Οι παγετώνες που λιώνουν αποκαλύπτουν την κρυμμένη αρχαία εποχή του χαλκού και το παρελθόν των Βίκινγκ της Νορβηγίας

Τα βουνά της Νορβηγίας διέσχιζαν κάποτε διάφοροι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, περίπου πριν από 6.000 χρόνια διάφοροι άνθρωποι ταξίδεψαν μέσα από τα ορεινά περάσματα, αφήνοντας πίσω τους αντικείμενα της εξερεύνησής τους. Αυτά τα τεχνουργήματα πάγωσαν στους παγετώνες με τα χρόνια και τώρα που οι παγετώνες λιώνουν τα αντικείμενα που άφησαν πίσω τους στο πέρασμα των αιώνων αποκαλύπτονται και κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Αν και ο πάγος που βρέθηκε στα βουνά της Νορβηγίας έχει διατηρήσει τα τεχνουργήματα διατηρημένα και ανέγγιχτα για χιλιάδες χρόνια, ο πάγος που λιώνει απειλεί να εκθέσει αυτά τα εύθραυστα αντικείμενα στα στοιχεία, υποβαθμίζοντάς τα. Το λιώσιμο των παγετώνων οφείλεται κυρίως στην κλιματική αλλαγή, που προκαλείται από τη συσσώρευση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Σε μια προσπάθεια να σωθούν ορισμένα τεχνουργήματα από τους παγετώνες που λιώνουν, μια διεθνής ερευνητική ομάδα ερευνητών από τα πανεπιστήμια του Μπέργκεν, του Κέιμπριτζ, του Όσλο, της Οξφόρδης και του Τρόντχαϊμ καθώς και από το Συμβούλιο της Κομητείας Όπλαντ εργάστηκε από το 2006 για να βρει αντικείμενα ανάμεσα στα βουνά. περνά.

Πάνω από 2.000 τεχνουργήματα και 6.000 χρόνια ιστορίας

Οι παγετώνες που λιώνουν βρίσκονταν στην κομητεία Oppland, στις οροσειρές Jotunheimen και Oppland. Η εξερεύνηση των αρχαιολογικών χώρων στην περιοχή έχει αποδώσει περισσότερα από 2.000 αντικείμενα. Μερικά από τα τεχνουργήματα πιστεύεται ότι είναι άνω των 6.000 ετών. Η ανάλυση των ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν από την αρχαιολογική ομάδα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Royal Society Open Source και καλύπτει πάνω από μια δεκαετία έρευνας παγετώνων. Από το 2006 έως το 2015 οι ερευνητές εργάστηκαν για τη διάσωση αντικειμένων από τους παγετώνες που λιώνουν.

Στους αρχαιολογικούς χώρους αντικείμενα κατασκευασμένα από οργανικά υλικά, όπως υφάσματα, δέρματα ζώων ή ξύλο, είναι πολύ σπάνια. Αυτό συμβαίνει γιατί αποσυντίθενται με την πάροδο του χρόνου καθώς οι μικροοργανισμοί τα αποσυνθέτουν. Μόνο μια διαδικασία που προστατεύει τα οργανικά τεχνουργήματα από μικροοργανισμούς, όπως η κατάψυξη σε παγετώνα, θα τα συντηρούσε.

Ο Τζέιμς Μπάρετ, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, τόνισε πόσο σημαντικό ήταν το έργο της ερευνητικής ομάδας.

Λέει ο Μπάρετ:

Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ των διαφόρων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, απειλεί να καταστρέψει αρχαιολογικά σχετικά αντικείμενα που κάποτε προστατεύονταν από πεδία πάγου.

Κυνήγι και εμπόριο

Η ερευνητική ομάδα βρήκε μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων, όπως ρούχα από την Εποχή του Χαλκού και την Εποχή του Σιδήρου, μέρη από έλκηθρα και σκι που χρονολογούνται από τον 8ο αιώνα, κρανία αλόγων, σπασμένα τόξα και άξονες βελών και ένα ενεπίγραφο μπαστούνι του 11ου αιώνα. Η χρονολόγηση των αντικειμένων με άνθρακα αποκαλύπτει ότι ορισμένα από τα αντικείμενα που ανακτήθηκαν χρονολογούνται από την αρχή της Εποχής των Βίκινγκς, περίπου το 700 με 900 μ.Χ.

Πολλά από τα αντικείμενα που βρέθηκαν ήταν εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για το κυνήγι ταράνδων. Τρομακτικά μπαστούνια, κοντάρια στολισμένα με σημαίες που οι κυνηγοί σχημάτιζαν μια περίμετρο για να κοπάδι τους τάρανδους προς τους κυνηγούς που περίμεναν, καθώς και βέλη, συχνά χάνονταν στο χιόνι και έμεναν πίσω. Τα στυλ κυνηγιού πιθανώς άλλαξαν μεταξύ του όγδοου και του δέκατου αιώνα, πιο προηγμένα εργαλεία και όπλα άρχισαν να χρησιμοποιούνται στα τελευταία χρόνια αυτής της εποχής.

Άλλα αντικείμενα πιθανότατα άφησαν πίσω τους έμποροι που περνούσαν από τα βουνά, καθώς οι αρχαιολόγοι βρήκαν κάθε είδους εργαλεία και ρούχα. Τα ρούχα που βρήκαν οι ερευνητές περιλαμβάνουν έναν χιτώνα από την Εποχή του Σιδήρου και ένα παπούτσι από την Εποχή του Χαλκού. Η εποχή των Βίκινγκς είδε την επέκταση των εμπορικών οδών που κινούνταν μέσω της Σκανδιναβίας προς την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Αν και τα διάσημα πλοία των Βίκινγκ συνήθως σκέφτονται όταν απεικονίζεται η επέκταση της Σκανδιναβίας, υπήρχαν πολλές νέες εμπορικές διαδρομές που χαράσσονταν στη στεριά, συχνά μέσα από ορεινά περάσματα όπως αυτά στο Jotunheimen και στο Oppland.

Καθώς οι σκανδιναβικές πόλεις αυξάνονταν, τόσο αυξάνονταν οι εξαγωγές τους. Όχι μόνο θα εξάγουν τρόφιμα, αλλά και οι δορές και οι γούνες θα ήταν επίσης δημοφιλείς εξαγωγές, λόγω του γεγονότος ότι είναι τόσο αναπόσπαστο μέρος για να επιβιώσουν από το κρύο της Σκανδιναβίας. Τα κέρατα από τάρανδους χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή αντικειμένων όπως χτένες και άλλα εργαλεία ή όπλα. Αν και οι κυνηγοί ταράνδων θα είχαν δει την επιχειρηματική άνθηση κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, είναι πιθανό ότι το εντατικό κυνήγι ταράνδων δεν ήταν βιώσιμο, εξαλείφοντας τους ταράνδους με τα χρόνια.

Ένα μεταβαλλόμενο κλίμα

Η ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν από τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα αποκαλύπτει μοτίβα άνθησης και κατάρρευσης, περιόδους υψηλής δραστηριότητας στα ορεινά περάσματα που ακολουθούνται από μικρή έως καθόλου δραστηριότητα. Αυτές οι περίοδοι δραστηριότητας και αδράνειας συσχετίστηκαν με αλλαγές στο περιβάλλον, όπως περίοδοι ψύξης και θέρμανσης. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι πολλά από τα τεχνουργήματα που ανακτήθηκαν από τα βουνά έμειναν πίσω κατά τη διάρκεια της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου, όταν το κλίμα θερμάνθηκε και επέτρεψε ευκολότερη πρόσβαση στα βουνά της Σκανδιναβίας. Αντίθετα, οι πιο κρύες περίοδοι θα έβλεπαν την επέκταση των παγετώνων και θα έκαναν τη διέλευση των βουνών δύσκολη αν όχι αδύνατη.

Ωστόσο, αν και λιγότεροι άνθρωποι μπορεί να κινδύνευαν να ανέβουν στα βουνά κατά τη διάρκεια περιόδων ακραίου ψύχους, μερικοί εξακολουθούσαν να το έκαναν. Σύμφωνα με τον Barrett, οι κυνηγοί συνέχισαν να διακινδυνεύουν τις αποστολές κυνηγιού στα βουνά, ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας κρύας εποχής όπως η ύστερη εποχή της μικρής εποχής των παγετώνων, μια σύντομη αλλά έντονη περίοδος ψύχους από το 535 έως το 600 μ.Χ. Οι ερευνητές εικάζουν ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες προκάλεσαν εκτεταμένες αποτυχίες των καλλιεργειών, αναγκάζοντας μέλη των σκανδιναβικών χωριών να στραφούν στο κυνήγι στο βουνό για να καλύψουν την έλλειψη καλλιεργειών. Με άλλα λόγια, παρά το δυσμενές κλίμα και τις καιρικές συνθήκες στα ορεινά περάσματα, η δραστηριότητα συνεχίστηκε εκεί από ανάγκη.

Ο Lars Pilø, από το Πρόγραμμα Αρχαιολογίας Παγετώνων του Συμβουλίου της κομητείας Oppland, λέει ότι η αρχαιολογία των παγετώνων είναι ένα αρκετά νέο πεδίο. Η ερευνητική ομάδα δεν κάνει πολλές ανασκαφές, σε αντίθεση με πολλούς άλλους αρχαιολόγους. Αντίθετα, περπατούν στις άκρες των παγετώνων που λιώνουν και σημειώνουν πιθανά ευρήματα με κοντάρια από μπαμπού. Αν και ο Pilø λέει ότι το έργο είναι συναρπαστικό και ικανοποιητικό, αναγνωρίζει επίσης ότι υπάρχει κάτι γλυκόπικρο στο έργο, βλέποντας τους παγετώνες να υποχωρούν μπροστά στα μάτια του, αλλά να βρίσκουν πολύτιμα αντικείμενα σε αυτούς. Ο Pilø λέει ότι είναι «απίθανοι ωφελούμενοι της υπερθέρμανσης του πλανήτη» και το αποκαλεί σκοτεινό είδος αρχαιολογίας, που αγωνίζεται να σώσει αντικείμενα από το μεταβαλλόμενο κλίμα που τα απειλεί.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα τεχνουργήματα που βρήκαν οι ερευνητές εδώ.