Το Hubble βρίσκει την ασπίδα που έχει σώσει τους κοντινούς γαλαξίες από τη διάλυση
Ο Γαλαξίας του Γαλαξία μπορεί να είναι το πολύτιμο σπίτι μας, αλλά μπορεί να είναι φοβερός για μικρότερες συλλογές αστεριών. Οι νάνοι γαλαξίες που δεν καταναλώνει τείνουν να διασπώνται από τη βαρυτική δύναμη ενός πολύ μεγαλύτερου αντικειμένου. Κατά συνέπεια, η επιβίωση δύο από τους πλησιέστερους γαλαξιακούς μας γείτονες, τα Μεγάλα και τα Μικρά Νέφη του Μαγγελάνου, έχει προβληματίσει τους αστρονόμους, αλλά τώρα νομίζουν ότι έχουν την απάντηση. Το μεγαλύτερο από το ζευγάρι διατηρεί ένα κουκούλι αερίου που θωρακίζει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και το μικρότερο αντίστοιχο.
Ένα έγγραφο στο Nature αποκαλύπτει το στέμμα του θερμού αερίου που περιβάλλει τους δύο νάνους γαλαξίες, εμποδίζοντας τον Γαλαξία να κλέψει την πρώτη ύλη τους.
Ρεύματα αερίου εντοπίστηκαν πριν από δεκαετίες να ακολουθούν πίσω από τα σύννεφα του Μαγγελάνου από πρόσφατες (σύμφωνα με τα πρότυπα των αστρονόμων) συναντήσεις με τον πολύ μεγαλύτερο γείτονά τους.
«Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονταν να εξηγήσουν πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν αυτές οι ροές υλικού», είπε ο Δρ Dhanesh Krishnarao από το Κολλέγιο του Κολοράντο σε μια δήλωση. "Εάν αυτό το αέριο αφαιρέθηκε από αυτούς τους γαλαξίες, πώς εξακολουθούν να σχηματίζουν αστέρια;"
Η απάντηση αποκαλύφθηκε συνδυάζοντας τις παρατηρήσεις που έγιναν με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και τον πρώην δορυφόρο Far UItraviolet Spectroscopic Explorer (FUSE) και έχει επιπτώσεις και σε άλλους γαλαξίες.
«Οι γαλαξίες τυλίγονται σε αέρια κουκούλια, τα οποία λειτουργούν ως αμυντικές ασπίδες έναντι άλλων γαλαξιών», δήλωσε ο Δρ Andrew Fox του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου.
Το εύρημα είναι μια δικαίωση προηγούμενης μοντελοποίησης, η οποία έδειξε ότι μια κορώνα σε θερμοκρασίες πάνω από 100.000 βαθμούς Κέλβιν και σε ακτίνα 400.000 ετών φωτός θα μπορούσε να εξηγήσει τον συνδυασμό του εξαγόμενου αερίου και τη σταθερότητα των νεφών. Οι γαλαξίες σχηματίζονται από αρχέγονα νέφη αερίων και οι μεγαλύτεροι μπορούν να διατηρήσουν μέρος αυτού ως κορώνες. Αν και ταξινομήθηκε ως νάνος γαλαξίας, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC) θεωρήθηκε καλή προοπτική για να διατηρηθεί. Η κορώνα του LMC είναι αρκετά εκτεταμένη ώστε να προστατεύει και το μικρότερο σύννεφο, όπως ένα μεγαλύτερο παιδί που μαλώνει με τον μικρότερο αδερφό του, αλλά τους προστατεύει το ίδιο.
Η μελέτη της κορώνας του Γαλαξία από το εσωτερικό είναι δύσκολη και οι περισσότεροι άλλοι γαλαξίες είναι πολύ μακριά για να δουν κάτι τόσο αχνό, επομένως οι LMC's παρέχουν μια μοναδική ευκαιρία. Ωστόσο, δεν ήταν εύκολο να το βρεις. «Το αέριο της κορώνας είναι τόσο διάχυτο, που μόλις και μετά βίας βρίσκεται εκεί», είπε ο Κρισναράο. Πρέπει επίσης να διακρίνεται από το υλικό που διαφεύγει από τα ίδια τα σύννεφα ή τον Γαλαξία.
Για να ξέρουν τι να ψάξουν, οι συγγραφείς πήγαν στο άλλο άκρο, αναζητώντας τις επιπτώσεις των κορώνων σε μακρινούς γαλαξίες που περιέχουν κβάζαρ. Αν και αυτά τα στέμματα είναι πολύ μακριά για να τα δούμε απευθείας με τον υπάρχοντα εξοπλισμό, καλύπτουν το κβάζαρ και η χαρακτηριστική θαμπάδα που παράγουν μας έδωσε ενδείξεις σχετικά με τη στεφανιαία σύνθεση. Βρέθηκε αντίστοιχο υλικό γύρω από το LMC.
Αντί να είναι ένα αρχέγονο μείγμα υδρογόνου και ηλίου από τη Μεγάλη Έκρηξη, η ομάδα βρήκε ιονισμένο άνθρακα, οξυγόνο και πυρίτιο στο στέμμα του LMC. Προσδιόρισαν επίσης την πυκνότητα, πάντα χαμηλή, μειώνεται όσο προχωρά κανείς από το LMC.
Ωστόσο, όσο αδύναμο είναι, το στέμμα είναι ο λόγος που οι γαλαξίες μπορούν να φαίνονται από τοποθεσίες του σκοτεινού ουρανού στο νότιο ημισφαίριο με γυμνό μάτι. «Οτιδήποτε προσπαθεί να περάσει στον γαλαξία πρέπει πρώτα να περάσει από αυτό το υλικό, ώστε να απορροφήσει μέρος αυτής της πρόσκρουσης», είπε ο Κρισναράο. Κάθε συνάντηση με τον Γαλαξία ή άλλο αντικείμενο φθείρει μέρος του στέμματος, αλλά αποτρέπει χειρότερη ζημιά στα αέρια μέσα στους μικρούς γαλαξίες.
Περισσότερα από τα μυστικά του κορώνα μπορεί να αποκαλυφθούν παρατηρώντας το διασκορπιστικό του αποτέλεσμα σε γρήγορες ραδιοεκρήξεις, εάν μπορέσουμε να βρούμε κάποιο προερχόμενο από μακρινούς γαλαξίες στην ίδια κατεύθυνση.
Η ασπίδα δεν θα κρατήσει για πάντα. Πιστεύεται ότι και οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε τροχιά εισόδου στον Γαλαξία μας και τελικά θα συλληφθούν. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, σχηματίζουν αστέρια με μεγάλο ρυθμό, παρέχοντάς μας πλούσιες επιστημονικές ευκαιρίες και τη μοναδική σουπερνόβα ορατή με γυμνό μάτι εδώ και 400 χρόνια.
Η εργασία δημοσιεύεται στο Nature.
