Βιογραφία του Ken Mattingly, του Apollo και του Shuttle Astronaut

Ο αστροναύτης της NASA Thomas Kenneth Mattingly II γεννήθηκε στο Ιλινόις στις 17 Μαρτίου 1936 και μεγάλωσε στη Φλόριντα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Auburn, όπου απέκτησε πτυχίο αεροναυπηγού μηχανικού. Ο Mattingly εντάχθηκε στο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών το 1958 και κέρδισε τα φτερά του αεροπόρου πετώντας από αεροπλανοφόρα μέχρι το 1963. Παρακολούθησε τη Σχολή Πιλότων Έρευνας Αεροδιαστημικής της Πολεμικής Αεροπορίας και επιλέχθηκε ως αστροναύτης το 1966.

Πηγαίνει Mattingly στη Σελήνη

Η πρώτη πτήση του Mattingly στο διάστημα ήταν στην αποστολή Apollo 16, στις 16 Απριλίου 1972, της οποίας υπηρέτησε ως διοικητής. Αλλά αυτή δεν έπρεπε να είναι η πρώτη του αποστολή Apollo. Ο Mattingly ήταν αρχικά προγραμματισμένος να πετάξει στο άτυχο Apollo 13, αλλά ανταλλάχθηκε την τελευταία στιγμή με τον Jack Swigert αφού εκτέθηκε στην ιλαρά. Αργότερα, όταν η αποστολή ματαιώθηκε λόγω έκρηξης σε δεξαμενή καυσίμου, ο Mattingly ήταν ένα από το πλήρωμα εδάφους που εργαζόταν όλο το εικοσιτετράωρο για να επινοήσει μια λύση που θα έσωζε τους αστροναύτες του Apollo 13 και θα τους έφερνε πίσω με ασφάλεια στη Γη.

Το σεληνιακό ταξίδι του Mattingly ήταν η επόμενη προς τελευταία αποστολή με πλήρωμα στο φεγγάρι και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι συνεργάτες του John Young και Charles Duke προσγειώθηκαν στα σεληνιακά υψίπεδα για μια γεωλογική αποστολή για να επεκτείνουμε τις γνώσεις μας για την επιφάνεια. Ένα απροσδόκητο μέρος της αποστολής έγινε θρύλος μεταξύ των αστροναυτών. Στο δρόμο προς τη Σελήνη, ο Mattingly έχασε τη βέρα του κάπου στο διαστημόπλοιο. Στο αβαρές περιβάλλον, απλά έπλεε μακριά αφού το απογείωσε. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της αποστολής αναζητώντας απεγνωσμένα, ακόμη και τις ώρες που ο Ντιουκ και ο Γιανγκ βρίσκονταν στην επιφάνεια. Όλα χωρίς αποτέλεσμα, έως ότου, κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου στο δρόμο για το σπίτι, ο Mattingly είδε το δαχτυλίδι να επιπλέει στο διάστημα μέσα από την ανοιχτή πόρτα της κάψουλας. Τελικά, χτύπησε στο κεφάλι του Charlie Duke (ο οποίος ήταν απασχολημένος με το πείραμα και δεν ήξερε ότι ήταν εκεί). Ευτυχώς, χρειάστηκε μια τυχερή αναπήδηση και επέστρεψε στο διαστημόπλοιο, όπου ο Mattingly μπόρεσε να το πιάσει και να το επιστρέψει με ασφάλεια στο δάχτυλό του. Η αποστολή διήρκεσε από τις 16 έως τις 27 Απριλίου και οδήγησε σε νέα δεδομένα χαρτογράφησης της Σελήνης καθώς και πληροφορίες από 26 διαφορετικά πειράματα που πραγματοποιήθηκαν, εκτός από τη διάσωση του δακτυλίου.

Στιγμιότυπα καριέρας στη NASA

Πριν από τις αποστολές του Apollo, ο Mattingly ήταν μέρος του πληρώματος υποστήριξης για την αποστολή Apollo 8, η οποία ήταν ο πρόδρομος των προσγειώσεων στη Σελήνη. Εκπαιδεύτηκε επίσης ως εφεδρικός πιλότος διοίκησης για την αποστολή προσγείωσης Apollo 11 πριν ανατεθεί στο Apollo 13. Όταν η έκρηξη σημειώθηκε στο διαστημόπλοιο καθοδόν προς τη Σελήνη, ο Mattingly συνεργάστηκε με όλες τις ομάδες για να βρει λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες επί του σκάφους. Αυτός και άλλοι άντλησαν τις εμπειρίες τους σε προσομοιωτές, όπου τα πληρώματα εκπαίδευσης αντιμετώπισαν διαφορετικά σενάρια καταστροφής. Αυτοσχεδίασαν λύσεις βασισμένες σε αυτή την εκπαίδευση για να βρουν έναν τρόπο να σώσουν το πλήρωμα και να αναπτύξουν ένα φίλτρο διοξειδίου του άνθρακα για να καθαρίσουν την ατμόσφαιρά τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής στο σπίτι. (Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν αυτήν την αποστολή χάρη στην ομώνυμη ταινία.)

Μόλις το Apollo 13 ήταν ασφαλές στο σπίτι, ο Mattingly ανέλαβε ρόλο διαχείρισης για το επερχόμενο πρόγραμμα διαστημικού λεωφορείου και άρχισε να εκπαιδεύεται για την πτήση του στο Apollo 16. Μετά την εποχή του Apollo, ο Mattingly πέταξε με την τέταρτη πτήση του πρώτου διαστημικού λεωφορείου, την Columbia. Εκτοξεύτηκε στις 27 Ιουνίου 1982 και ήταν ο κυβερνήτης του ταξιδιού. Μαζί του ήταν ο Henry W. Hartsfield, Jr. ως πιλότος. Οι δύο άνδρες μελέτησαν τις επιπτώσεις των ακραίων θερμοκρασιών στο τροχιακό τους και πραγματοποίησαν μια σειρά από επιστημονικά πειράματα εγκατεστημένα στην καμπίνα και στον χώρο ωφέλιμου φορτίου. Η αποστολή ήταν επιτυχής, παρά την ανάγκη για μια γρήγορη επισκευή κατά τη διάρκεια της πτήσης ενός λεγόμενου πειράματος "Getaway Special", και προσγειώθηκε στις 4 Ιουλίου 1982. Η επόμενη και τελευταία αποστολή Mattingly πέταξε για τη NASA ήταν στο Discovery το 1985. ήταν η πρώτη «διαβαθμισμένη» αποστολή που πετάχτηκε για το Υπουργείο Άμυνας, από την οποία εκτοξεύτηκε ένα μυστικό ωφέλιμο φορτίο. Για το έργο του Apollo, ο Mattingly τιμήθηκε με το μετάλλιο διακεκριμένης υπηρεσίας της NASA το 1972. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο πρακτορείο, κατέγραψε 504 ώρες στο διάστημα, το οποίο περιλαμβάνει 73 λεπτά εξωφορητικής δραστηριότητας.

Μετά τη NASA 

Ο Ken Mattingly αποσύρθηκε από το πρακτορείο το 1985 και από το Πολεμικό Ναυτικό το επόμενο έτος, με τον βαθμό του αντιναυάρχου. Άρχισε να εργάζεται στην Grumman στα προγράμματα υποστήριξης του διαστημικού σταθμού της εταιρείας πριν γίνει Πρόεδρος του Universal Space Network. Στη συνέχεια έπιασε δουλειά στην General Dynamics δουλεύοντας στους πυραύλους Atlas. Τελικά, άφησε την εταιρεία για να εργαστεί για τη Lockheed Martin με έμφαση στο πρόγραμμα X-33. Η τελευταία του δουλειά ήταν με την Systems Planning and Analysis, έναν αμυντικό εργολάβο στη Βιρτζίνα και στο Σαν Ντιέγκο. Έχει λάβει πολλά βραβεία για το έργο του, τα οποία κυμαίνονται από μετάλλια της NASA έως μετάλλια υπηρεσίας που σχετίζονται με το Υπουργείο Άμυνας. Τιμήθηκε με μια είσοδο στο Διεθνές Διαστημικό Hall of Fame του Νέου Μεξικού στο Alamogordo.