Οι μελέτες δείχνουν τον αντίκτυπο της διαχείρισης των δασών και της αποψίλωσης του κλίματος
1. Σχέδιο άνθρακα: Τα δάση δρουν ως νεροχύτες άνθρακα, απορροφώντας το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα και την αποθήκευση στη βιομάζα τους. Η αποδάσωση, η εκκαθάριση των δασών για άλλες χρήσεις γης, απελευθερώνει αυτόν τον αποθηκευμένο άνθρακα πίσω στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας σε αυξημένες συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου και υπερθέρμανση του πλανήτη.
2. albedo effect: Τα δάση έχουν ένα υψηλό albedo, που σημαίνει ότι αντικατοπτρίζουν ένα σημαντικό μέρος της ενέργειας του ήλιου πίσω στο διάστημα. Η αποδάσωση μειώνει την ανακλαστικότητα της επιφάνειας της γης, οδηγώντας σε αυξημένη απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας και υψηλότερες θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Γης.
3. Τα δάση διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία της εξατμισοδιαπνοής, όπου το νερό απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα μέσα από τα φύλλα των φυτών. Αυτή η διαδικασία δροσίζει το περιβάλλον και συμβάλλει στον σχηματισμό σύννεφων, επηρεάζοντας τα περιφερειακά κλιματικά πρότυπα. Η αποδάσωση διαταράσσει την εξατμισοδιαπνοή, οδηγώντας σε ξηρότερα και θερμότερα τοπικά κλίματα.
4. μικροκλίματα: Τα δάση δημιουργούν τα δικά τους μικροκλίματα, που χαρακτηρίζονται από ψυχρότερες θερμοκρασίες, υψηλότερη υγρασία και μειωμένες ταχύτητες ανέμου. Η αποδάσωση μεταβάλλει αυτά τα μικροκλίματα, οδηγώντας σε θερμότερες, ξηρότερες και windier συνθήκες στις γύρω περιοχές.
5. Σχέδια βροχόπτωσης: Τα δάση επηρεάζουν τα περιφερειακά πρότυπα βροχόπτωσης επηρεάζοντας τον σχηματισμό και τις βροχοπτώσεις του σύννεφου. Η αποδάσωση μπορεί να διαταράξει αυτά τα πρότυπα, οδηγώντας σε αλλαγές στο ποσό, το χρονοδιάγραμμα και την ένταση των βροχοπτώσεων, επηρεάζοντας τη διαθεσιμότητα νερού και τη γεωργία.
6. Η αποδάσωση οδηγεί σε καταστροφή των οικοτόπων, αναγκάζοντας τα είδη να μεταναστεύσουν ή να αντιμετωπίσουν εξαφάνιση. Αυτή η απώλεια της βιοποικιλότητας μπορεί να διαταράξει τα οικοσυστήματα και να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο κλίμα, την παραγωγή τροφίμων και τις ανθρώπινες κοινωνίες.
7. Μηχανισμοί ανάδρασης: Η αποδάσωση μπορεί να προκαλέσει μηχανισμούς θετικής ανάδρασης που ενισχύουν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Για παράδειγμα, η απώλεια των δασών μειώνει την εξατμισοδιαπνοή, οδηγώντας σε συνθήκες ξηριστών και αυξημένη ευπάθεια στις πυρκαγιές. Οι πυρκαγιές απελευθερώνουν περαιτέρω εκπομπές άνθρακα, επιδεινώνοντας τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.
8. Πρακτικές διαχείρισης δασών: Οι βιώσιμες πρακτικές διαχείρισης των δασών, όπως η επιλεκτική καταγραφή και η αναδάσωση, μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις της αποδάσισης και να συμβάλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Η σωστή διαχείριση μπορεί να διατηρήσει την κάλυψη των δασών, να διατηρήσει τη βιοποικιλότητα και να μειώσει τις εκπομπές άνθρακα.
9. Τα δάση μπορούν να συμβάλουν στον μετριασμό του κλίματος με την απομάκρυνση του άνθρακα και την παροχή ανανεώσιμων πόρων. Επιπλέον, μπορούν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην προσαρμογή του κλίματος παρέχοντας υπηρεσίες οικοσυστήματος όπως η ρύθμιση του νερού, ο έλεγχος της διάβρωσης και η προστασία από ακραίες καιρικές συνθήκες.
Συνοπτικά, οι επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει με συνέπεια τη βαθιά επιρροή της διαχείρισης των δασών και της αποδάσισης των δασών στα κλιματικά πρότυπα. Η αποδάσωση συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη, μεταβάλλει τα περιφερειακά κλίματα, διαταράσσει τα πρότυπα βροχόπτωσης και οδηγεί την απώλεια βιοποικιλότητας. Οι βιώσιμες πρακτικές διαχείρισης των δασών είναι ζωτικής σημασίας για την άμβλυνση αυτών των επιπτώσεων και την προώθηση της ανθεκτικότητας του κλίματος.
