρτιση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ηλεκτροαρνητικότητα του οξυγόνου και του αζώτου είναι μεγαλύτερη από αυτή του υδρογόνου, που σημαίνει ότι προσελκύουν ηλεκτρόνια πιο έντονα. Ως αποτέλεσμα, τα ηλεκτρόνια στον ομοιοπολικό δεσμό τραβούν προς το άτομο οξυγόνου ή αζώτου, αφήνοντας το άτομο υδρογόνου με ελαφρύ θετικό φορτίο.

Αυτό το μερικό θετικό φορτίο στο άτομο υδρογόνου μπορεί στη συνέχεια να προσελκύσει ένα άλλο άτομο ή μόριο, όπως ένα δεύτερο άτομο οξυγόνου ή αζώτου, για να σχηματίσει έναν δεσμό υδρογόνου. Οι δεσμοί υδρογόνου είναι ασθενέστεροι από τους ομοιοπολικούς δεσμούς, αλλά μπορούν ακόμα να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό της δομής και των ιδιοτήτων των μορίων και των υλικών. Για παράδειγμα, οι δεσμοί υδρογόνου είναι υπεύθυνοι για το υψηλό σημείο βρασμού του νερού και τη διαλυτότητα πολλών πολικών μορίων στο νερό.