Ο γιγάντιος εξωπλανήτης που ανακαλύφθηκε πρόσφατα κατάφερε να επιβιώσει από τον θάνατο του αστεριού του
Οι λευκοί νάνοι είναι η τελική διαδικασία των αστεριών περίπου στο μέγεθος του Ήλιου μας. Μόλις καταναλωθεί το υδρογόνο στον πυρήνα τους, θα διογκωθούν, χάνοντας σιγά-σιγά τα εξωτερικά στρώματα, έως ότου τελικά παραμείνει μόνο ένας αστρικός πυρήνας. Αυτή η διαδικασία αναμένεται να διαταράξει και να καταστρέψει τους πλησιέστερους πλανήτες σε τέτοια αστέρια, αλλά οι ερευνητές βρήκαν τώρα έναν που φαίνεται να έχει επιζήσει, ως επί το πλείστον άθικτος.
Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων αναφέρει για αυτόν τον επιζώντα στο περιοδικό Nature. Ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από έναν λευκό νάνο που είναι περίπου το 53 τοις εκατό της μάζας του Ήλιου μας. Ο πλανήτης έχει μάζα περίπου 1,4 φορές τη μάζα του Δία και βρίσκεται 420 εκατομμύρια χιλιόμετρα (260 εκατομμύρια μίλια) από το αστέρι του. Στο ηλιακό σύστημα, αυτή είναι περίπου η απόσταση μεταξύ του Ήλιου και του νάνου πλανήτη Ceres, του μεγαλύτερου αντικειμένου στη ζώνη των αστεροειδών.
Η ύπαρξη πλανητικών συστημάτων που επιβιώνουν από τις δραματικές φάσεις της αστρικής εξέλιξης στους λευκούς νάνους φαινόταν πάντα πιθανή. Άλλωστε, έχουν βρεθεί πλανήτες να επιβιώνουν από πιο κατακλυσμικά γεγονότα όπως οι σουπερνόβα. Αλλά μέχρι στιγμής, οι αστρονόμοι κατάφεραν να βρουν μόνο στοιχεία για κατεστραμμένους πλανήτες ή ζώνες αστεροειδών. Περίμεναν επίσης να βρουν πλανήτες πιο έξω και όχι (σχετικά) τόσο κοντά.
Δεδομένου ότι το 97 τοις εκατό των άστρων στον Γαλαξία αναμένεται να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι (αν και μερικά δεν θα το κάνουν για ίσως τρισεκατομμύρια χρόνια), είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι μπορεί να συμβεί στα πλανητικά τους συστήματα. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι μισοί από όλους τους λευκούς νάνους έχουν συντρόφους στο μέγεθος του Δία. Και αυτό είναι το πρώτο.
Ο πλανήτης ανακαλύφθηκε χάρη σε μια τεχνική που ονομάζεται microlensing. Η βαρύτητα του πλανήτη ήταν αρκετή για να επηρεάσει το φως του άστρου υποδοχής του, όπως ένας γυάλινος φακός θα παραμόρφωσε την εικόνα και τη φωτεινότητα ενός κεριού. Καθώς ο πλανήτης κινείται γύρω από τον λευκό νάνο, το φως από τον λευκό νάνο αλλάζει στη συνέχεια επιτρέποντας στους αστρονόμους να υπολογίσουν την παρουσία αυτού του κόσμου.
Η ομάδα εκτίμησε τις ιδιότητες αυτού του γιγάντια πλανήτη αερίου με βάση μια αρχική ανίχνευση το 2010 και παρακολούθηση το 2015, το 2016 και το 2018. Με βάση αυτά τα δεδομένα, κατέληξε στην τρέχουσα εκτίμηση αυτού του συστήματος. Ένας γιγάντιος πλανήτης αερίου που περιστρέφεται γύρω από το τέλος της γραμμής για την αστρική εξέλιξη. Αυτό το πλανητικό σύστημα βρίσκεται 6.500 έτη φωτός μακριά προς το κέντρο του Γαλαξία.
Το πλανητικό σύστημα και τα άλλα που σίγουρα θα ανακαλυφθούν είναι ένα παράθυρο στο μέλλον του Ηλιακού Συστήματος. Όταν ο Ήλιος θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα, αναμένεται ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη θα καταστραφούν, και ακόμη και η Γη και ο Άρης μπορεί να έχουν λίγες πιθανότητες επιβίωσης. Ο Δίας θα είναι ακόμα εκεί, ακόμη και όταν ο Ήλιος μετατρέπεται σε λευκό νάνο.
