Είναι η έκτη μαζική εξαφάνιση της Γης επάνω μας;
Η φράση «μαζική εξαφάνιση» δημιουργεί στο μυαλό εικόνες από χτυπήματα μετεωριτών, εκρήξεις ηφαιστείων και την ταχεία, βάναυση, καταστροφή των μη πτηνών δεινοσαύρων. Πολλά πράγματα μπορεί να είναι λανθασμένα με αυτήν την εικόνα, όχι περισσότερο από μια μοναδική και ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί ξανά.
Οι παλαιοντολόγοι έχουν αποκρυπτογραφήσει από το αρχείο βράχου ότι πέντε μαζικές εξαφανίσεις έχουν συμβεί σε όλη την ιστορία της Γης. Αυτές οι εξαφανίσεις, γνωστές ως «Big Five», χαρακτηρίζονται από απώλεια άνω του 75% των εκτιμώμενων ειδών σε γεωλογικά σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως σε 2 εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο. Συνέβησαν στο τέλος της Ορδοβικιανής (439 μ.α.), της Δεβονικής (364 μ.α.), της Πέρμιας (251 μ.α.), της Τριασικής (200 μ.α.) και της Κρητιδικής (65 μ.α.) Περιόδων. Ένας πρόσφατος συνδυασμός βιολογικής και οικολογικής έρευνας δείχνει τώρα ότι η έκτη μαζική εξαφάνιση έχει ξεκινήσει και ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι πιθανή πρωταρχική κινητήρια δύναμη.
Σε όλη την ιστορία της Γης, υπολογίζεται ότι υπάρχουν τέσσερα δισεκατομμύρια διαφορετικά είδη, το 99% των οποίων έχουν εξαφανιστεί. Αυτό δείχνει πώς η εξαφάνιση δεν είναι ένα ασυνήθιστο φαινόμενο, ωστόσο, γενικά εξισορροπείται από την ειδοειδοποίηση (η εξέλιξη των νέων ειδών) σε περιόδους μαζικής εξαφάνισης, όπου ο ρυθμός εξαφάνισης ξεπερνά το ρυθμό ειδογένεσης. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους.
Οι τρέχοντες λόγοι που πιστεύεται ότι ευθύνονται κυρίως για την έναρξη της έκτης μαζικής εξαφάνισης είναι ο κατακερματισμός των οικοτόπων, η εξάπλωση παθογόνων παραγόντων, η εισαγωγή μη ιθαγενών ειδών, η κλιματική αλλαγή και η άμεση θανάτωση ορισμένων ειδών. εκδηλώνεται κυρίως και προάγεται κάπως από τις επιπτώσεις των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στη Γη. Αυτές οι δραστηριότητες προκάλεσαν την αύξηση του ρυθμού εξαφάνισης με ρυθμό 10 – 100 φορές ταχύτερα από τον βασικό μέσο όρο του.
Οι πρόσφατες ειδήσεις περιλαμβάνουν τακτικά ιστορίες για την εξαφάνιση και τον αποδεκατισμό μιας ποικιλίας ειδών και πληθυσμών σε ολόκληρο τον πλανήτη, τα οποία γίνονται όλο και πιο συνηθισμένα. Αυτές οι εξαφανίσεις περιλαμβάνουν αυτή του δυτικού αφρικανικού μαύρου ρινόκερου και την υποτιθέμενη εξαφάνιση του δελφινιού του ποταμού Yangtze (Baiji Dolphin). Δυστυχώς, λόγω των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των ειδών που είναι γνωστά και των ειδών που έχουν ανακαλυφθεί αλλά δεν περιγράφονται επίσημα, οι τρέχουσες εκτιμήσεις που δείχνουν ότι η Γη θα βυθιστεί στην επόμενη μαζική εξαφάνισή της σε λίγους αιώνες είναι πιθανό να να είναι μια σοβαρή υποτίμηση. Η πραγματικότητα είναι ότι το γεγονός της εξαφάνισης του Ολόκαινου πιθανότατα έχει ξεκινήσει, η ανάκαμψη του οποίου είναι σε χρονική κλίμακα εκατομμυρίων ετών.
Από τις πολλές ομάδες οργανισμών που βυθίζονται ανεξέλεγκτα στην επόμενη μαζική εξαφάνιση, καμία δεν επηρεάζεται αυτήν τη στιγμή περισσότερο από τα αμφίβια - τις σαλαμάνδρες του βατράχου και τους καικίλιους. Μια λεπτομερής παγκόσμια αξιολόγηση και οι επακόλουθες ενημερώσεις δείχνουν ότι τουλάχιστον το 33% από τα γνωστά 6300 είδη αμφιβίων απειλούνται επί του παρόντος με εξαφάνιση. Αυτή η τάση είναι πιθανό να αυξηθεί μόνο καθώς οι οργανισμοί μέσα σε αυτές τις ομάδες είναι ιδιαίτερα προσαρμοσμένοι σε γεωγραφικές περιοχές των τροπικών και υποτροπικών. Ως αποτέλεσμα, είναι πιο ευαίσθητα στις εξωτερικές πιέσεις της καταστροφής των οικοτόπων και της κλιματικής αλλαγής. Μια κάπως παρόμοια ιστορία μπορεί να δει κανείς στον κόσμο των εντόμων, όπου οι πληθυσμοί εκτιμάται ότι έχουν μειωθεί κατά 45% τα τελευταία 35 χρόνια.
Το να σταματήσουμε το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα της εξαφάνισης και της ειδογένεσης, που τελικά οδηγεί σε μαζική εξαφάνιση, δεν είναι απλό έργο. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που επικεντρώνονται στην προστασία των ευάλωτων ειδών αγωνίζονται διαρκώς για να αποτρέψουν την απώλεια ορισμένων ειδών, στα οποία συχνά επιτυγχάνουν. Ωστόσο, καθώς ένα εμβληματικό είδος μπορεί να επιστραφεί από την αιχμή της εξαφάνισης, μια πληθώρα άγνωστων, μη ανακαλυφθέντων ειδών υπόκεινται σε αφανισμό. Αυτό το ανεπιθύμητο γεγονός διαφωτίζει την ιδέα ότι ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθεί ένας σχετικά μικρός αριθμός ανθρώπων, οι επιπτώσεις των μαζών αλλάζουν τη Γη με τέτοιο τρόπο όπου λίγα μπορούν να γίνουν για να σταματήσει η έκτη μαζική εξαφάνιση.
