The Push-Me-Pull-Me Allure Of Bird Eggs

Το να παίζεις το λαγουδάκι του Πάσχα έχει μακρά και λαμπρή ιστορία στον τομέα της συμπεριφοράς των ζώων. Δύο από τους τρεις ηθολόγους που κέρδισαν ποτέ το βραβείο Νόμπελ, ο Konrad Lorenz και ο Niko Tinbergen, έκαναν θεμελιώδεις ανακαλύψεις τοποθετώντας αυγά κοντά σε φωλιές πουλιών και παρατηρώντας πώς ανταποκρίθηκαν οι ιδιοκτήτες της φωλιάς.

Για πολλά πουλιά που φωλιάζουν στο έδαφος, η τοποθέτηση ενός αυγού κοντά στη φωλιά προκαλεί μια πολύ προβλέψιμη, στερεότυπη απόκριση - το πουλί που επωάζεται κυλά γρήγορα το αυγό στη φωλιά του. Ο Lorenz και ο Tinbergen μελέτησαν τη συμπεριφορά ανάκτησης ωαρίων για να κατανοήσουν τη μηχανιστική βάση της συμπεριφοράς και η συμπεριφορά έγινε το παιδί αφίσας για αυτό που ο Lorenz ονόμασε «μοτίβα σταθερής δράσης» - ενστικτώδεις συμπεριφορές, που ενεργοποιούνται από ένα απλό ερέθισμα, που είναι σχετικά αμετάβλητες σε ένα είδος. /P>

Η ανάκτηση αυγών έχει νόημα προσαρμογής επειδή τα πουλιά μερικές φορές κλωτσούν κατά λάθος τα αυγά από τη φωλιά τους και η ανάκτηση σώζει αυτά τα κατά τα άλλα καταδικασμένα αυγά. Ωστόσο, η ανάκτηση ωαρίων μπορεί να έχει ένα μειονέκτημα σε είδη με απατεώνες αναπαραγωγής. Σε μια ποικιλία πτηνών, τα θηλυκά γεννούν αυγά το ένα στις φωλιές του άλλου - αυτός ο παρασιτισμός γόνου εντός των ειδών είναι ανάλογος με τον πιο ευρέως γνωστό παρασιτισμό μεταξύ των ειδών γόνου που παρατηρείται σε πτηνά όπως οι κούκοι και τα καουπούλια. Οι ερευνητές έχουν δείξει ότι οι παρασιτικές χήνες (Chen caerulescens ) να επωφεληθούν από τη συμπεριφορά ανάκτησης αυγών για να παρασιτίσουν το δικό τους είδος - τα παράσιτα απλώς γεννούν το αυγό τους δίπλα σε μια ενεργή φωλιά, η οποία διεγείρει το πουλί που κάθεται να ανασύρει το αυγό στη φωλιά του. Και επειδή οι χήνες του χιονιού δεν κάνουν διάκριση μεταξύ ξένων αυγών και δικών τους, ο οικοδεσπότης καταλήγει να μεγαλώνει τους παρασιτικούς απογόνους.

Σε αντίθεση με τις χήνες του χιονιού, ορισμένα πουλιά αναγνωρίζουν τα παρασιτικά αυγά του γόνου, εγείροντας το ερώτημα εάν ένα τέτοιο είδος θα παρουσίαζε συμπεριφορά ανάκτησης αυγών. Για παράδειγμα, ο παρασιτισμός του ομοειδούς γόνου είναι πολύ συνηθισμένος στις Αμερικάνικες Φαλαρίδες (Fulica americana ), ένα υδρόβιο πουλί που φωλιάζει έλη, και οι ξενιστές απορρίπτουν περίπου το ένα τρίτο των παρασιτικών αυγών που άλλα θηλυκά γεννούν στη φωλιά τους. Οι οικοδεσπότες χρησιμοποιούν χαρακτηριστικά αυγών όπως το χρώμα του αυγού, και πιθανώς τις κηλίδες χρώματος και σχεδίου επίσης, για να διακρίνουν τα παρασιτικά αυγά, τα οποία στη συνέχεια θάβονται βαθιά στο υλικό φωλιάς όπου δεν επωάζονται πλέον.

Ο συνεργάτης μου Daizaburo Shizuka και εγώ ενδιαφερόμασταν να καταλάβουμε εάν οι φαλαρίδες, δεδομένης της αναγνώρισης και της απόρριψης των αυγών τους, θα ανακτούσαν αυγά τοποθετημένα έξω από τις φωλιές τους. Οι φαλαρίδες δεν είναι φωλιές εδάφους - χτίζουν πλατφόρμες βλάστησης που μοιάζουν με ανάχωμα πάνω από το νερό σε υγροτόπους - επομένως η ανάκτηση αυγών δεν ήταν δεδομένη. Και, εάν οι φαλαρίδες ανακτούν αυγά, ένα άλλο ερώτημα ήταν εάν η εξέλιξη της αναγνώρισης των παρασιτικών αυγών έχει επηρεάσει τα σημάδια που χρησιμοποιούνται για την ανάκτηση των αυγών - θα ήταν οι φαλαρίδες πιο επιλεκτικά ριτρίβερ από άλλα πουλιά;

Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, βάλαμε μια ποικιλία αυγών και αντικειμένων που μοιάζουν με αυγά ακριβώς έξω από το κύπελλο της φωλιάς και ελαφρώς κάτω από την πλαγιά του ανάχωμα της φωλιάς, ώστε αν αυτά τα αυγά εμφανίζονταν πίσω στη φωλιά, να είμαστε σίγουροι ότι είχαν ανασυρθεί και δεν χτυπήθηκε κατά λάθος στο μπολ φωλιάς. Στο πρώτο πείραμα, αφαιρέσαμε ένα αυγό από κάθε μία από τις 17 φωλιές και το τοποθετήσαμε έξω κάτω από το χείλος της φωλιάς. Τα στοιχεία για την ανάκτηση ήρθαν γρήγορα - όλα τα αυγά επέστρεψαν με ασφάλεια στη φωλιά όταν ελέγξαμε τη φωλιά την επόμενη μέρα. Οι φαλαρίδες είναι αυγά ριτρίβερ!

Δεδομένου ότι οι φαλαρίδες συχνά απορρίπτουν τα παρασιτικά αυγά που άλλες φαλαρίδες γεννούν στις φωλιές τους, ένα προφανές επόμενο πείραμα ήταν να δούμε εάν οι φαλαρίδες θα ανακτούσαν αυγά παρασιτικών φαλαρίδων (Εικόνα 1). Μια πιθανότητα είναι ότι το ίδιο σύστημα αναγνώρισης που χρησιμοποιούν οι φαλαρίδες για την αναγνώριση παρασιτικών ωαρίων μπορεί να είχαν επιλεγεί για την απόκριση ανάκτησης, έτσι ώστε τα αυγά που κανονικά θα απορριπτόταν να μην ανακτώνται. Η ιδέα είναι ότι η αποτυχία ανάκτησης είναι ανάλογη με την απόρριψη - και στις δύο περιπτώσεις, τα πουλιά δεν θέλουν ένα αυγό στη φωλιά τους. Το πείραμα δεν υποστήριξε αυτή την ιδέα, καθώς οι φαλαρίδες ανέσυραν το 100% των παρασιτικών αυγών που βάζαμε έξω από το χείλος της φωλιάς τους, μια ίδια απόκριση στα δικά τους αυγά. Είναι σημαντικό ότι το κλάσμα των αυγών που δεν κατάφεραν να ανακτήσουν - μηδέν - διαφέρει σημαντικά από το ποσοστό απόρριψης 40% που παρατηρήθηκε για τον παρασιτισμό με ένα μόνο παρασιτικό αυγό. Σαφώς, ο παρασιτισμός του γόνου δεν έχει επηρεάσει τη συμπεριφορά ανάκτησης αυγών στις φαλαρίδες.

Στη συνέχεια, πραγματοποιήσαμε μια ποικιλία πειραμάτων για να αξιολογήσουμε εάν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να ανακτήσει μια φαλαρίδα και, εάν υπάρχει, ποια στοιχεία είναι σημαντικά για την τόνωση της ανάκτησης ωαρίων. Δώσαμε στα πουλιά μια διασκεδαστική ποικιλία αυγών:αυγά φαλαρίδας βαμμένα λευκά, φυσικά λευκά αυγά κοτόπουλου, αυγά κοτόπουλου βαμμένα λευκά και λευκά αυγά κοτόπουλου επεξεργασμένα με λάκα που μπλοκάρει το φως υπεριώδους (UV) (τα πουλιά βλέπουν φως σε μήκη κύματος UV και αυτό έχει αποδειχθεί ότι είναι σημαντικός στην απόρριψη ωαρίων σε ορισμένα είδη). Οι φαλαρίδες ανέσυραν σχεδόν όλα αυτά τα αυγά με πολύ υψηλό ρυθμό, ένα μοτίβο που συνάδει με τις πρώιμες ηθολογικές μελέτες που έδειξαν ότι οτιδήποτε έχει σχήμα αυγού επαρκεί για να τονώσει την ανάκτηση.

Τελικά μπορέσαμε να σπρώξουμε τα πουλιά στο σημείο που έδειξαν μειωμένο ενθουσιασμό για ανάκτηση όταν τους δώσαμε αντικείμενα που δεν είχαν σχήμα αυγού. Ξύλινοι κύβοι και κύλινδροι που είτε ήταν βαμμένοι λευκοί είτε ήταν στολισμένοι με φωτογραφίες από σημάδια αυγών φαλαρίδας, ανακτήθηκαν όλοι σε ποσοστά μεταξύ 30% και 50%, ανάλογα με τη θεραπεία. Από τη μία πλευρά, ότι αυτά τα αντικείμενα ανακτήθηκαν με ρυθμούς χαμηλότερους από τους ρυθμούς που εμφανίζονται για τα πραγματικά αυγά επιβεβαιώνει ότι το σχήμα του αυγού έχει σημασία. Από την άλλη πλευρά, πολλά άτομα όντως ανέσυραν αυτά τα αντικείμενα - ίσως αυτό που συνιστά ένα σχήμα αυγού διαφέρει μεταξύ των ατόμων. Αυτό θα μπορούσε να ελεγχθεί δείχνοντας ότι τα ίδια άτομα είναι συνεπή στην απόκρισή τους σε αυτά τα αντικείμενα.

Μια από τις πιο εκπληκτικές ανακαλύψεις της μελέτης μας ήταν η διαφορά που κάνουν λίγα μόλις εκατοστά. Πολλά από τα αντικείμενα που ανέσυραν τα πουλιά στις φωλιές τους απομακρύνθηκαν αργότερα από τη φωλιά με ταφή. Παραδόξως, όταν το ίδιο αντικείμενο βρισκόταν έξω από τη φωλιά, τα πουλιά το ήθελαν μέσα στη φωλιά, αλλά μόλις ήταν στη φωλιά, τα πουλιά ήθελαν να το ξαναβγούν. Αυτή η παρατήρηση υποστηρίζει ένα σημαντικό συμπέρασμα:η απόρριψη και η ανάκτηση ωαρίων βασίζονται σε άσχετους συμπεριφορικούς και γνωστικούς μηχανισμούς. Για τα αντικείμενα που απορρίφθηκαν μία φορά στη φωλιά, το αποτελεσματικό θα ήταν να μην τα είχαν ανακτήσει ποτέ από την αρχή, αλλά αυτό δεν αποτελεί επιλογή επειδή εμπλέκονται δύο ανεξάρτητες συμπεριφορές. Όπως και στα ακίνητα, η απόκριση εξαρτάται από την τοποθεσία, την τοποθεσία, την τοποθεσία.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Context-dependent response to eggs:egg retrieval versus egg rejection in a conspecific brood parasite, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour . Η εργασία διεξήχθη από τον Bruce Lyon από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και τον Daizaburo Shizuka από το Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα στο Λίνκολν.