Τι θα συμβεί αν το 2 C δεν είναι αρκετό για να καλύψει την υπερθέρμανση του πλανήτη;

Η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό ότι ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 2 βαθμούς Κελσίου (3,6 βαθμούς Φαρενάιτ) πάνω από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή των χειρότερων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, ορισμένα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ακόμη και μια αύξηση 2 βαθμών Κελσίου μπορεί να μην επαρκεί για να αποτρέψει σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Αρκετοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτήν την ανησυχία:

1. Μηχανισμοί ανάδρασης: Καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία της Γης, μπορεί να προκαλέσει αυτο-ενισχυτικές διαδικασίες γνωστές ως μηχανισμοί ανατροφοδότησης που μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω τη θέρμανση. Για παράδειγμα, η τήξη του πάγου και του χιονιού μειώνει την ανακλαστικότητα της επιφάνειας (albedo), οδηγώντας σε αυξημένη απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας και περαιτέρω θέρμανσης.

2. Σημεία ανατροπής του κλίματος: Υπάρχουν ορισμένα κατώτατα όρια στο κλιματικό σύστημα που αναφέρονται ως σημεία ανατροπής, πέρα ​​από τα οποία οι μικρές αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες και δυνητικά μη αναστρέψιμες μετατοπίσεις σε διάφορες διαδικασίες της Γης. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την τήξη του φύλλου πάγου της Γροιλανδίας, την κατάρρευση της κυκλοφορίας ανατροπής του Ατλαντικού (AMOC) και την απελευθέρωση του μεθανίου από την απόψυξη του permafrost. Εάν αυτά τα σημεία ανατροπής διασταυρωθούν, ακόμη και 2 βαθμοί Κελσίου Θέρμανση μπορεί να μην είναι αρκετή για να αποτρέψει τις μεγάλες διαταραχές.

3. Περιφερειακές επιπτώσεις: Ενώ οι παγκόσμιες μέσες αυξήσεις της θερμοκρασίας μπορεί να φαίνονται σχετικά μέτριες, οι περιφερειακές επιπτώσεις μπορεί να είναι πιο σοβαρές. Για παράδειγμα, ορισμένες περιοχές ενδέχεται να παρουσιάσουν πιο έντονα υλικά θερμοκρασίας, αυξημένες βροχοπτώσεις, αύξηση των επιπέδων της θάλασσας και μετατοπίσεις στις γεωργικές ζώνες, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έλλειψη τροφίμων και κοινωνικές αναταραχές.

4. Ο περιορισμός της θέρμανσης σε 2 βαθμούς Κελσίου μπορεί να εξακολουθεί να έχει δυσανάλογες επιπτώσεις στις ευάλωτες κοινότητες και τα οικοσυστήματα. Οι αναπτυσσόμενες χώρες και τα μικρά νησιωτικά έθνη, τα οποία συνέβαλαν λιγότερο στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, είναι συχνά τα πιο ευαίσθητα σε ζημίες που σχετίζονται με το κλίμα.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ανησυχίες, πολλοί επιστήμονες του κλίματος και οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής υποστηρίζουν πιο φιλόδοξες προσπάθειες μετριασμού για να διατηρηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη σημαντικά κάτω από 2 βαθμούς Κελσίου, στοχεύοντας ιδανικά για 1,5 βαθμούς Κελσίου όπως περιγράφεται στη συμφωνία του Παρισιού. Αυτό θα απαιτούσε σημαντικές μειώσεις των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ταχείες μεταβάσεις σε πηγές ανανεώσιμης ενέργειας και σημαντικές μεταβολές των προτύπων κατανάλωσης και της χρήσης γης.