Πόσο καιρό ζουν οι καμηλοπαρδάλεις στην αιχμαλωσία και στην άγρια ​​φύση;

Μια καμηλοπάρδαλη μπορεί να ζήσει αρκετά , κατά μέσο όρο 20 έως 25 χρόνια στη φύση και 28 ή περισσότερα σε αιχμαλωσία. Μια καμηλοπάρδαλη μπορεί να ζήσει περισσότερο στην αιχμαλωσία, καθώς δεν έχει αρπακτικά και λαμβάνει τακτική ιατρική φροντίδα όταν είναι άρρωστη. Οι θηλυκές καμηλοπαρδάλεις μπορούν να αρχίσουν να αποκτούν απογόνους από την ηλικία των 5 ετών, κάτι που διαρκεί 15 μήνες έως ότου γεννηθεί η νέα καμηλοπάρδαλη.

Με τον εξαιρετικά μακρύ λαιμό και τα εντυπωσιακά σημεία τους, οι καμηλοπαρδάλεις είναι μερικά από τα εντυπωσιακά ζώα στον πλανήτη. Η διάρκεια ζωής μιας καμηλοπάρδαλης ποικίλλει μεταξύ αυτών που ζουν στη φύση και εκείνων που ζουν σε αιχμαλωσία.

Μια καμηλοπάρδαλη γενικά ζει λίγο περισσότερο στην αιχμαλωσία παρά στην άγρια ​​φύση. Οι άγριες καμηλοπαρδάλεις συνήθως ζουν περίπου 15 έως 25 χρόνια, ανάλογα με το άτομο και το είδος. Στην αιχμαλωσία, οι καμηλοπαρδάλεις μπορούν να ζήσουν λίγο περισσότερο, από 32 έως 40 χρόνια συνολικά. Για να ανακαλύψετε γιατί συμβαίνει αυτό, θα βοηθούσε να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στη βιολογία και τον τρόπο ζωής της καμηλοπάρδαλης.

Είδη Καμηλοπαρδάλεων

Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) αναγνωρίζει επί του παρόντος ένα είδος καμηλοπάρδαλης με εννέα υποείδη, αν και αυτό είναι αμφιλεγόμενο και ορισμένοι βιολόγοι αναγνωρίζουν έως και οκτώ διαφορετικά είδη. Ανεξάρτητα από το πώς κατηγοριοποιεί κανείς τα είδη των καμηλοπάρδαλων, η καμηλοπάρδαλη στο σύνολό της μπορεί να βρεθεί σε διάφορους διαφορετικούς πληθυσμούς σε ολόκληρη σχεδόν την αφρικανική ήπειρο. Τα γνωστά είδη ή υποείδη περιλαμβάνουν την καμηλοπάρδαλη Kordofan, τις καμηλοπαρδάλεις Nubian, τις καμηλοπαρδάλεις της Δυτικής Αφρικής, τις καμηλοπαρδάλεις της Νότιας Αφρικής, τις καμηλοπαρδάλεις της Αγκόλας, τις καμηλοπαρδάλεις Masai και την καμηλοπάρδαλη Thornicroft.

Βιολογία Καμηλοπάρδαλης

Οι καμηλοπαρδάλεις έχουν ύψος μεταξύ 4,32 5,7 μέτρα ή 14 έως 18,7 πόδια ύψος. Τα αρσενικά, γενικά, είναι πιο ψηλά από τα θηλυκά. Μεγάλο μέρος αυτού του ύψους προέρχεται από τον μακρύ λαιμό και τα πόδια της καμηλοπάρδαλης, καθώς το ίδιο το σώμα είναι σχετικά μικρό. Τα πόδια μιας καμηλοπάρδαλης, αν και φαίνονται ακανόνιστα, είναι εκπληκτικά γερά, καθώς πρέπει να είναι για να υποστηρίξουν το σημαντικό βάρος του ζώου (το μέσο βάρος μιας ενήλικης καμηλοπάρδαλης είναι περίπου 1190 κιλά ή 2620 λίβρες). Οι καμηλοπαρδάλεις μπορούν να φτάσουν σε τελική ταχύτητα περίπου 60 km/h (37 mph) και μπορούν να διατηρήσουν ταχύτητα περίπου 50 km/h (31 mph) για έως και αρκετά λεπτά και πάνω από μερικά χιλιόμετρα.

Ο μακρύς λαιμός της καμηλοπάρδαλης μπορεί να έχει μήκος από 2 έως 2,4 μέτρα ή μήκος 6,6 έως 7,9 πόδια. Κάθε αυχενικός σπόνδυλος έχει μήκος περίπου 28 cm (11 ίντσες) για να επιτρέψει αυτό το σημαντικό μήκος. Ένα σύμπλεγμα νεύρων, όπως το πνευμονογαστρικό νεύρο και το υποτροπιάζον λαρυγγικό νεύρο, διατρέχει το λαιμό προς τα κάτω στο σώμα. Αυτό το πολύπλοκο σύστημα υποστηρίζει μια μακριά γλώσσα που προεξέχει, η οποία δίνει σε μια καμηλοπάρδαλη ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια, επιτρέποντάς της να μαζεύει τροφή ακόμα και από τα ψηλότερα δέντρα.

Οικότοπος και συμπεριφορά καμηλοπάρδαλης

Οι καμηλοπαρδάλεις ζουν στις σαβάνες της Αφρικής, καθώς και σε τμήματα δασικών εκτάσεων. Στις καμηλοπαρδάλεις αρέσει να τρώνε δέντρα Acacieae, Commiphora και Terminalia, καθώς και ορισμένα φρούτα και χόρτα. Τα κοπάδια καμηλοπαρδάλεων αλλάζουν τη συμπεριφορά τους μαζί με τις εποχές, απλώνονται για να επωφεληθούν από το πιο άφθονο πράσινο κατά τη διάρκεια της υγρής περιόδου και μαζεύονται γύρω από την εναπομένουσα βλάστηση κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου.

Όσον αφορά την αναπαραγωγή, η περίοδος κύησης μιας καμηλοπάρδαλης διαρκεί από 400 έως 460 ημέρες. Οι καμηλοπαρδάλεις συνήθως γεννούν μόνο ένα μοσχάρι κάθε φορά. Ένα μοσχάρι μπορεί να τρέχει μόνο λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, αν και το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων εβδομάδων ζωής του θα περάσει κρυμμένο και θηλάζοντας από τη μητέρα του.

Το ποσοστό θνησιμότητας για τις νεαρές καμηλοπαρδάλεις είναι αρκετά χαμηλό σε σύγκριση με ορισμένα άλλα ζώα που βόσκουν στην αφρικανική σαβάνα. Ωστόσο, μόνο περίπου το ένα τέταρτο με το μισό των καμηλοπαρδάλεων θα ενηλικιωθούν.

Απειλές για Καμηλοπαρδάλεις

Απειλές για Καμηλοπαρδάλεις:

• Θηρευτές
• Ασθένειες και παράσιτα
• Ανθρώπινη δραστηριότητα

Υπάρχουν διάφορες απειλές για την υγεία και τη ζωή των καμηλοπαρδάλεων. Αν και δεν είναι συχνοί στόχοι για θήραμα λόγω του μεγέθους τους, των ανώτερων αισθήσεων, της ταχύτητας και της ικανότητάς τους να εκτελούν επικίνδυνες κλωτσιές, οι καμηλοπαρδάλεις μερικές φορές θηρεύονται από άλλα ζώα. Τα λιοντάρια και άλλες μεγάλες γάτες μπορεί να λεηλατήσουν μεμονωμένες καμηλοπαρδάλεις και οι κροκόδειλοι του Νείλου μπορεί να τους επιτεθούν όταν πίνουν στις όχθες των ποταμών. Λόγω της σχετικής ευπάθειας των μοσχαριών σε σύγκριση με τους ενήλικες, οι νεαρές καμηλοπαρδάλεις θηρεύονται συχνά από ύαινες και άγρια ​​σκυλιά εκτός από τις μεγάλες γάτες. Οι επιθέσεις αρπακτικών σκοτώνουν συχνά περίπου τα μισά μοσχάρια σε ένα κοπάδι.

Τα μοσχάρια είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν εάν γεννηθούν κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου, σε αντίθεση με την υγρή περίοδο. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μητέρες που συλλαμβάνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών θα έχουν μεγαλύτερο συσσωρευμένο απόθεμα ενέργειας κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου και το γεγονός ότι λιγότερη βλάστηση σημαίνει λιγότερη κάλυψη για τα αρπακτικά ζώα.

Εκτός από τα αρπακτικά ζώα, οι καμηλοπαρδάλεις πρέπει επίσης να αντιμετωπίζουν ασθένειες και παράσιτα. Πλάσματα που ρουφούν το αίμα, όπως τα τσιμπούρια, τρέφονται συχνά με καμηλοπαρδάλεις, κάτι που μπορεί να τους αποστραγγίσει από ενέργεια και να τις κάνει πιο ευάλωτες στα αρπακτικά. Οι καμηλοπαρδάλεις έχουν συχνά συμβιωτικές σχέσεις με άλλα ζώα (πτηνά όπως το κοκκινοκολάπτη), τα οποία τις καθαρίζουν από τσιμπούρια και άλλα παράσιτα σε αντάλλαγμα για γεύματα. Οι καμηλοπαρδάλεις είναι επίσης ευαίσθητες σε διάφορες ασθένειες και εσωτερικά παράσιτα, που συχνά καταπίνονται μέσω του νερού. Αυτά περιλαμβάνουν νηματώδεις και επίπεδους σκώληκες. Αυτά τα παράσιτα μπορεί να προκαλέσουν δερματικές διαταραχές, οδηγώντας σε βλάβες ή ρωγμές στο δέρμα, που μπορεί να οδηγήσουν σε άλλες λοιμώξεις. Υπάρχει η υποψία ότι οι δερματικές ασθένειες μπορεί να επηρεάσουν σχεδόν τα τρία τέταρτα των καμηλοπαρδάλεων στο εθνικό πάρκο Ruaha.

Άλλες απειλές για τους πληθυσμούς των καμηλοπάρδαλων στην Αφρική περιλαμβάνουν το κυνήγι και την καταστροφή των οικοτόπων που προκαλούνται από τον άνθρωπο. Διάφορα μέρη του σώματος της καμηλοπάρδαλης χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για να φτιάξουν πράγματα όπως σανδάλια και τύμπανα, ενώ το κρέας της καμηλοπάρδαλης καταναλωνόταν ως τροφή. Το αθλητικό κυνήγι Καμηλοπαρδάλεων ξεκίνησε κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα. Η καταστροφή των οικοτόπων με σκοπό τη δημιουργία βοσκοτόπων για τα ζώα και τη συγκομιδή ξύλου έχει ασκήσει πίεση στους πληθυσμούς των καμηλοπάρδαλων. Για αυτούς τους λόγους, οι περισσότεροι πληθυσμοί καμηλοπάρδαλων έχουν χαρακτηριστεί ως «ευάλωτοι» από την IUCN.

Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που οι καμηλοπαρδάλεις τείνουν να ζουν λίγο περισσότερο στην αιχμαλωσία παρά στην άγρια ​​φύση. Οι αιχμάλωτες καμηλοπαρδάλεις προφανώς δεν κινδυνεύουν να πέσουν θήραμα άγριων ζώων και οι φύλακες του ζωολογικού κήπου συνήθως φροντίζουν τη γενική τους υγεία, βοηθώντας τους να μην έχουν παράσιτα και ασθένειες που θα τις απειλούσαν στη φύση.

Προκειμένου να βοηθήσει στην προστασία των άγριων πληθυσμών καμηλοπαρδάλεων, η IUCN πραγματοποιεί έρευνες τόσο από εναέριες όσο και από το έδαφος πληθυσμών καμηλοπάρδαλων. Οι έρευνες παρέχουν στις ομάδες διατήρησης δεδομένα σχετικά με το ποιοι πληθυσμοί καμηλοπαρδάλεων απειλούνται περισσότερο, ώστε να μπορούν να ληφθούν μέτρα για την προστασία τους. Χώρες όπως η Τανζανία έχουν προστατεύσει την καμηλοπάρδαλη με νόμο και το 2017 η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα μεταναστευτικά είδη επέλεξε να παρέχει ειδική προστασία για τις καμηλοπάρδαλες.