Κυβερνώντας την Κλιματική Μηχανική Αποσυσκευάζοντας Υποκείμενες Υποθέσεις
Ενάντια στην ομαλοποίηση ανεξέταστων υποθέσεων σχετικά με το μέλλον του κλίματος.
Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα την πρόταση ότι η τεχνολογία έχει την απάντηση στη σύγχρονη κλιματική κρίση; Υπάρχει κάποια επείγουσα ανάγκη σε αυτό το ερώτημα, δεδομένου ότι οι προτάσεις για την τεχνική αλλαγή του κλιματικού συστήματος της Γης έχουν λάβει διαρκή προσοχή τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στη λαϊκή συζήτηση. Η κλιματική μηχανική, επίσης γνωστή ως γεω-μηχανική, είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει τις τεχνολογικές παρεμβάσεις για τη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου. μια προσέγγιση θα μείωνε την ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που μετατρέπεται σε θερμότητα κατά την ανάκλαση από την επιφάνεια της γης (γνωστή ως διαχείριση ηλιακής ακτινοβολίας), μια άλλη θα μείωνε τη συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου που παγιδεύουν αυτή τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα και θα την εμπόδιζε να ακτινοβολεί απλώς πίσω στην διάστημα.
Χρειαζόμαστε επειγόντως αποτελεσματική δράση για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Αυτή η επείγουσα ανάγκη τροφοδοτεί τόσο την υποστήριξη για τη διερεύνηση προτάσεων κλιματικής μηχανικής όσο και την κριτική της. Ο κίνδυνος είναι ένα σημαντικό μέρος αυτής της συζήτησης – μπορούμε πραγματικά να ελέγξουμε τις τεχνολογίες που αλλάζουν το κλίμα; Το ίδιο είναι και το ερώτημα εάν, κάτω από ένα υποθετικό σενάριο παρεμβάσεων κλιματικής μηχανικής που μας κερδίζουν επιπλέον χρόνο, θα συμπεριφερόμασταν όπως το μυρμήγκι στον μύθο του Αισώπου και θα αποθηκεύαμε αποθέματα τροφής για το χειμώνα (δηλ. να μειώσουμε αμέσως τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου) ή θα συνεχίσουμε με (άνθρακες ) δουλεύουμε ως συνήθως μέχρι το προβλέψιμο τέλος να μας ακινητοποιήσει, όπως η ακρίδα που προτίμησε τον ελεύθερο χρόνο από την προφύλαξη σε μια εποχή αφθονίας.
Αυτά είναι κάθε άλλο παρά ασήμαντες ανησυχίες. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτή τη στιγμή, οι περισσότερες προτάσεις κλιματικής μηχανικής βρίσκονται σε εννοιολογικό στάδιο, με τη μορφή αναφορών, εφαρμογών χρηματοδότησης ή κώδικα σε προσομοιώσεις υπολογιστή του κλιματικού συστήματος της Γης. Οι υποθέσεις και οι προβλέψεις καθορίζουν έτσι σημαντικά τις τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με τη σκοπιμότητα και τη σκοπιμότητα της κλιματικής μηχανικής. Όταν κάνουμε εικασίες σχετικά με το ποιος θα μπορούσε να προβεί σε ποια ενέργεια σε ένα υποθετικό σενάριο τεχνολογίας, κινδυνεύουμε να ομαλοποιήσουμε τέτοια σενάρια αντί να εξετάσουμε κριτικά τις υποκείμενες υποθέσεις τους. Αυτές οι υποθέσεις είναι τόσο πολιτικές όσο και τεχνικές και αντικατοπτρίζουν την τεχνογνωσία και τις αξίες μιας σχετικά μικρής ομάδας επιστημόνων –κυρίως λευκών και ανδρών– που υποστηρίζουν την έρευνα για την κλιματική μηχανική.
Ερευνητικές απόψεις για την κλιματική μηχανική
Η εξέταση τέτοιων υποθέσεων είναι επομένως σημαντική για τις συζητήσεις σχετικά με την έρευνα και την ανάπτυξη της κλιματικής μηχανικής. Μέρος αυτής της εργασίας συνίσταται σε θεωρητική και φιλοσοφική κριτική, ενώ ένα άλλο επιδιώκει να διευρύνει τη συζήτηση εξετάζοντας πώς τα διαφορετικά ακροατήρια σχετίζονται με το θέμα μελετώντας συζητήσεις για τα μέσα ενημέρωσης, οργανώνοντας ομάδες εστίασης με λαϊκούς ή λαμβάνοντας συνεντεύξεις με ενδιαφερόμενα μέρη. Η έρευνα που αναφέρεται εδώ εξέτασε επιστήμονες που συμβουλεύουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τις προτεραιότητες χρηματοδότησης της έρευνας στον τομέα της βιωσιμότητας και της κλιματικής αλλαγής. Η επαγγελματική ζωή αυτών των επιστημόνων περιστρέφεται γύρω από την επίλυση του ίδιου προβλήματος που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει η κλιματική μηχανική, αλλά δεν έχουν άμεσο μερίδιο στην ίδια την κλιματική μηχανική.
Οι συνεντεύξεις πλαισιώθηκαν σε γενικές γραμμές γύρω από τις δυνατότητες της τεχνολογίας για δράση για το κλίμα, αλλά σταδιακά εξελίχθηκαν στην κλιματική μηχανική ως θέμα συζήτησης. Η επακόλουθη ανάλυση των μεταγραφών (15 συνεντεύξεις, η καθεμία διάρκειας περίπου μίας ώρας) αποκάλυψε πολλές διαφορετικές ομάδες απόψεων.
Πρώτον, όλοι οι ερωτηθέντες συμμερίστηκαν την άποψη ότι η κλιματική μηχανική μπορεί ποτέ να είναι μόνο μια θεραπεία για τα συμπτώματα της κλιματικής αλλαγής, αντί για την αντιμετώπιση του βασικού προβλήματος της υπερκατανάλωσης πόρων.
Δεύτερον, οι συνεντευξιαζόμενοι ανησυχούσαν ότι αν «ασχοληθούμε» με το κλίμα, θα μπορούσαμε να θέσουμε σε κίνηση διαδικασίες των οποίων τα αποτελέσματα δεν μπορούμε να προβλέψουμε, πόσο μάλλον να ελέγξουμε. Αυτή η άποψη ήταν πιο έντονη όσον αφορά τη διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας και άλλες εξαιρετικά παρεμβατικές τεχνικές (όπως η τεχνητή άνθηση φυκιών για τη δέσμευση του CO2), επειδή τροποποιούν πολύπλοκα, κυκλοφορικά συστήματα. Οι τοπικά περιορισμένες προτάσεις – όπως η δέσμευση και η δέσμευση CO2 μέσω τεχνικών διαδικασιών – θεωρήθηκαν μάλλον διαφορετικά.
Τρίτον, το ηθικό δίλημμα που επισημάνθηκε από τον μύθο του μυρμηγκιού και της ακρίδας - ηθικός κίνδυνος, στην οικονομική ορολογία - εμφανίστηκε στις συνεντεύξεις, αλλά ορισμένοι ερωτηθέντες ήθελαν να επισημάνουν ότι αυτή η ηθική ιστορία δεν ταιριάζει καθόλου στην περίπτωση της κλιματικής πολιτικής. Αυτή η πολιτική καθοδηγείται από σκέψεις σχετικά με την κινητικότητα, την ενέργεια και τα τρόφιμα, οι οποίες δημιουργούν αλληλεξαρτήσεις που είναι πιο περίπλοκες από μια θέση ναι/όχι σχετικά με τη συνεχή εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Τέταρτον, οι ερωτηθέντες περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο την εικόνα όταν επεσήμαναν τις διαφορές πλούτου μεταξύ του παγκόσμιου Βορρά και του Νότου. Τέτοιες ανισότητες όχι μόνο καθιστούν πρόκληση την εξεύρεση συναίνεσης για την πολιτική για το κλίμα, αλλά θέτουν περιορισμούς πρόσβασης σε φιλικές προς το κλίμα τεχνολογίες. Αυτή η ανησυχία για τη διάδοση της πρόσβασης στην τεχνολογία έρχεται σε αντίθεση με τις συζητήσεις για την κλιματική μηχανική ως κίνδυνο για την ασφάλεια. Θεωρείται ότι η πρόσβαση στην τεχνολογία διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας θα πρέπει να περιοριστεί, όπως τα πυρηνικά όπλα, για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος να κρατήσει όμηρο τον πλανήτη από έναν δικτάτορα. Αν και αυτές οι δύο προοπτικές δεν αντιμετωπίζουν τις ίδιες τεχνολογίες, είναι ωστόσο μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση που φέρνει στο επίκεντρο ζητήματα δημοκρατίας και παγκόσμιας δικαιοσύνης που ένα πλαίσιο ασφαλείας θολώνει πολύ εύκολα.
Τέλος, υπήρξε σταθερή υποστήριξη για την έρευνα προγραμμάτων κλιματικής μηχανικής. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται εκπληκτικό λαμβάνοντας υπόψη τις μάλλον επικριτικές απόψεις που εξέφρασαν οι ερωτηθέντες, είναι σημαντικό να δούμε πώς πλαισίωσαν την υποστήριξή τους στην έρευνα. Έβλεπαν την εξερεύνηση διαφορετικών επιλογών ως σοφή, «μην βάζετε τα αυγά σας σε ένα καλάθι», στρατηγική έρευνας πολιτικής, ειδικά επειδή πολλές ερευνητικές προσπάθειες αποτυγχάνουν. Επιπλέον, η έρευνα πέρα από τη βασική απόδειξη της ιδέας είναι μια δαπανηρή δέσμευση και η έρευνα για την κλιματική μηχανική απέχει πολύ από αυτό το στάδιο. Οι ερωτηθέντες θεώρησαν ότι ό,τι προηγείται αυτής της δέσμευσης ανήκει στον τομέα της αυτορρύθμισης της επιστήμης, ενώ η απόφαση για ανάπτυξη θα ήταν κοινωνική.
Πολλές από τις απόψεις των συνεντευξιαζόμενων δεν ήταν πρωτότυπες με την έννοια ότι προηγούμενες μελέτες τις είχαν τεκμηριώσει τόσο στο λαϊκό όσο και στη δημοσίευση. Αλλά αυτή η μελέτη πρόσθεσε νέα στοιχεία δείχνοντας την επιμονή αυτών των ειδικών ερωτηθέντων ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια πρόκληση πολιτικής πολλών θεμάτων που τίθεται σε έναν εξαιρετικά άνισο κόσμο. Η πίστη ότι η κλιματική μηχανική θα ήταν μια τεχνική θεραπεία για την πολιτική αποτυχία, ακόμη και υπό τέτοιες συνθήκες, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι υποστηρικτές της κλιματικής μηχανικής, θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργήσει ένα δυσεπίλυτο ζήτημα πολιτικής από μόνο του.
Αυτή η μελέτη, Πώς βλέπουν τις προτάσεις κλιματικής μηχανικής οι επιστήμονες που συμβουλεύουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις ερευνητικές προτεραιότητες, δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Science and Public Policy.
