Κλίμα:Θα μπορούσε ο Δρ. Η ιδέα του Strangelove είναι μια επιλογή;
Στην κλασική ταινία του Stanley Kubrick Dr. Strangelove ή:Πώς έμαθα να σταματήσω να ανησυχώ και να αγαπώ τη βόμβα (1964), ο φανταστικός τρελός επιστήμονας Dr. Strangelove προτείνει μια έξυπνη λύση στην απειλή του πυρηνικού πολέμου:τη συσκευή Doomsday. Αυτό το μηχάνημα, που θα είναι θαμμένο υπόγειο και εξ αποστάσεως ελεγχόμενο, έχει σχεδιαστεί για να τερματίζει αμέσως όλη τη ζωή στη γη, εάν κάποια σημαντική δύναμη ασχολείται με πυρηνικές συγκρούσεις. Η ιδέα είναι ότι η προοπτική ορισμένης εξαφάνισης θα αποθάρρυνε οποιαδήποτε χώρα από την έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου στην πρώτη θέση. Ενώ μια προκλητική προϋπόθεση για μια σάτιρα του Ψυχρού Πολέμου, η έννοια της αμοιβαία διαβεβαίωσης καταστροφής (MAD) έχει πραγματικές συνέπειες για την αλλαγή του κλίματος.
Η αλλαγή του κλίματος αναφέρεται συχνά ως υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα. Η διακυβερνητική ομάδα για την αλλαγή του κλίματος (IPCC), ο κορυφαίος διεθνής φορέας για την αξιολόγηση της επιστήμης του κλίματος, έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει την ανάγκη επείγουσας δράσης για την άμβλυνση της αλλαγής του κλίματος και τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε ασφαλή επίπεδα.
Οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος, συμπεριλαμβανομένων των ολοένα και πιο σοβαρών καιρικών γεγονότων, της αύξησης της στάθμης της θάλασσας και της διακοπής των οικοσυστημάτων, έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν ευρέως διαδεδομένο ανθρώπινο πόνο και οικονομικό χάος. Μερικοί επιστήμονες πρότειναν ότι η δυνατότητα αλλαγής του κλίματος να απειλήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό είναι συγκρίσιμη με την απειλή που θέτει ο πυρηνικός πόλεμος.
Οι συνέπειες της σύγκρισης μεταξύ της αλλαγής του κλίματος και του πυρηνικού πολέμου δεν μπορούν εύκολα να απορριφθούν. Εάν η αλλαγή του κλίματος αντιμετωπίζεται ως υπαρξιακή απειλή, εγείρει το ερώτημα εάν ένα δόγμα παρόμοιο με το MAD θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε αυτό.
Στην περίπτωση της αλλαγής του κλίματος, ο παράλληλος με το MAD θα απαιτούσε από τις χώρες να συμφωνήσουν σε μια "συσκευή για την ημέρα του κλίματος" - δηλαδή έναν μηχανισμό που θα εγγυάται σοβαρές και μη αναστρέψιμες ζημιές στο περιβάλλον εάν επιτευχθούν ορισμένα βασικά όρια, όπως οι υπερβολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ή τα ποσοστά αποδράσεων.
Παρόμοια με τη λογική της πυρηνικής αποτροπής, η ιδέα πίσω από μια συσκευή κλιματικής Doomsday θα ήταν να δημιουργηθεί μια κατάσταση στην οποία καμία χώρα δεν θα τολμούσε να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που συμβάλλουν σημαντικά στην αλλαγή του κλίματος, φοβούμενοι τις πιθανές συνέπειες.
Ωστόσο, σε αντίθεση με την έννοια της πυρηνικής αποτροπής, η εφαρμογή μιας τέτοιας συσκευής για το κλίμα Doomsday θα ήταν εγγενώς δύσκολη. Ενώ τα πυρηνικά όπλα μπορούν να σχεδιαστούν και να αναπτυχθούν με σχετικά καλά κατανοητικές ικανότητες και συνέπειες, οι διαδικασίες του κλίματος είναι πολύπλοκες και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους είναι συχνά αβέβαιες.
Ο καθορισμός ακριβών κατωφλίων και ο καθορισμός του τρόπου επιβολής τους ελλείψει κεντρικής παγκόσμιας εξουσίας καθίσταται απίστευτα προκλητική. Επιπλέον, οι ηθικές και ηθικές εκτιμήσεις που προκαλούν μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική βλάβη ως στρατηγική τελευταίας θέσης είναι εξαιρετικά αμφισβητούμενες.
Παρόλα αυτά, η έννοια της χρησιμοποίησης της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής ως μέσου για την αποτροπή της καταστροφικής περιβαλλοντικής υποβάθμισης εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τα όρια των ευθυνών μας στις μελλοντικές γενιές και στον πλανήτη που κατοικούμε.
Παρόλο που μπορεί να φαίνεται σαν μια μακρινή ιδέα, υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για την εξεύρεση καινοτόμων και μετασχηματιστικών προσεγγίσεων για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας πρόκλησης της κλιματικής αλλαγής. Τελικά, η καλύτερη λύση δεν έγκειται στη βασιζόμενη σε υποθετικές συσκευές Doomsday, αλλά στην προώθηση της διεθνούς συνεργασίας, στην προώθηση καθαρών τεχνολογιών και στην αλλαγή των συλλογικών συμπεριφορών μας για να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο μέλλον για τον πλανήτη μας.
