Το φεγγάρι έχει έναν νέο κρατήρα — αυτή τη φορά, που δημιουργήθηκε από έναν αδίστακτο πύραυλο
Ένα κομμάτι διαστημικών σκουπιδιών μόλις προσέκρουσε στην μακρινή πλευρά του φεγγαριού, δημιουργώντας έναν νέο λαμπερό κρατήρα πλάτους 20 μέτρων (65 πόδια). Τα συντρίμμια, ένα απορριφθέν τμήμα ενός πυραύλου στο μέγεθος ενός σχολικού λεωφορείου, επέπλεαν στο διάστημα για περισσότερα από επτά χρόνια – τερματίζοντας τελικά τη μακροπρόθεσμη τροχιά τους κατευθυνόμενοι κατευθείαν στη σεληνιακή επιφάνεια με 5.800 μίλια την ώρα.
Αλλά η διαμάχη γύρω από το αντικείμενο δεν έχει τελειώσει.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τον αντίκτυπο. Η συντριβή έλαβε χώρα στην μακρινή πλευρά του φεγγαριού, που σημαίνει ότι ήταν μακριά από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA δεν ήταν πιθανόν σε θέση να παρατηρήσει τη συντριβή, αλλά η υπηρεσία έχει ήδη πει ότι θα αναζητήσει τον κρατήρα που θα προκύψει — αλλά η διαδικασία θα διαρκέσει εβδομάδες ή και μήνες.
Είναι η πρώτη γνωστή ακούσια σεληνιακή σύγκρουση που περιλαμβάνει ένα κομμάτι διαστημικού υλικού, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ανιχνευτές που συνετρίβη ενώ προσπαθούσαν να προσγειωθούν στο φεγγάρι. Ο κρατήρας εκτιμάται ότι βρίσκεται κοντά στον φυσικά σχηματισμένο κρατήρα Hertzsprung, ο οποίος έχει πλάτος 570 χιλιόμετρα (354 μίλια). Αυτό θα επιβεβαιωθεί από τη NASA με περαιτέρω εργασίες.
Η προέλευση του πυραύλου
Οι αστρονόμοι έχουν συζητήσει εδώ και καιρό την ακριβή ταυτότητα του πυραύλου. Είναι ένας ενισχυτής ανώτερης κατάστασης που απορρίφθηκε από μια εκτόξευση δορυφόρου σε μεγάλο υψόμετρο – είτε ένας πύραυλος SpaceX που εκτοξεύτηκε το 2015 είτε ένας κινεζικός πύραυλος που εκτοξεύτηκε το 2014. Ωστόσο, και οι δύο αρνήθηκαν την ιδιοκτησία τους. Έχει μήκος περίπου 12 μέτρα (40 πόδια) και ζυγίζει περίπου 4.500 κιλά.
Ο πρώτος που προέβλεψε την πρόσκρουση στο φεγγάρι ήταν ο αστρονόμος Bill Gray, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα Project Pluto που παρακολουθεί μακρινά διαστημικά αντικείμενα. Ο Γκρέι υπολόγισε αρχικά ότι ο κρουστικός εκτοξευτήρας ήταν το ανώτερο στάδιο ενός πυραύλου της SpaceX που εκτοξεύτηκε το 2015, αλλά στη συνέχεια διόρθωσε την πρόβλεψή του και πρότεινε ότι πιθανότατα ήταν ο κινεζικός πύραυλος.
Επομένως, είναι μια περίπλοκη ιστορία, μια ιστορία που πιθανότατα θα συνεχίσει να συζητείται, τουλάχιστον μέχρι να έχουμε μια πιο λεπτομερή εικόνα του σημείου συντριβής. Το Lunar Reconnaissance Orbiter έχει καταγράψει τη σεληνιακή επιφάνεια με πολλές λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένων των πραγμάτων που άφησαν πίσω οι αστροναύτες. Οι ειδικοί θα πρέπει να περάσουν από φωτογραφίες πριν και μετά από το συγκεκριμένο σημείο όπου προσέκρουσε ο πύραυλος για να αναγνωρίσουν καλύτερα τον κρατήρα.
Το σχήμα του κρατήρα και η σκόνη που βγήκε από αυτόν θα πρέπει να δείχνουν πώς ήταν προσανατολισμένος ο πύραυλος τη στιγμή της πρόσκρουσης, έγραψε ο Paul Hayne, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder στο The Conversation. Ένας κατακόρυφος προσανατολισμός θα παρήγαγε ένα κυκλικό χαρακτηριστικό, ενώ ένα ασύμμετρο μοτίβο υπολειμμάτων μπορεί να υποδηλώνει πτώση της κοιλιάς.
Εάν οι παρατηρήσεις γίνουν γρήγορα, το υπέρυθρο όργανο του σεληνιακού τροχιακού θα μπορούσε να ανιχνεύσει λαμπερό-καυτό υλικό μέσα στον κρατήρα, εξήγησε ο Hayne. Αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της ποσότητας θερμότητας που παράγεται από την κρούση. Εάν η χρήση του τροχιακού αρκετά γρήγορα δεν αποτελεί επιλογή, η NASA θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει εικόνες υψηλής ανάλυσης για να εκτιμήσει την ποσότητα του λιωμένου υλικού στον κρατήρα.
Εκτός από τη διευκόλυνση της διευθέτησης της συζήτησης σχετικά με την προέλευση του αντικειμένου, η μελέτη της τοποθεσίας πρόσκρουσης θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για έναν άλλο λόγο. Ο σχηματισμός κρατήρων είναι ένα επίμονο φαινόμενο στο Ηλιακό Σύστημα, αλλά η φυσική της διαδικασίας δεν είναι ακόμη καλά κατανοητή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η παρατήρηση της πρόσκρουσης του πυραύλου και του κρατήρα που προκύπτει μπορεί να είναι πολύ πολύτιμη για τους επιστήμονες ώστε να παράγουν καλύτερες προσομοιώσεις κρούσης – βελτιώνοντας επίσης τις γνώσεις μας για τις ιδιότητες της σεληνιακής επιφάνειας.
