ΓΝΩΜΗ:Κανένα πόδι για να σταθεί - γιατί οι ΗΠΑ πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση της για τις αποζημιώσεις του κλίματος
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ένα έθνος που βασίζεται στις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας, είναι από καιρό πρωταθλητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της παγκόσμιας συνεργασίας. Ωστόσο, η ακλόνητη στάση του για τις αποζημιώσεις του κλίματος παραμένει μια ανωμαλία, μια αντίφαση που αμαυρώνει τη φήμη της και εμποδίζει την πρόοδο στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης του κλίματος. Έφτασε η ώρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να επανεξετάσουν την προσέγγισή της στις αποζημιώσεις του κλίματος και να αναγνωρίσουν την ευθύνη της στην οδήγηση των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες έθνη σε όλο τον κόσμο.
Η κρίση του κλίματος:κοινή ευθύνη
Η αλλαγή του κλίματος είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, τα αποτελέσματά του αισθάνθηκαν ευρέως ευρύτατα, ξεπερνά τα εθνικά όρια και επηρεάζουν ακόμη και εκείνους που συνέβαλαν ελάχιστα στις αιτίες του. Ενώ όλες οι χώρες συμβάλλουν σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε κάποιο βαθμό, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν αμφίβολη διάκριση:είναι ο μεγαλύτερος ιστορικός συνεισφέρων στην αλλαγή του κλίματος, αντιπροσωπεύοντας περισσότερο από το 20% των σωρευτικών εκπομπών CO2 από τη βιομηχανική επανάσταση. Αυτή η δυσανάλογη ευθύνη δεν μπορεί να αγνοηθεί κατά τη συζήτηση των αποζημιώσεων και την κατανομή των πόρων για την άμβλυνση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Η ηθική επιταγή
Το επιχείρημα για τις αποζημιώσεις του κλίματος προέρχεται από την αρχή του «ρυπαίνα πληρώνει», κρατώντας τους υπεύθυνους για περιβαλλοντικές ζημιές υπεύθυνες για τις συνέπειες των ενεργειών τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως «κύριος ρυπαίνων», δεν μπορούν να απαλλαγούν από αυτή την ευθύνη, αναφέροντας την αρχή «κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών», η οποία αναγνωρίζει τις διαφορετικές συνεισφορές των χωρών στην αλλαγή του κλίματος. Οι αναπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν ιστορικά δώσει ιστορικά προτεραιότητα στη δική τους βιομηχανική ανάπτυξη και οικονομική ανάπτυξη εις βάρος του περιβάλλοντος, ενώ οι δυσμενείς επιπτώσεις έχουν δυσανάλογα επιβαρυνθεί με λιγότερο ανεπτυγμένες έθνη. Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση αυτής της ηθικής επιταγής είναι ζωτικής σημασίας για την αποκατάσταση της μετοχής και την προώθηση της παγκόσμιας συνεργασίας για την αντιμετώπιση της κρίσης του κλίματος.
Παραδείγματα αδικίας του κλίματος
Οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος είναι ήδη εμφανείς στην αυξημένη συχνότητα και τη σοβαρότητα των φυσικών καταστροφών, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τις ξηρασίες και τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα μικρά νησιωτικά έθνη και οι παράκτιες κοινότητες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες, αντιμετωπίζοντας υπαρξιακές απειλές για την ίδια τους την ύπαρξη. Πάρτε την περίπτωση του Tuvalu, ενός νησιού του Ειρηνικού, σιγά -σιγά εξαφανίζεται λόγω των αυξανόμενων επιπέδων της θάλασσας, αναγκάζοντας τους κατοίκους του να αντιμετωπίσουν την προοπτική να γίνουν κλιματικοί πρόσφυγες. Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το γεγονός ότι αποτελούν σημαντική συνεισφορά στους παράγοντες που θέτουν σε κίνδυνο αυτές τις κοινότητες, ήταν απρόθυμοι να παρέχουν ουσιαστική υποστήριξη με τη μορφή αποζημιώσεων του κλίματος.
Το οικονομικό επιχείρημα για αποζημιώσεις
Πέρα από τις ηθικές υποχρεώσεις, υπάρχουν επιτακτικά οικονομικά επιχειρήματα υπέρ των αποζημιώσεων του κλίματος. Η επένδυση στις προσπάθειες μετριασμού και προσαρμογής του κλίματος σε ευάλωτα έθνη μπορεί να δημιουργήσει νέες αγορές και ευκαιρίες για επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Υποστηρίζοντας τη μετάβαση σε βιώσιμες τεχνολογίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να τονώσουν τη δική της οικονομία και να συμβάλουν στην παγκόσμια προσπάθεια για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος. Επιπλέον, η αποτυχία αντιμετώπισης των κινδύνων και των επιπτώσεων που σχετίζονται με το κλίμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές οικονομικές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο, καθώς το κόστος που συνδέεται με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τα ακραία καιρικά γεγονότα και η αναγκαστική μετανάστευση συνεχίζουν να αυξάνονται.
Συμπερασματικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση της για τις αποζημιώσεις του κλίματος. Η ηθική επιταγή, η κοινή ευθύνη για την κλιματική κρίση, ο δυσανάλογος αντίκτυπος στα ευάλωτα έθνη και τα πιθανά οικονομικά οφέλη δείχνουν την ανάγκη για αλλαγή στην προσέγγιση. Αναγνωρίζοντας και εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, στην ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας και να καθορίσουν το στάδιο για ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο μέλλον για όλους. Δεν υπάρχει ηθικό ή πρακτικό πόδι για να παραμείνει για συνεχή αδράνεια. Ο χρόνος για τις αποζημιώσεις του κλίματος είναι τώρα.
