Ο νόμος για το καθαρό νερό έχει μειώσει δραματικά τη ρύπανση τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες
Η πρώτη σημαντική μελέτη για τη ρύπανση των υδάτων τις τελευταίες δεκαετίες διαπίστωσε ότι ο νόμος περί καθαρών υδάτων (CWA) του 1972 πέτυχε να μειώσει σημαντικά τη ρύπανση των υδάτων.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από μια ομάδα επιστημόνων τόσο από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊόβα όσο και από το UC Berkeley, το CWA κατάφερε να βελτιώσει την ποιότητα του νερού σε τουλάχιστον 240.000 διαφορετικές τοποθεσίες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ποσοτικοποίηση του αντίκτυπου του νόμου για το καθαρό νερό
Οι πολίτες των ΗΠΑ εξακολουθούν να ανησυχούν για την ποιότητα του νερού, καθώς οι δημοσκοπήσεις της Gallup υποδεικνύουν ότι η πρωταρχική περιβαλλοντική ανησυχία των Αμερικανών είναι η ρύπανση των υδάτων, ακόμη και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Ο νόμος για το καθαρό νερό ψηφίστηκε το 1972 για να επιβάλει ένα σύστημα κανονισμών σε εταιρείες, βιομηχανίες και ιδιώτες που μολύνουν τις υδάτινες οδούς, συχνά με την απόρριψη απορριμμάτων σε ποτάμια ή λίμνες.
Ο νόμος για τα καθαρά ύδατα ήταν υπεύθυνος για την έγκριση άνω των 650 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε επιχορηγήσεις που παρέχονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε διάφορες πόλεις και πολιτείες, προκειμένου να διευκολυνθεί η επεξεργασία των λυμάτων, με τη δημιουργία νέων σταθμών επεξεργασίας λυμάτων ή την αναβάθμιση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων.
Ενώ ο νόμος για τα καθαρά ύδατα έχει οδηγήσει στη δημιουργία πολλών έργων επεξεργασίας λυμάτων, οι προσπάθειες να ποσοτικοποιηθεί ο αντίκτυπος που είχε ο νόμος στην ποιότητα του νερού ήταν δύσκολες, κυρίως λόγω των πολλών διαφορετικών βάσεων δεδομένων που διατηρούνται από τοπικούς φορείς σε όλη τη χώρα. Για να ξεπεράσει το ζήτημα των κατακερματισμένων πηγών δεδομένων, η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε δεδομένα που προέρχονται από τρεις διαφορετικούς εθνικούς χώρους αποθήκευσης δεδομένων νερού. Επιπλέον, η ομάδα προσδιόρισε την τοποθεσία και την ημερομηνία κάθε δημοτικής επιχορήγησης επεξεργασίας νερού.
Η ομάδα των επιστημόνων ανέλυσε δεδομένα από περίπου 240.000 τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια 39 ετών από το 1962 έως το 2001. Από τα 25 διαφορετικά μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν για την παρακολούθηση της ρύπανσης, σχεδόν όλα εμφάνισαν αξιοσημείωτη βελτίωση από τότε που δημιουργήθηκε η πράξη . Παραδείγματα καλύτερης υγείας των υδάτινων οδών περιλαμβάνουν μειωμένα επίπεδα κολοβακτηριδίων στα κόπρανα και αυξήσεις στις συγκεντρώσεις διαλυμένου οξυγόνου. Περίπου το 12% των ποταμών έχουν γίνει ασφαλή για ψάρεμα κατά τα έτη μεταξύ 1972 και 2001.
Όχι μόνο υπήρξε γενική μείωση της ρύπανσης των υδάτων, αλλά η ανάλυση που διεξήχθη από την ερευνητική ομάδα υποδηλώνει επίσης ότι η ποιότητα του νερού των περιοχών κατάντη από μονάδες επεξεργασίας λυμάτων παρουσίασε σημαντική βελτίωση μετά την επιχορήγηση ενός δήμου για τη βελτίωση της επεξεργασίας των λυμάτων. . Οι ερευνητές κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι κοστίζει περίπου 1,5 εκατομμύρια δολάρια για να διατηρηθεί μια περιοχή του ποταμού σε ποιότητα αλιεύσιμης για ένα χρόνο.
Το ισοζύγιο κόστους-οφέλους
Παρά τα ευρήματα αυτά, μια ποικιλία οικονομικών αναλύσεων έχει εκτιμήσει ότι τα οφέλη που συνδέονται με το CWA αντισταθμίζονται κυρίως από το κόστος του προγράμματος. Οι ερευνητές εξέτασαν 20 διαφορετικές οικονομικές αναλύσεις για να ανακαλύψουν τα συμπεράσματα των αναλύσεων κόστους-οφέλους. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι σε σύγκριση με τις επιπτώσεις άλλων πράξεων για την προστασία του περιβάλλοντος, όπως ο νόμος για τον καθαρό αέρα, ο νόμος για το καθαρό νερό έχει προφανώς μεγαλύτερο κόστος σε σύγκριση με τα οφέλη, ενώ άλλες πράξεις έχουν μεγαλύτερα οφέλη σε σύγκριση με το κόστος.
Ο Joseph Shapiro, ένας από τους ερευνητές και αναπληρωτής καθηγητής της οικονομίας των πόρων και της γεωργίας στο College of Natural Resources UC Berkeley, εξηγεί ότι η ερευνητική ομάδα συγκλονίστηκε όταν ανακάλυψε ότι τα οφέλη που βρέθηκαν για το πρόγραμμα ήταν τόσο χαμηλά σε σύγκριση με το δηλωμένο κόστος, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τις ενδείξεις ότι η ρύπανση των υδάτων έχει μειωθεί δραματικά κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που εφαρμόστηκε η CWA.
Η ερευνητική ομάδα προτείνει ότι πολλές από τις οικονομικές αναλύσεις που έγιναν σχετικά με τον νόμο για το καθαρό νερό ενδέχεται να μην λαμβάνουν υπόψη ορισμένα οφέλη όπως λιγότερα βιομηχανικά χημικά στις πλωτές οδούς (χημικές ουσίες που δεν περιλαμβάνονται επί του παρόντος στις δοκιμές της ποιότητας του νερού) και καλύτερη δημόσια υγεία λόγω καθαρότερο νερό.
Πλεονεκτήματα που δεν λογίζονται
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αξιολόγησης της σχέσης κόστους-οφέλους μιας πολιτικής. Η συγκέντρωση όλων των νομισματικών δαπανών και οφελών μιας πολιτικής είναι ένας τρόπος αξιολόγησης της, αλλά είναι επίσης σημαντική η αξιολόγηση του μη νομισματικού κόστους και οφέλους. Τα μη χρηματικά οφέλη και το κόστος δεν είναι πάντα άμεσα εμφανή. Για παράδειγμα, το κόστος μιας πολιτικής όπως ο νόμος περί καθαρών υδάτων δεν θα περιλαμβάνει μόνο άμεσες επενδύσεις σε προγράμματα επεξεργασίας λυμάτων, αλλά θα περιλαμβάνει επίσης έμμεσες επενδύσεις που πραγματοποιούνται από βιομηχανίες και εταιρείες κατά τις προσπάθειές τους να βελτιώσουν την επεξεργασία και διαχείριση των λυμάτων. Τα έμμεσα οφέλη μπορεί να περιλαμβάνουν αυξήσεις στις τιμές των κατοικιών σε μια περιοχή που υποβάλλεται σε θεραπεία ή μειωμένο αριθμό ταξιδιών που απαιτούνται για την εύρεση ενός κατάλληλου σημείου για κολύμπι ή ψάρεμα.
Η ερευνητική ομάδα έκανε τη δική της ανάλυση της αναλογίας κόστους-οφέλους για τον νόμο για το καθαρό νερό και στη συνέχεια συνδύασε τα αποτελέσματά της με τα αποτελέσματα 19 άλλων αναλύσεων που έγιναν από την EPA και τους υδρολόγους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το οικονομικό όφελος της νομοθεσίας ήταν λίγο λιγότερο από το μισό του κόστους που προέκυψε από το έργο. Ωστόσο, ο Shapiro είναι ύποπτος ότι αυτές οι αναλύσεις μπορεί να μην λένε ολόκληρη την ιστορία πίσω από τις επιπτώσεις του CWA. Ο Shapiro εξηγεί:
Ο Shapiro συνεχίζει λέγοντας ότι άλλα αμέτρητα οφέλη από την επεξεργασία των απορριμμάτων είναι οι χιλιάδες χημικές ουσίες που δεν έχουν δοκιμαστεί στο νερό. Επί του παρόντος, οι μονάδες επεξεργασίας νερού δοκιμάζουν μόνο μερικές εκατοντάδες διαφορετικές χημικές ουσίες, ωστόσο οι βιομηχανίες που βρίσκονται στις ΗΠΑ παράγουν περίπου 70.000 διαφορετικές χημικές ουσίες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό οι τρέχουσες μελέτες να μην παρακολουθούν την παρουσία πολλών χημικών ουσιών που μειώνονται το CWA.
Ο Shapiro λέει ότι ακόμα κι αν το οικονομικό κόστος υπερτερούσε των οικονομικών οφελών, οι Αμερικανοί δεν θα πρέπει να βιαστούν να εγκαταλείψουν τον νόμο για το καθαρό νερό ή την επιθυμία για καθαρό νερό γενικά. Ο Shapiro λέει ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για τη βελτίωση της ποιότητας του νερού, και ενώ ορισμένες από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ποιότητας του νερού μπορεί να είναι μια εξαιρετική επένδυση, άλλες μπορεί να μην είναι. Επομένως, είναι πιθανό ο νόμος για το καθαρό νερό να είναι ένα πολύτιμο και σημαντικό έργο συνολικά και ορισμένες από τις μεθόδους του να αποτύχουν σε μια δοκιμή κόστους-οφέλους.
