Οι επιστήμονες επεκτείνουν την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άνθρακας του ποταμού επηρεάζει τον Αρκτικό Ωκεανό
Οι επιστήμονες ήταν σε θέση να προσδιορίσουν τις κύριες περιοχές της Αρκτικής ηπειρωτικής ράφι όπου η ροή γλυκού νερού από ποτάμια προκαλεί οξίνιση του θαλασσινού νερού και όπου οδηγεί στην απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Αυτές είναι σημαντικές προόδους, καθώς οι αλλαγές στον κύκλο άνθρακα των ωκεανών της Αρκτικής και η οξίνιση θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα της Αρκτικής και στην παγκόσμια αλλαγή του κλίματος.
Χρησιμοποιώντας περισσότερες από 100.000 μετρήσεις δεδομένων, που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια αρκετών προγραμμάτων πεδίου τα τελευταία 15 χρόνια, η ομάδα διερεύνησε τον αντίκτυπο των γλυκών υδάτων και των σχετικών διαλυμένων ανόργανων άνθρακα που εισέρχεται στον παράκτιο Αρκτικό Ωκεανό από πολλούς μεγάλους ποταμούς στη βόρεια Βόρεια Αμερική, από τον ποταμό Mackenzie στον Καναδά, στους ποταμούς Colville και Yukon στην Αλάσκα.
Ένα βασικό εύρημα της μελέτης τους ήταν ότι όταν το γλυκό νερό είναι ελαφρύτερο από το γύρω θαλασσινό νερό, όπως συμβαίνει συχνά το καλοκαίρι, το νερό του ποταμού θα ρέει στην επιφάνεια του ωκεανού. Αυτό μπορεί να μειώσει την τοπική οξίνιση των ωκεανών και να προωθήσει την απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αντίθετα, όταν το γλυκό νερό είναι πυκνότερο από το γύρω θαλασσινό νερό, όπως συμβαίνει συχνά το χειμώνα, το νερό του ποταμού θα ρέει κατά μήκος του πυθμένα του ωκεανού. Σε αυτή την περίπτωση, βρήκαν, το γλυκό νερό μπορεί να εισέλθει στον Αρκτικό Ωκεανό και να προκαλέσει τοπική οξίνιση.
Ένα από τα πιο εκπληκτικά αποτελέσματα της μελέτης, ο εν λόγω συν-συγγραφέας Vladimir Vladimirov, του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών της Αρκτικής και της Σχολής Αλιείας και των Ωκεανών, ήταν η ανακάλυψη ότι ο ποταμός Colville στην Αλάσκα διαδραματίζει πολύ πιο σημαντικό ρόλο στην οξείδωση της Αρκτικής από ό, τι είχε σκεφτεί προηγουμένως.
"Ο ποταμός Colville έχει πολύ υψηλά ποσοστά παράδοσης γλυκού νερού, αλλά προηγουμένως θεωρήθηκε ότι το ρηχό ράφι Mackenzie περιόρισε τον αντίκτυπό του στον ωκεανό", εξήγησε. "Τώρα δείχνουμε ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες, το γλυκό νερό που απελευθερώνεται στη νοτιοανατολική θάλασσα Beaufort από το Colville μπορεί να παρασυρθεί στην βαθύτερη ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε εκατοντάδες χιλιόμετρα, με μετρήσιμο αντίκτυπο σε ολόκληρες συνθήκες των ωκεανών του Δυτικού Αρκτικού Ωκεανού".
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι καθώς ο θαλάσσιος πάγος συνεχίζει να υποχωρεί και η ποσότητα γλυκού νερού που προέρχεται από μεγάλα ποτάμια αυξάνεται σε ανταπόκριση στην απόψυξη του permafrost και των παγετώνων, η εντοπισμένη οξίνιση αναμένεται να γίνει πιο διαδεδομένη στα ράφια των Αρκτικών Ωκεανών. Αυτή η οξίνιση θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη θαλάσσια ζωή, όπως τα οστρακοειδή, που είναι ευαίσθητα στις αλλαγές στη χημεία του νερού.
"Συνολικά, τα αποτελέσματά μας προωθούν τις προγνωστικές μας δυνατότητες της οξίνισης των ωκεανών της Αρκτικής, την επιτακτική ανάγκη για την καλύτερη κατανόηση των ροών διοξειδίου του διοξειδίου του άνθρακα του ωκεανού σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον της Αρκτικής", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Sarah Cooley του Διεθνούς Κέντρου Αρκτικής του UAF και του Πανεπιστημίου της Ρόουντ Άιλαντ.
