bj
    >> Φυσικές Επιστήμες >  >> Επιστήμη της Γης

Η αρχαία πλημμύρα του Bering Strait μας δείχνει πώς ανταποκρίνονται τα φύλλα πάγου στην αλλαγή του κλίματος

Το Bering Strait, μια στενή πλωτή οδός μεταξύ Αλάσκας και Ρωσίας, είναι ένα κρίσιμο πέρασμα για τη θαλάσσια ζωή και μια πιθανή ναυτιλιακή διαδρομή. Σήμερα, το Στενό είναι χωρίς πάγο, αλλά κατά τη διάρκεια της τελευταίας εποχής των παγετώνων, καλύφθηκε από ένα τεράστιο φύλλο πάγου που συνδέει τις ηπείρους της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας.

Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, αποκάλυψε ότι το φύλλο πάγου Bering Strait δεν ήταν στατικό, αλλά υποβλήθηκε σε αρκετές περιόδους ταχείας τήξης και αναγέννησης κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Αυτές οι αλλαγές οφείλονταν σε αλλαγές στο κλίμα της Γης και παρέχουν σημαντικές γνώσεις για το πώς τα φύλλα πάγου ανταποκρίνονται στην αλλαγή του κλίματος.

Η μελέτη χρησιμοποίησε μια ποικιλία δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων των πυρήνων των ιζημάτων, των μοντέλων φύλλων πάγου και των δορυφορικών εικόνων, για να ανακατασκευάσει την ιστορία του φύλλου πάγου Bering Strait. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το φύλλο πάγου σχηματίστηκε για πρώτη φορά περίπου 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και έφτασε στο μέγιστο βαθμό του πριν από περίπου 18.000 χρόνια. Αυτή τη στιγμή, το φύλλο πάγου είχε πάχος άνω των 1.000 μέτρων και κάλυψε έκταση άνω των 1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Κατά τα επόμενα 10.000 χρόνια, το φύλλο πάγου Bering Strait άρχισε να λιώσει γρήγορα. Αυτή η τήξη προκλήθηκε από ένα συνδυασμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των αυξανόμενων θερμοκρασιών, των αλλαγών στα ρεύματα των ωκεανών και της υποχώρησης άλλων φύλλων πάγου σε όλο τον κόσμο. Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, το Στενό Bering ήταν εντελώς χωρίς πάγο.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι το φύλλο πάγου Bering Strait δεν ήταν ενιαία, μονολιθική οντότητα. Αντίθετα, αποτελείται από αρκετά μικρότερα καπάκια πάγου και παγετώνες που συγχωνεύθηκαν μαζί κατά τη διάρκεια περιόδων μέγιστης παγετώνας. Αυτές οι μικρότερες μάζες πάγου ήταν πιο ευάλωτες στη τήξη από ένα μόνο μεγάλο φύλλο πάγου και ήταν οι πρώτοι που εξαφανίστηκαν καθώς το κλίμα θερμαίνεται.

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης έχουν σημαντικές επιπτώσεις για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα φύλλα πάγου ανταποκρίνονται στην αλλαγή του κλίματος. Η μελέτη δείχνει ότι τα φύλλα πάγου μπορούν να λιώσουν γρήγορα ως απάντηση ακόμη και σε μικρές αλλαγές στο κλίμα. Πρόκειται για ένα ανησυχητικό εύρημα, καθώς υποδηλώνει ότι τα φύλλα πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής θα μπορούσαν να κινδυνεύουν από ταχεία τήξη εάν το κλίμα της Γης συνεχίσει να ζεσταίνεται.

Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της κατανόησης του παρελθόντος ιστορικού των φύλλων πάγου. Μελετώντας πώς τα φύλλα πάγου ανταποκρίθηκαν στην αλλαγή του κλίματος στο παρελθόν, μπορούμε να προβλέψουμε καλύτερα πώς θα ανταποκριθούν στο μέλλον. Αυτές οι πληροφορίες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη στρατηγικών για την άμβλυνση των επιπτώσεων της αλλαγής του κλίματος και την προστασία των φύλλων πάγου του κόσμου.

Οι επιστήμονες εντόπισαν πότε ο φλοιός της γης έσπασε και μετά ήρθε στη ζωή

Οι επιστήμονες εντόπισαν πότε ο φλοιός της γης έσπασε και μετά ήρθε στη ζωή

Το 2016, οι γεωχημικοί Jonas Tusch και Carsten Münker σφυροκόπησαν χίλιες λίβρες βράχου από το αυστραλιανό Outback και το μετέφεραν αεροπορικώς στην Κολωνία της Γερμανίας. Πέντε χρόνια πριονίσματος, σύνθλιψης, διάλυσης και ανάλυσης αργότερα, απέσπασαν από αυτούς τους βράχους ένα μυστικό κρυμμένο γι

Είναι το εξάνιο πολικό ή μη πολικό;

Είναι το εξάνιο πολικό ή μη πολικό;

Το εξάνιο είναι μια ένωση υδρογονάνθρακα με χημικό τύπο C6 H14 . Το εξάνιο ταξινομείται ως αλκάνιο και αποτελείται από μια αλυσίδα 6 κεντρικών ατόμων άνθρακα το καθένα κορεσμένο με υδρογόνο. Το hex- σημαίνει ότι έχει μια ραχοκοκαλιά 6 ατόμων και το -ane σημαίνει ότι όλα τα άτομα έχουν μόνο απλούς δε

Ένας χημικός «κρίκος που λείπει» θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευση της ζωής στη Γη

Ένας χημικός «κρίκος που λείπει» θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευση της ζωής στη Γη

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που έχει μαγέψει τους επιστήμονες τον τελευταίο καιρό είναι το πώς ήταν δυνατόν οι χημικές δομές να γίνουν βιολογικά συστήματα. Οι επιστήμονες έχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το πώς η χημεία τελικά μετατράπηκε σε βιολογία, αλλά όχι οριστικές θεωρίες. Μια νέα μελέτη που