Γιατί κουνάμε τα χέρια μας ενώ περπατάμε;

Οι εμβιομηχανικοί μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν διαπίστωσαν ότι το να κουνάμε τα χέρια μας είναι μέρος της διαδικασίας του περπατήματος σε δύο άκρα. Ανακάλυψαν ότι το περπάτημα ενώ κουνάς τα χέρια σου είναι η πιο οικονομική μορφή κίνησης. Η αιώρηση χεριού απαιτεί λίγη προσπάθεια από τους μύες και δεν καθοδηγείται από τους μύες.

Είναι μια αρκετά αργή μέρα στη δουλειά και βαριέσαι τρομερά, οπότε αποφασίζεις να κάνεις μια βόλτα έξω. Για να σκοτώσετε τη φαινομενική πλήξη, αρχίζετε να παρατηρείτε τα πράγματα γύρω σας. Μέσα σε λίγες στιγμές παρακολουθώντας τους ανθρώπους να περνούν δίπλα σας, μια τυχαία σκέψη αναδύεται στο κεφάλι σας - γιατί όλοι νιώθουν υποχρεωμένοι να κουνάνε τα χέρια τους ενώ περπατούν, ακόμα κι όταν δεν είναι πραγματικά απαραίτητο; Για να επιβεβαιώσετε τη σύγχυσή σας, προσπαθείτε να περπατήσετε μερικά βήματα χωρίς να κουνήσετε τα μεγάλα χέρια σας.

Η ωραία γάτα εγκρίνει!

Παραδόξως, συνειδητοποιείς ότι μπορείς να το κάνεις πολύ εύκολα, αρκεί να συγκεντρωθείς στο να κρατάς τα χέρια σου ακίνητα. Μόλις αρχίσετε να περπατάτε ασυναίσθητα, αφήνοντας το μυαλό σας να περιπλανηθεί σε άλλα πράγματα, θα ξαναβρείτε τον εαυτό σας στη ρουτίνα που ταλαντεύετε τα χέρια.

Τι σας αναγκάζει να υιοθετήσετε αυτήν την αιωρούμενη κίνηση;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα συνοψίζεται σε μια απλή πτυχή - την εμβιομηχανική.

Κάποτε οι ερευνητές πίστευαν ότι αυτή η πρακτική της αιώρησης του χεριού ξεκίνησε ως εξελικτικό λείψανο από τα πρώτα χρόνια του ανθρώπου που περπατούσε στα τέσσερα, αλλά μια πρόσφατη μελέτη έριξε νέο φως στο θέμα.

Εμβιομηχανικοί μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν ανακάλυψαν ότι το να κουνάμε τα χέρια μας είναι μέρος της διαδικασίας του περπατήματος σε δύο άκρα. Ανακάλυψαν ότι το περπάτημα ενώ κουνάς τα χέρια σου είναι η πιο οικονομική μορφή κίνησης. Η αιώρηση χεριού απαιτεί λίγη προσπάθεια από τους μύες και δεν καθοδηγείται από τους μύες. Στα πειράματά τους, ανακαλύφθηκε ότι οι άνθρωποι που κρατούσαν τα χέρια τους σταθερά έπρεπε στην πραγματικότητα να ξοδέψουν περισσότερα προσπάθεια για περπάτημα. Αντίθετα, οι άνθρωποι που κουνούσαν τα χέρια τους περπατούσαν 20% πιο γρήγορα. Το να κουνάμε τα χέρια μας είναι τόσο φυσικό που το να τους επιτρέπουμε να αιωρούνται απαιτεί στην πραγματικότητα λιγότερη ενέργεια από ό,τι αν κρατούσατε τα χέρια σας στη θέση τους ενώ περπατάτε.

Αυτά τα γραφήματα απεικονίζουν πώς μια κανονική αιώρηση χεριού έχει λιγότερη ροπή και γωνιακή ορμή από τους βραχίονες που είναι στερεωμένοι στα πλάγια και η αντίστροφη αιώρηση των χεριών. Λόγω λιγότερης στιγμής, η ενέργεια που δαπανάται είναι επίσης λιγότερη.

Σκεφτείτε το σαν ένα απλό εκκρεμές. Όταν τα πόδια σας κινούνται, το ίδιο κάνει και το σώμα σας. Αυτή η κίνηση αναγκάζει τα χέρια σας να ταλαντεύονται, ακριβώς όπως ένα εκκρεμές. Τα χέρια σας κινούνται ακούσια ως αποτέλεσμα αυτής της κίνησης. Με αυτόν τον τρόπο, οι μύες δεν ασκούνται. Μια ασήμαντη ποσότητα ενέργειας δαπανάται από τους μύες για να διατηρήσουν την κίνηση υπό έλεγχο.

Η κίνηση των βραχιόνων είναι σαν ένα εκκρεμές, όπως φαίνεται στο παραπάνω σχήμα.

Στην πραγματικότητα, η κίνηση των χεριών μας ενώ περπατάμε διευκολύνει και τα πόδια μας. Η δύναμη με την οποία ερχόμαστε σε επαφή με το έδαφος αυξάνεται κατά 63% εάν τα χέρια μας βρίσκονται σε κίνηση. Αυτό μειώνει σημαντικά την προσπάθεια που καταβάλλουμε κατά τη διάρκεια μιας περιστασιακής βόλτας. Επιπλέον, το να κουνάτε τα χέρια σας σε συγχρονισμό με τα πόδια σας, δηλαδή να βάζετε το αριστερό σας πόδι προς τα εμπρός με το αριστερό σας χέρι έξω, είναι πολύ πιο δύσκολο για το σώμα σας. Χρησιμοποιεί 26% περισσότερη ενέργεια από ένα κανονικό βάδισμα.

Πέρα από τη φυσική, οι κούνιες των βραχιόνων φαίνεται απλώς αισθητικά σωστό.

Φανταστείτε ανθρώπους να περπατούν με τα χέρια τους σφιχτά κολλημένα στα πλάγια. Θα έμοιαζε με μια σκηνή βγαλμένη από κάποιο παράξενο δυστοπικό σκηνικό, όπου ένας δικτάτορας ελέγχει τις σκέψεις και τη συμπεριφορά κάθε ατόμου (στη Βόρεια Κορέα οποιοσδήποτε;).