Γιατί πρέπει να οξυγόνο;
Ακολουθεί μια πιο λεπτομερής εξήγηση του γιατί το οξυγόνο είναι απαραίτητη για την κυτταρική αναπνοή:
1. γλυκόλυση: Το πρώτο στάδιο της κυτταρικής αναπνοής είναι η γλυκόλυση, η οποία λαμβάνει χώρα στο κυτταρόπλασμα. Κατά τη διάρκεια της γλυκόλυσης, η γλυκόζη χωρίζεται σε δύο μόρια πυροσταφυλικού. Αυτή η διαδικασία απελευθερώνει μια μικρή ποσότητα ΑΤΡ και NADH, φορέα ηλεκτρονίων.
2. Οξείδωση πυροσταφυλικού: Στη συνέχεια, το πυροσταφυλικό μεταφέρεται στα μιτοχόνδρια, στο ενεργειακό κέντρο των κυττάρων. Εδώ, το πυροσταφυλικό μετατρέπεται σε ακετυλο-ΟοΑ, η οποία εισέρχεται στον κύκλο του κιτρικού οξέος.
3. Κύκλος κιτρικού οξέος (κύκλος Krebs): Ο κύκλος του κιτρικού οξέος είναι μια σειρά χημικών αντιδράσεων που εμφανίζονται στα μιτοχόνδρια. Κατά τη διάρκεια του κύκλου του κιτρικού οξέος, το ακετυλο-ΟοΑ διασπώνεται περαιτέρω, απελευθερώνοντας διοξείδιο του άνθρακα και δημιουργώντας ΑΤΡ, NADH και FADH2.
4. Η αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων είναι μια σειρά συμπλοκών πρωτεϊνών που βρίσκονται στην εσωτερική μιτοχονδριακή μεμβράνη. Τα NADH και FADH2, που παράγονται στα προηγούμενα στάδια, δίνουν τα ηλεκτρόνια τους στην αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων. Καθώς τα ηλεκτρόνια περνούν μέσα από τα σύμπλοκα, χάνουν ενέργεια, η οποία χρησιμοποιείται για την αντλία ιόντων υδρογόνου κατά μήκος της μιτοχονδριακής μεμβράνης. Αυτό δημιουργεί μια κλίση ιόντων υδρογόνου, που οδηγεί το τελικό βήμα της κυτταρικής αναπνοής.
5. Σύνθεση ATP: Το τελικό βήμα της κυτταρικής αναπνοής είναι η σύνθεση ΑΤΡ. Καθώς τα ιόντα υδρογόνου επιστρέφουν στα μιτοχόνδρια μέσω της συνθετάσης ΑΤΡ, ενός ενζύμου, συνδυάζονται με οξυγόνο για να σχηματίσουν νερό. Αυτή η διαδικασία απελευθερώνει ενέργεια, η οποία χρησιμοποιείται για τη σύνθεση ATP από την ADP.
Συνολικά, το οξυγόνο διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην κυτταρική αναπνοή, χρησιμεύοντας ως τελικός αποδέκτης ηλεκτρονίων στην αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων. Χωρίς οξυγόνο, η αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων δεν θα λειτουργούσε σωστά και τα κύτταρα δεν θα ήταν σε θέση να παράγουν ΑΤΡ. Ως αποτέλεσμα, το σώμα δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις ενεργειακές του απαιτήσεις, οδηγώντας σε κυτταρικό θάνατο και τελικά αποτυχία οργάνων.