Διεπιστημονική προσέγγιση για τη μέτρηση της προσαρμογής της γεωργίας διατήρησης για την κλιματική αλλαγή και την επισιτιστική ασφάλεια στην Ινδία
Η επισιτιστική ασφάλεια έχει γίνει ολοένα και πιο σημαντική σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς και σε εγχώρια μέτωπα, καθώς η παγκόσμια προσφορά, η αύξηση του εισοδήματος και η πρόσβαση δεν συμβαδίζουν με τον αυξανόμενο πληθυσμό στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα αυξανόμενα προβλήματα υποβάθμισης των πόρων, όπως η εξάντληση των υπόγειων υδάτων, η υπερχείλιση, η αλάτωση, η διάβρωση του εδάφους, η απώλεια βιοποικιλότητας και τα χωροκατακτητικά είδη προσθέτουν περαιτέρω στις προκλήσεις για την επισιτιστική ασφάλεια (Oliver and Gregory, 2014).
Στο ινδικό πλαίσιο, το μέσο μέγεθος της εκμετάλλευσης είναι πολύ μικρό και το μέσο μέγεθος των μελών του νοικοκυριού είναι μεγάλο, με τη φτώχεια και την επισιτιστική ασφάλεια να επικρατούν μεταξύ των μικρών γαιοκτημόνων (Pradhan et al., 2015). Το ζήτημα δεν είναι μόνο η διαθεσιμότητα των τροφίμων αλλά και η προσιτή τιμή τους από ευάλωτους πληθυσμούς σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα. Το ζήτημα δεν είναι αν μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγή τροφίμων για να καλύψουμε τις ανάγκες του αυξανόμενου πληθυσμού, αλλά εάν μπορούμε να το κάνουμε με βιώσιμο τρόπο. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθεί μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που θα μειώσει την ευπάθεια της αγροτικής κοινότητας και θα ενίσχυε βιώσιμα τη γεωργική παραγωγικότητα, ελαχιστοποιώντας παράλληλα την υποβάθμιση της γης και των φυσικών πόρων που χρησιμοποιούνται.
Μεταξύ πολλών διαθέσιμων βιώσιμων συστημάτων καλλιέργειας, η γεωργία διατήρησης (CA) είναι αυτή που βασίζεται σε αρχές για τον περιορισμό της υποβάθμισης της γης και τη διατήρηση της βάσης των φυσικών πόρων (μειωμένη ή μηδενική διαταραχή του εδάφους και μόνιμη οργανική κάλυψη του εδάφους) καθώς και για την αύξηση της επισιτιστικής και διατροφικής ασφάλειας μέσω της διαφοροποίησης των καλλιεργειών και της βέλτιστης αμειψισποράς (FAO, 2013). Ωστόσο, η ευρεία εφαρμογή της ΑΠ σε διάφορα συστήματα καλλιέργειας σε όλο τον κόσμο παραμένει αμφισβητούμενη (Pittelkow et al., 2015, Giller et al., 2009). Η εφαρμογή και η υιοθέτηση και των τριών αρχών της ΑΠ σε φτωχά σε πόρους και ευάλωτα συστήματα μικροκαλλιεργειών αντιμετωπίζει διάφορα ζητήματα και προκλήσεις, κυρίως τη διατήρηση των υπολειμμάτων των καλλιεργειών λόγω του ισχυρού ανταγωνισμού ως ζωοτροφών (Giller et al., 2009). /P>
Λαμβάνοντας υπόψη διάφορα επιχειρήματα για την αιτιολόγηση της εφαρμογής της ΑΠ, πρέπει προφανώς να προσαρμοστεί στις τοπικές αγροοικολογικές συνθήκες και στις δυνατότητες και τις προτιμήσεις των αγροτών. Η CA θεωρείται καλύτερα ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα παραγωγής που είναι καθολικά εφαρμόσιμο αλλά πρέπει να προσαρμοστεί τοπικά. Η προσεκτική εξέταση των ικανοτήτων και των προτιμήσεων των αγροτών είναι εξίσου σημαντική με την κατανόηση των παραγωγικών δυνατοτήτων του αγροοικολογικού συστήματος. Επομένως, η επιτυχής εισαγωγή της ΑΠ εξαρτάται από την προσαρμογή και την προσαρμογή των βασικών αρχών της ΑΠ στο τοπικό πλαίσιο. Για το σκοπό αυτό, αναλήφθηκε μια διεπιστημονική προσέγγιση για την εισαγωγή και αξιολόγηση της ΑΠ στις ορεινές περιοχές της Odisha της Ινδίας με βροχή για τρία διαδοχικά έτη (2011-14) (Πίνακας 1). Χρησιμοποιώντας μια διεπιστημονική προσέγγιση, όλοι οι ενδιαφερόμενοι συνεργάστηκαν στο σχεδιασμό για τις θεραπείες CA κατάλληλες για τους αγρότες και τις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες που οδηγούσαν σε σημαντικές επιπτώσεις στα οικονομικά μέσα, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και την επισιτιστική ασφάλεια.
Για να εκτιμηθεί η επίδραση της ΚΑ υπό τοπικές οικολογικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, η μελέτη επικεντρώθηκε σε δύο βασικούς τύπους υπηρεσιών οικοσυστήματος:προσωρινές και ρυθμιστικές υπηρεσίες μέσω πέντε θεραπειών που αποτελούνταν από την παραδοσιακή πρακτική των αγροτών (FP) που ήταν το συμβατικό όργωμα (τρεις φορές όργωμα ) με εκπομπή τοπικής ποικιλίας καλαμποκιού (Zea mays ΜΕΓΑΛΟ.); και τέσσερις θεραπείες CA δηλαδή. , συμβατική άροση με μόνο καλλιεργημένο αραβόσιτο με χρήση σποράς γραμμής της βελτιωμένης ποικιλίας αραβοσίτου «Nilesh» (CT-M). συμβατικό όργωμα με αραβόσιτο που έχει συνδυαστεί με το βελτιωμένο μπιζέλι (Vigna unguiculata L. ποικιλία «Hariyalli Bush») (CT-M+C); μειωμένη άροση (εφάπαξ όργωμα) με μόνο καλλιεργημένο αραβόσιτο (MT-M). και μειωμένη άροση με καλαμπόκι + μπιζέλι (MT-M+C). Και οι τέσσερις θεραπείες CA περιλάμβαναν καλλιέργεια μουστάρδας ως καλυπτική καλλιέργεια και διατήρηση των υπολειμμάτων της στο χωράφι.
Στο πλαίσιο των προσωρινών υπηρεσιών οικοσυστήματος, η απόδοση της ΑΠ στην απόδοση και την κερδοφορία των καλλιεργειών αξιολογήθηκε μέσω του αραβοσίτου και η συμβολή στην απόδοση του μπιζέλιου και της μουστάρδας στην απόδοση ισοδύναμης αραβοσίτου (MEY) κάτω από διαφορετικές επεξεργασίες. Το MEY υπολογίστηκε με βάση τις αποδόσεις (kg/ha) αραβοσίτου, μπιζέλι και μουστάρδας για καθένα από τα 46 αγροτικά νοικοκυριά που συμμετείχαν στις δοκιμές στο αγρόκτημα. Η κερδοφορία μετρήθηκε χρησιμοποιώντας τη μέθοδο μερικής ανάλυσης προϋπολογισμού που περιλαμβάνει το συνολικό μεταβλητό κόστος, τα ακαθάριστα οφέλη πεδίου και τα καθαρά οφέλη πεδίου για κάθε επεξεργασία. Στο πλαίσιο των ρυθμιστικών υπηρεσιών οικοσυστήματος, η ποιότητα του εδάφους αξιολογήθηκε μέσω του υπολογισμού του δείκτη ποιότητας του εδάφους (SQI) που περιλαμβάνει δεκατέσσερις μεταβλητές που αντιπροσωπεύουν τις φυσικές, χημικές και βιολογικές ιδιότητες του εδάφους. Η μελέτη διερεύνησε επίσης τις προτιμήσεις των αγροτών για θεραπείες ΑΠ και τα κριτήρια/στόχους που χρησιμοποίησαν οι αγρότες για να λάβουν τις αποφάσεις τους μέσω της Διαδικασίας Αναλυτικής Ιεραρχίας (AHP).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μειωμένη άροση σε συνδυασμό με τη διακλάδωση αραβοσίτου-μπολιού (MT-M+C) ακολουθούμενη από κατακράτηση υπολειμμάτων μουστάρδας είχε υψηλότερη παραγωγικότητα του συστήματος και καθαρά οφέλη, αύξηση 200% και 230% αντίστοιχα σε σχέση με την πρακτική των αγροτών. Στο πλαίσιο των ρυθμιστικών υπηρεσιών οικοσυστήματος, η ποιότητα του εδάφους αξιολογήθηκε μέσω υπολογισμού του δείκτη ποιότητας του εδάφους (SQI) ο οποίος ήταν υψηλότερος στο MT-M+C ακολουθούμενος από κατακράτηση υπολειμμάτων μουστάρδας και χαμηλότερος σύμφωνα με τις πρακτικές των αγροτών.
Όσον αφορά τις θεραπείες CA πριν από δοκιμές στο αγρόκτημα, οι αγρότες σε αυτήν τη μελέτη έδειξαν εξίσου μεγάλη προτίμηση για τις θεραπείες MT-M+C (0,347) και CT-M+C (0,366), σε σύγκριση με FP (0,141) και καμία δοκιμές διακαλλιέργειας . Ως εκ τούτου, οι αγρότες είχαν μια προτίμηση για θεραπείες που περιελάμβαναν το μπιζέλι λόγω της υψηλότερης αξίας του στην αγορά (σε σύγκριση με τον αραβόσιτο) και της διατροφής για την οικογένεια και το έδαφος, με αποτέλεσμα αυξημένη απόδοση. Αφού άσκησαν την ΑΠ για 2 χρόνια, οι αγρότες προτίμησαν την MT-M+C (0,579), την πιο καινοτόμο από τις τέσσερις θεραπείες, παρέχοντας το καλύτερο βέλτιστο αποτέλεσμα σε σύγκριση με τις υπάρχουσες συμβατικές πρακτικές αγροτών.
Σε συνδυασμό, αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ξεκάθαρα τη δυνατότητα της ΚΑ να αυξάνει ταυτόχρονα την απόδοση, να διαφοροποιεί την παραγωγή των καλλιεργειών και να βελτιώνει την ποιότητα του εδάφους. Αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει να υποστηρίξουν μια κίνηση προς τη βιώσιμη εντατικοποίηση της φυτικής παραγωγής για τη βελτίωση του μελλοντικού εισοδήματος των νοικοκυριών και της επισιτιστικής ασφάλειας.
Χρησιμοποιώντας μια διεπιστημονική προσέγγιση που εμπλέκονται τα ενδιαφερόμενα μέρη διασφαλίζουν ότι οι αγρότες και οι υπάλληλοι κατανοούν το κόστος και τα οφέλη της ΑΠ. Επιπλέον, έχοντας τους αγρότες να συμμετέχουν άμεσα στον συν-σχεδιασμό και να συμμετέχουν ενεργά σε πειράματα αγρού, οι αγρότες βιώνουν από πρώτο χέρι τον αντίκτυπο των θεραπειών CA. Οι έρευνες AHP πριν και μετά τις δοκιμές στο αγρόκτημα καταδεικνύουν ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη συγκλίνουν στην προτίμησή τους για την ίδια ΑΠ αφού συμμετάσχουν και παρακολουθήσουν το αποτέλεσμα των δοκιμών αγρού.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Potential of conservation agriculture (CA) για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και ασφάλεια τροφίμων κάτω από βροχερές ορεινές περιοχές της Ινδίας:Μια διεπιστημονική προσέγγιση, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Agricultural Systems . Αυτή η εργασία διεξήχθη από την Aliza Pradhan, την Catherine Chan και τον Brent Sipes από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Manoa, τον Pravat Kumar Roul από το Πανεπιστήμιο Γεωργίας και Τεχνολογίας της Orissa και τη Jacqueline Halbrendt από το Πανεπιστήμιο Wageningen.
