A Capacity Approach To Climate Change Modelling:Identifying Crop Management Options Adaptation Options
Μοντέλα προσομοίωσης ανάπτυξης καλλιεργειών σε συνδυασμό με προβλέψεις κλιματικών μοντέλων προωθούνται και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για την αξιολόγηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις αποδόσεις των καλλιεργειών και για την ενημέρωση των προσαρμογών σε επίπεδο καλλιέργειας. Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες που αναφέρθηκαν είναι ασαφείς σχετικά με την επιλογή των μοντέλων παγκόσμιας κυκλοφορίας (GCM) για τις κλιματικές προβολές και την αντίστοιχη αβεβαιότητα με αυτού του τύπου τις προσομοιώσεις μοντέλων.
Στη μελέτη μας, διερευνήσαμε σε ποιο βαθμό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μοντελοποίηση της κλιματικής αλλαγής για τον προσδιορισμό των επιλογών προσαρμογής της διαχείρισης των καλλιεργειών στην κλιματική αλλαγή. Εστιάσαμε την ανάλυσή μας σε μια μελέτη περίπτωσης της παραγωγής αραβοσίτου στη νότια Αφρική χρησιμοποιώντας το μοντέλο ανάπτυξης καλλιεργειών APSIM (Agricultural Production Systems SIMulator) και προβλέψεις από 17 μεμονωμένα κλιματικά μοντέλα για την περίοδο 2017-2060 για τις αντιπροσωπευτικές πορείες συγκέντρωσης 2.6 και 8.5 με αντίθεση.
Τα ευρήματά μας καταδεικνύουν ότι ο προσδιορισμός των επιλογών προσαρμογής σε επίπεδο διαχείρισης καλλιεργειών με βάση τη συνδεδεμένη μοντελοποίηση προσομοίωσης κλίματος-καλλιέργειας παρεμποδίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις αβεβαιότητες στις προβλέψεις των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στις αποδόσεις των καλλιεργειών. Με αβεβαιότητες στις μελλοντικές προβλέψεις απόδοσης των καλλιεργειών της τάξης του 30 έως 40% ή περισσότερο, πολλές πιθανές επιλογές προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή δεν μπορούν να προσδιοριστούν ή να ελεγχθούν με μοντέλα καλλιέργειας-κλίματος.
Πρώτον, η διακύμανση των κλιματικών προβλέψεων είναι υψηλή. Η ακρίβειά τους περιορίζεται από θεμελιώδεις, μη μειωμένες αβεβαιότητες που είναι αποτέλεσμα δομικών διαφορών στα GCM καθώς και διαφορετικών προσεγγίσεων παραμετροποίησης και μείωσης κλίμακας μοντέλων. Διαπιστώσαμε ότι διαφορετικά GCM έδωσαν σε μεγάλο βαθμό διαφορετικά αποτελέσματα, χωρίς κανένα σαφές μοτίβο.
Δεύτερον, υπάρχει επίσης μεγάλη αβεβαιότητα στην προσομοίωση των αποκρίσεων των καλλιεργειών στο μεταβαλλόμενο κλίμα λόγω των διαφορετικών δομών και των δεδομένων εισόδου και των παραμέτρων των μοντέλων καλλιεργειών. Επιπλέον, τα μοντέλα καλλιεργειών συχνά στερούνται βασικών διαδικασιών (π.χ. φυσιολογικές αντιδράσεις φυτών σε ακραίες θερμοκρασίες) που σχετίζονται με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, καθώς δεν κατασκευάστηκαν για αυτόν τον σκοπό. Είναι επίσης προφανές ότι λόγω της περιορισμένης ικανότητας των μοντέλων καλλιέργειας στην προσομοίωση των επιπτώσεων των πρακτικών διαχείρισης του εδάφους και των καλλιεργειών στις αποδόσεις των καλλιεργειών, μόνο ένας περιορισμένος αριθμός επιλογών προσαρμογής μπορούσε να ενημερωθεί.
Μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση για την ενημέρωση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή μπορεί να είναι να ξεκινήσει με το πλαίσιο λήψης αποφάσεων, αξιολογώντας τις υπάρχουσες ικανότητες και τις ευπάθειες των αγροτών και των κοινοτήτων τους στην κλιματική αλλαγή. Αυτή η «προσέγγιση χωρητικότητας» δεν απαιτεί εκτιμήσεις του μελλοντικού κλίματος βάσει πιθανοτήτων, αλλά μάλλον μια σειρά από εύλογες αναπαραστάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου αντιμετώπισης των τρωτών σημείων που σχετίζονται με το κλίμα. Οι περισσότερες αποφάσεις για τη διαχείριση της καλλιέργειας λαμβάνονται από τον γεωργό στο πλαίσιο των στόχων παραγωγής του/της και των ευκαιριών και περιορισμών της καλλιέργειας. Από εκεί, μπορούν να εντοπιστούν και να προταθούν γεωργικές επιλογές που είναι εφικτές και εύρωστες σε μια σειρά εύλογων κλιματικών μελλοντικών προοπτικών, χωρίς την ανάγκη λεπτομερών κλιματικών προβλέψεων.
Επιπλέον, η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή είναι επίσης συνυφασμένη με κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, όπως η παγκοσμιοποίηση, οι οικονομικές και πολιτικές προτεραιότητες και τα δημογραφικά στοιχεία. Στην πραγματικότητα, η πολυπλοκότητα των οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων μπορεί να αντισταθμίσει τις κλιματικές αβεβαιότητες στον καθορισμό πιθανών και εφικτών επιλογών προσαρμογής. Μια γενική τάση που παρατηρείται είναι ότι με τη διαφοροποίηση των πηγών εισοδήματός τους, συμπεριλαμβανομένου του εισοδήματος εκτός αγροκτημάτων, οι αγρότες γίνονται λιγότερο ευάλωτοι στην κλιματική μεταβλητότητα και την αλλαγή.
Αν και υποστηρίζουμε ότι τα αποτελέσματα από τα GCM δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα για την ενημέρωση των επιλογών προσαρμογής σε τοπική κλίμακα, αναγνωρίζουμε ότι η χρήση συνόλων μοντέλων κλίματος και καλλιέργειας σε μελέτες αντικτύπου με περιφερειακό και παγκόσμιο προσανατολισμό μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες που μπορούν να καθοδηγήσουν την πολιτική λήψη αποφάσεων σχετικά με την προσαρμογή της γεωργίας στην κλιματική αλλαγή σε εθνική και διεθνή κλίμακα.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μοντελοποίηση καλλιεργειών για τον εντοπισμό επιλογών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή; δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Agricultural and Forest Meteorology . Αυτή η εργασία διεξήχθη από τους Marc Corbeels, David Berre, Leonard Rusinamhodzi και Santiago Lopez-Ridaura από το Διεθνές Κέντρο Βελτίωσης Αραβοσίτου και Σιτάρι (CIMMYT) και το Γαλλικό Κέντρο Γεωργικής Έρευνας για τη Διεθνή Ανάπτυξη (CIRAD).
