Οι μετεωρίτες μπορεί να βοήθησαν στη δημιουργία ζωής στη Γη (και όχι μόνο)
Οι μετεωρίτες συνήθως περιγράφονται ότι προκάλεσαν μερικά από τα πιο καταστροφικά και καταστροφικά γεγονότα στην ιστορία της Γης. Ωστόσο, θα μπορούσαν επίσης να παρείχαν τις απαραίτητες συνθήκες για να ανθίσει η ζωή στον πλανήτη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η οποία παρότρυνε τις διαστημικές υπηρεσίες να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στους κρατήρες.
Όλοι οι δεινόσαυροι χωρίς πτηνά εξαφανίστηκαν λόγω της πρόσκρουσης ενός τεράστιου αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια στη χερσόνησο Γιουκατάν. Το ίδιο πιθανότατα θα συνέβαινε με τον ανθρώπινο πολιτισμό και τα περισσότερα άλλα είδη εάν ένας παρόμοιος αστεροειδής χτυπούσε τη Γη σήμερα. Αλλά οι αστεροειδείς μπορεί όχι μόνο να είναι υπεύθυνοι για τον τερματισμό ζωών — έχουν τη δύναμη να δημιουργούν νέες.
Ο Osinki και η ομάδα του υποστήριξαν ότι τα γεγονότα πρόσκρουσης δεν είναι απλώς μεμονωμένα καταστροφικά γεωλογικά γεγονότα, αλλά μια θεμελιώδης διαδικασία στην πλανητική εξέλιξη που παίζει σημαντικό ρόλο στην προέλευση της ζωής και στον έλεγχο της πλανητικής κατοικιμότητας. Βασιζόμενοι σε προηγούμενες μελέτες, παρείχαν μια σύγχρονη περιεκτική πραγματεία του ρόλου της πρόσκρουσης των μετεωριτών στην προέλευση και την πρώιμη εξέλιξη της ζωής
Μετά την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, οι συνθήκες θα ήταν βάναυσες για οποιαδήποτε μορφή ζωής που υπήρχε στο παρελθόν. Τόνοι συντριμμιών θα έπεφταν στην ατμόσφαιρα και λιωμένοι βράχοι θα κυλούσαν από τον κρατήρα, καίγοντας ό,τι αγγίζει και απελευθερώνοντας τοξικές αναθυμιάσεις που θα έμεναν για λίγο στον αέρα. Αλλά μετά την ψύξη του βράχου και την ηρεμία των συνθηκών, οι συνθήκες θα ήταν ιδανικές για την ανάπτυξη μικροβιακής ζωής.
Ενώ σχηματίζεται μια λίμνη κρατήρα στη λεκάνη πρόσκρουσης, ο συνδυασμός ορυκτών, χημικών ουσιών, θερμότητας και νερού θα δημιουργούσε τις συνθήκες ώστε τα μικρόβια να έχουν ένα ασφαλές περιβάλλον γεμάτο με άφθονη ενέργεια. Αυτά τα ενδιαιτήματα περιλαμβάνουν θερμές πηγές και θερμοπίδακες, όπως αυτό στο Εθνικό Πάρκο Yosemite, και υδροθερμικά συστήματα, παρόμοια με τις υδροθερμικές οπές στον πυθμένα του ωκεανού.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Άλλα ενδιαιτήματα περιλαμβάνουν πισίνες βράχων που δημιουργούνται σε ηφαιστειακές ροές ψύξης, όπου μπορεί να συγκεντρωθεί νερό, οι λεγόμενες πισίνες πιτσιλίσματος, καθώς και ενδολιθικοί βιότοποι (μέσα σε βράχους). Η ζωή μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στους πόρους και τις σχισμές των βράχων και μέσα σε επιπλέουσες νησίδες από πορώδη ελαφρόπετρα, προστατευμένα από την υπεριώδη ακτινοβολία, είπαν οι ερευνητές.
Η Γη σαρώνει εκατοντάδες τόνους υλικού από το διάστημα όταν περνά γύρω από τον Ήλιο, κυρίως σκόνη, μερικά μετεωροειδή και μερικές φορές ακόμη και έναν αστεροειδή. Το Ίδρυμα B612 εντόπισε πάνω από δύο δωδεκάδες προσκρούσεις σε όλο τον κόσμο μεταξύ 2000 και 2013. Οι περισσότερες από αυτές δεν ήταν σημαντικές για την παραγωγή κρατήρα. Θα απαιτηθεί εξαιρετικός αντίκτυπος για να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον όπου θα μπορούσε να αναπτυχθεί ζωή.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι ένας κρατήρας πλάτους περίπου 5 χιλιομέτρων χρειάζεται για να δημιουργηθούν υδροθερμικά περιβάλλοντα. Για αυτό, θα χρειαζόμασταν έναν σχετικά τεράστιο αστεροειδή. Εκτός από το μέγεθος, σημαντικός είναι και ο τύπος του αντικειμένου που εμπλέκεται στην κρούση.
Για τους ερευνητές, η κατανόηση των απαρχών της ζωής στη Γη μπορεί όχι μόνο να ρίξει φως στην προέλευσή μας αλλά και να βοηθήσει την αναζήτησή μας για ζωή αλλού. Ο Άρης, για παράδειγμα, έχει χτυπηθεί από πολλούς αστεροειδείς και οι περισσότεροι από τους κρατήρες πρόσκρουσης είναι άθικτοι και διαθέσιμοι για εξερεύνηση. Το ρόβερ Perseverance της NASA έχει προγραμματιστεί να προσγειωθεί στον κόκκινο πλανήτη τον επόμενο χρόνο για να αναζητήσει σημάδια ότι κάποτε υπήρχε ζωή στον Άρη.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrobiology .
