Ανθεκτικότητα στην αλλαγή του κλίματος; Η νέα μελέτη βρίσκει τα χταπόδια που προσαρμόζουν υψηλότερα επίπεδα ωκεανού οξέος
Αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και οξίνιση των ωκεανών:
Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν οδηγήσει σε σημαντική αύξηση των επιπέδων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα (CO2), τα οποία έχουν άμεσο αντίκτυπο στους ωκεανούς. Όταν το CO2 διαλύεται στο θαλασσινό νερό, σχηματίζει ανθρακικό οξύ, μειώνοντας το ρΗ του νερού και προκαλώντας οξίνιση των ωκεανών. Αυτό το φαινόμενο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη θαλάσσια ζωή, καθώς επηρεάζει την ικανότητα των οργανισμών να οικοδομούν και να διατηρούν τα προστατευτικά κελύφη και τους σκελετούς τους.
Τα ευρήματα της μελέτης:
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Berkeley, διεξήγαγε πειράματα με δύο κοινά είδη χταπόδι:το Octopus δύο σημείων της Καλιφόρνια (Octopus Bimaculoides) και το κόκκινο χταπόδι (Octopus rubescens). Έδειξαν τα χταπόδια σε ποικίλα επίπεδα οξίνισης των ωκεανών, προσομοιώνοντας τις προβλεπόμενες συνθήκες pH του ωκεανού τις επόμενες δεκαετίες.
Παραδόξως, τα χταπόδια κατέδειξαν την ικανότητα να αντισταθμίζουν την υψηλότερη οξύτητα. Το πέτυχαν αυτό μεταβάλλοντας τα εσωτερικά επίπεδα του ρΗ τους και προσαρμόζοντας τις διεργασίες μεταφοράς ιόντων τους. Αυτή η εσωτερική ρύθμιση τους επέτρεψε να διατηρήσουν την κανονική ανάπτυξη, ανάπτυξη και συμπεριφορά ακόμη και υπό όξινες συνθήκες.
Συνέπειες για την ανθεκτικότητα του θαλάσσιου οικοσυστήματος:
Τα ευρήματα της μελέτης παρέχουν ελπιδοφόρες γνώσεις σχετικά με την πιθανή ανθεκτικότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος. Τα χταπόδια είναι θηρευτές keystone σε πολλά θαλάσσια περιβάλλοντα, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο των πληθυσμών των ειδών θηραμάτων τους. Η προσαρμοστικότητά τους σε υψηλότερα επίπεδα ωκεανού οξέος υποδηλώνει ότι αυτά τα οικοσυστήματα μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες προσαρμογής στις μελλοντικές αλλαγές στη χημεία των ωκεανών.
Αυτή η ανθεκτικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική, επειδή τα χταπόδια έχουν σχετικά σύντομες διάρκειας ζωής και υψηλούς ρυθμούς αναπαραγωγής. Ο γρήγορος κύκλος εργασιών τους επιτρέπει τη συσσώρευση γενετικών προσαρμογών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη συνολική ανθεκτικότητα των ειδών στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι άλλοι θαλάσσιοι οργανισμοί μπορεί να μην μοιράζονται την ίδια προσαρμοστικότητα με τα χταπόδια. Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για τον προσδιορισμό της ευπάθειας των διαφόρων ειδών και των οικοσυστημάτων στην οξίνιση των ωκεανών, καθώς και τις δυνατότητες για συνεργιστικές επιδράσεις με άλλους παράγοντες άγχους, όπως οι αυξανόμενες θερμοκρασίες και η ρύπανση.
Σύναψη:
Η μελέτη σχετικά με την προσαρμοστικότητα των χταποδιών σε υψηλότερα επίπεδα ωκεανού οξέος προσφέρει έναν φάρο ελπίδας για την ανθεκτικότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Με την κατανόηση των μηχανισμών πίσω από αυτή την ανθεκτικότητα, οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν καλύτερα και να μετριάσουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη θαλάσσια ζωή, υποστηρίζοντας τη μακροπρόθεσμη υγεία και τη βιοποικιλότητα των ωκεανών μας.
