Νέα θεωρία για να εξηγήσουμε γιατί οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα έχουν διαφορετικές συνθέσεις
Το ηλιακό νεφέλωμα ήταν ένα σύννεφο αερίου και σκόνης που περιβάλλει τον νεαρό ήλιο. Κατασκευάστηκε κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, αλλά περιείχε και άλλα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του άνθρακα και του οξυγόνου. Τα σχετικά ποσά αυτών των στοιχείων ποικίλλουν σε όλο το νεφέλωμα και αυτή η παραλλαγή θεωρείται ότι ήταν υπεύθυνη για τις διάφορες συνθέσεις των πλανητών.
Οι πλανήτες που σχηματίστηκαν πιο κοντά στον ήλιο, όπως ο υδράργυρος και η Αφροδίτη, έχουν υψηλότερη συγκέντρωση οξυγόνου από τους πλανήτες που σχηματίστηκαν πιο μακριά, όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ηλιακό νεφέλωμα ήταν πιο ζεστό στον ήλιο και οι υψηλές θερμοκρασίες προκάλεσαν πιο αντιδραστικά τα άτομα οξυγόνου. Αυτό οδήγησε στο σχηματισμό περισσότερων ενώσεων πλούσιων σε οξυγόνο, όπως πυριτικά και οξείδια.
Αντίθετα, οι πλανήτες που σχηματίστηκαν πιο μακριά από τον ήλιο ήταν πιο δροσεροί και τα άτομα οξυγόνου ήταν λιγότερο αντιδραστικά. Αυτό οδήγησε στο σχηματισμό λιγότερων ενώσεων πλούσιων σε οξυγόνο και οι πλανήτες κατέληξαν με υψηλότερη συγκέντρωση άνθρακα.
Η νέα θεωρία παρέχει μια πιο λεπτομερή εξήγηση για τις διάφορες συνθέσεις των πλανητών από τις προηγούμενες θεωρίες. Προηγούμενες θεωρίες επικεντρώθηκαν στο ρόλο της θερμοκρασίας και της πίεσης, αλλά η νέα θεωρία λαμβάνει υπόψη τις σχετικές ποσότητες άνθρακα και οξυγόνου στο ηλιακό νεφέλωμα. Αυτή η νέα θεωρία αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το σχηματισμό και την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος.
