Αρχή περίθλασης Huygens

Η αρχή της ανάλυσης κυμάτων του Huygen σας βοηθά να κατανοήσετε τις κινήσεις των κυμάτων γύρω από αντικείμενα. Η συμπεριφορά των κυμάτων μπορεί μερικές φορές να είναι αντιφατική. Είναι εύκολο να σκεφτόμαστε τα κύματα σαν να κινούνται σε ευθεία γραμμή, αλλά έχουμε καλές ενδείξεις ότι αυτό συχνά απλώς δεν είναι αλήθεια.

Για παράδειγμα, εάν κάποιος φωνάξει, ο ήχος εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις από αυτό το άτομο. Αλλά αν βρίσκονται σε μια κουζίνα με μία μόνο πόρτα και φωνάζουν, το κύμα που κατευθύνεται προς την πόρτα της τραπεζαρίας περνάει από αυτήν την πόρτα, αλλά ο υπόλοιπος ήχος χτυπά στον τοίχο. Εάν η τραπεζαρία έχει σχήμα L και κάποιος βρίσκεται σε ένα σαλόνι που βρίσκεται γύρω από μια γωνία και μέσα από μια άλλη πόρτα, θα εξακολουθεί να ακούει την κραυγή. Εάν ο ήχος κινούνταν σε ευθεία γραμμή από το άτομο που φώναξε, αυτό θα ήταν αδύνατο γιατί δεν θα υπήρχε τρόπος να κινηθεί ο ήχος στη γωνία.

Αυτό το ερώτημα αντιμετωπίστηκε από τον Christiaan Huygens (1629-1695), έναν άνθρωπο που ήταν επίσης γνωστός για τη δημιουργία μερικών από τα πρώτα μηχανικά ρολόγια και η δουλειά του σε αυτόν τον τομέα είχε επιρροή στον Sir Isaac Newton καθώς ανέπτυξε τη σωματιδιακή θεωρία του φωτός. .

Ορισμός της αρχής του Huygens

Η αρχή της κυματικής ανάλυσης του Huygens δηλώνει βασικά ότι:

Κάθε σημείο ενός μετώπου κύματος μπορεί να θεωρηθεί η πηγή δευτερευόντων κυμάτων που εξαπλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις με ταχύτητα ίση με την ταχύτητα διάδοσης των κυμάτων.

Αυτό σημαίνει ότι όταν έχετε ένα κύμα, μπορείτε να δείτε την "άκρη" του κύματος ως δημιουργία μιας σειράς κυκλικών κυμάτων. Αυτά τα κύματα συνδυάζονται μαζί στις περισσότερες περιπτώσεις για να συνεχίσουν απλώς τη διάδοση, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν σημαντικά παρατηρήσιμα αποτελέσματα. Το μέτωπο κύματος μπορεί να θεωρηθεί ως η γραμμή εφαπτομένη σε όλα αυτά τα κυκλικά κύματα.

Αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να ληφθούν χωριστά από τις εξισώσεις του Maxwell, αν και η αρχή του Huygens (η οποία ήρθε πρώτη) είναι ένα χρήσιμο μοντέλο και είναι συχνά βολικό για τους υπολογισμούς των κυματικών φαινομένων. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το έργο του Χάιγκενς προηγήθηκε αυτού του Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ κατά περίπου δύο αιώνες, και ωστόσο φαινόταν να το προέβλεψε, χωρίς τη στέρεη θεωρητική βάση που παρείχε ο Μάξγουελ. Ο νόμος του Ampere και ο νόμος του Faraday προβλέπουν ότι κάθε σημείο σε ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα λειτουργεί ως πηγή του συνεχιζόμενου κύματος, κάτι που είναι απόλυτα σύμφωνο με την ανάλυση του Huygens.

Αρχή και περίθλαση του Huygens

Όταν το φως διέρχεται από ένα άνοιγμα (ένα άνοιγμα μέσα σε ένα φράγμα), κάθε σημείο του φωτεινού κύματος μέσα στο άνοιγμα μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργεί ένα κυκλικό κύμα που διαδίδεται προς τα έξω από το άνοιγμα.

Το διάφραγμα, επομένως, αντιμετωπίζεται ως δημιουργία μιας νέας πηγής κύματος, η οποία διαδίδεται με τη μορφή ενός κυκλικού μετώπου κύματος. Το κέντρο του μετώπου κύματος έχει μεγαλύτερη ένταση, με εξασθένιση της έντασης καθώς πλησιάζουν τα άκρα. Εξηγεί τη διάθλαση που παρατηρείται και γιατί το φως μέσα από ένα διάφραγμα δεν δημιουργεί μια τέλεια εικόνα του διαφράγματος σε μια οθόνη. Οι άκρες "απλώνονται" με βάση αυτή την αρχή.

Ένα παράδειγμα αυτής της αρχής στην εργασία είναι κοινό στην καθημερινή ζωή. Εάν κάποιος βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο και σας καλεί, ο ήχος φαίνεται να έρχεται από την πόρτα (εκτός αν έχετε πολύ λεπτούς τοίχους).

Αρχή και Ανάκλαση/Διάθλαση του Huygens

Οι νόμοι της ανάκλασης και της διάθλασης μπορούν και οι δύο να προέρχονται από την αρχή του Huygens. Τα σημεία κατά μήκος του μετώπου κύματος αντιμετωπίζονται ως πηγές κατά μήκος της επιφάνειας του διαθλαστικού μέσου, οπότε το συνολικό κύμα κάμπτεται με βάση το νέο μέσο.

Το αποτέλεσμα τόσο της ανάκλασης όσο και της διάθλασης είναι η αλλαγή της κατεύθυνσης των ανεξάρτητων κυμάτων που εκπέμπονται από τις σημειακές πηγές. Τα αποτελέσματα των αυστηρών υπολογισμών είναι πανομοιότυπα με αυτά που λαμβάνονται από τη γεωμετρική οπτική του Νεύτωνα (όπως ο νόμος της διάθλασης του Snell), ο οποίος προέκυψε βάσει μιας αρχής σωματιδίων του φωτός—αν και η μέθοδος του Newton είναι λιγότερο κομψή στην εξήγηση της περίθλασης.

Επεξεργασία από την Anne Marie Helmenstine, Ph.D.