Διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο οι προνύμφες των χτενιών της θάλασσας του Ατλαντικού κινούνται σε μια αλιεία
Μια πρόσφατη συλλογική μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Rutgers, του Old Dominion University, του University of Southern Mississippi και του NOAA Northeast Fisheries Science Center δείχνει ότι οι απόγονοι του χτενιού - επίσης γνωστοί ως προνύμφες - μπορούν να μετακινηθούν μεταξύ των περιοχών της αλιείας, παρόλο που η ίδια η αλιεία εκτείνεται σε τεράστια περιοχή του ωκεανού στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ.
Ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι προνύμφες μετακινούνται μεταξύ των περιοχών μιας αλιείας είναι απαραίτητος για την ενημέρωση των αποφάσεων που λαμβάνονται από τους διαχειριστές. Φανταστείτε να προσπαθείτε να λάβετε αποφάσεις σχετικά με τα οικονομικά της οικογένειας εάν δεν ξέρετε πού γίνονται οι δαπάνες. Μπορεί λανθασμένα να αποφασίσετε να βάλετε αυστηρότερους περιορισμούς στον προϋπολογισμό του παντοπωλείου όταν αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι τα παιδιά βγάζουν κρυφά μετρητά από το ταμείο παντοπωλείου για να πληρώσουν για ακριβά ρούχα. Ομοίως, εάν είστε διαχειριστής αλιείας, πρέπει να γνωρίζετε πού πηγαίνουν οι απόγονοι του είδους που διαχειρίζεστε, ώστε να μπορείτε να αποφασίσετε πώς να ανοίξετε καλύτερα την αλιευτική πρόσβαση ή να περιορίσετε την αλιεία στη μία ή την άλλη περιοχή.
Τα χτένια και άλλα δίθυρα όπως τα στρείδια, τα μύδια και τα μύδια παράγουν μικροσκοπικές προνύμφες που κολυμπούν ελεύθερα. Αυτές οι προνύμφες μπορούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις στον ωκεανό μετακινούμενοι από τα ρεύματα και ρυθμίζοντας τη μεταφορά ελαφρά κολυμπώντας προς τα πάνω ή προς τα κάτω στο σωστό ωκεάνιο ρεύμα. Οι προνύμφες τελικά φτάνουν στο τέλος της φάσης κολύμβησης και πρέπει να βρουν ένα μέρος για να αποκαλέσουν σπίτι. Για να κάνουν αυτή τη μετάβαση, θα μεταμορφωθούν στη μορφή του σώματος των ενηλίκων και θα εγκατασταθούν στον πυθμένα του ωκεανού όπου θα παραμείνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Είναι το ενήλικο σώμα που συλλέγουμε ως ψαράδες και η προσφορά ενηλίκων σε μια συγκεκριμένη περιοχή εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το πόσες πλαγκτονικές προνύμφες είναι διασκορπισμένες εκεί. Επειδή είναι μικροσκοπικά, είναι αδύνατο να εντοπιστούν αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα στον ωκεανό, επομένως οι επιστήμονες βασίζονται σε ωκεανογραφικά μοντέλα για να κατανοήσουν πώς κινούνται.
Η αλιεία χτενιού στον Ατλαντικό είναι από τα πιο πολύτιμα είδη αλιείας στις ΗΠΑ σήμερα, ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε πάντα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η αλιεία θεωρήθηκε «υπεραλιευμένη», αλλά έχει σημειώσει αξιοσημείωτη ανάκαμψη εν μέρει λόγω ενός συστήματος διαχείρισης που εναλλάσσει τα κλεισίματα αλιείας από το ένα μέρος στο άλλο. Αν και αυτό το σύστημα περιστροφικών κλεισίματος προορίζεται να εμποδίζει τους ψαράδες να χειρίζονται μικρά νεαρά χτένια μέχρι να φτάσουν σε μέγεθος που μπορεί να αλιευθεί, μια παρενέργεια του συστήματος είναι ότι τα μεγαλύτερα μη αλιευμένα χτένια στα πώματα μένουν επίσης μόνα τους καθιστώντας τα πιο αποτελεσματικά στην αναπαραγωγή. Οι απόγονοι που παράγονται σε αυτά τα κλεισίματα, λόγω της ικανότητας διασποράς τους στην ελεύθερη κολύμβηση, μπορούν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές της αλιείας, υποστηρίζοντας αποτελεσματικά γενιές νέων χτενιών σε μεγάλη κλίμακα.
Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fisheries Research χρησιμοποίησε πολύπλοκες προσομοιώσεις υπολογιστή που περιλαμβάνουν ωκεάνια ρεύματα, εξαναγκασμό ανέμου και συμπεριφορά προνυμφών χτενιού για να κάνει προβλέψεις σχετικά με το πού θα πήγαιναν οι προνύμφες από διάφορες περιοχές της αλιείας. Οι προσομοιώσεις περιελάμβαναν 7 χρόνια προβλέψεων σε ολόκληρη την περιοχή του MidAtlantic Bight. Έδειξαν ότι κάθε εποχή, έτος και περιοχή είναι λίγο διαφορετική από την επόμενη όσον αφορά το πού πηγαίνουν οι προνύμφες.
Η μελέτη έδειξε ότι η διασπορά ήταν περίπου 30% πιο αποτελεσματική το φθινόπωρο (Σεπτέμβριος και Οκτώβριος) από ό,τι ήταν στις αρχές του έτους (Μάιος και Ιούνιος), σε μεγάλο βαθμό λόγω των ωκεανικών ρευμάτων και των αλληλεπιδράσεων της θερμοκρασίας του νερού. Οι περιοχές στο μέσο προς το βόρειο τμήμα του Μεσοατλαντικού ήταν ελαφρώς πιο αποτελεσματικές στο να μοιράζονται απογόνους με άλλες περιοχές. Κατά μέσο όρο, οι προνύμφες αναμειγνύονται καλά μεταξύ των περιοχών, πράγμα που σημαίνει ότι η στρατηγική εκ περιτροπής διαχείρισης που χρησιμοποιείται σε αυτόν τον τύπο αλιείας έχει τη δυνατότητα για ευρέως πλεονεκτήματα, ακόμη και όταν τα κλεισίματα είναι σχετικά μικρά και προσωρινά.
