Οι προσομοιώσεις επιλύουν ένα 20χρονο αίνιγμα για το γιατί τα νεφελώματα γύρω από τα μάζα αστέρια δεν εξαφανίζονται
Τα μαζικά αστέρια γεννιούνται σε γιγαντιαία μοριακά σύννεφα, τα οποία είναι κρύα σύννεφα αερίου και σκόνης. Καθώς σχηματίζεται ένα τεράστιο αστέρι, εκπέμπει έναν ισχυρό άνεμο σωματιδίων που μπορούν να εκτοξεύσουν το περιβάλλον αέριο και σκόνη. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται φωτοεπίστρωση.
Η φωτοεπίστρωση θεωρείται ότι είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο τα μαζικά αστέρια βρίσκονται συχνά μεμονωμένα και όχι σε συστάδες. Ωστόσο, μερικά τεράστια αστέρια βρίσκονται σε συστάδες και δεν είναι σαφές γιατί αυτά τα αστέρια δεν έχουν εκτοξεύσει τα γενέθλια σύννεφα αερίου τους.
Νέες προσομοιώσεις από μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον John Bally του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Boulder υποδηλώνουν ότι αυτά τα αστέρια χρησιμοποιούν την ισχυρή ακτινοβολία τους για να θερμαίνουν το αέριο, προκαλώντας την επέκταση και τη διασπορά. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να εμποδίσει τη φωτοεπιταγή να εκτοξεύσει τα σύννεφα αερίου.
Οι προσομοιώσεις δείχνουν επίσης ότι το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για ένα τεράστιο αστέρι για να εκτοξεύσει το σύννεφο του φυσικού αερίου εξαρτάται από τη μάζα του αστεριού και την πυκνότητα του νέφους αερίου. Για ένα αστέρι με μάζα 10 ηλιακών μαζών, μπορεί να χρειαστούν έως και 20 εκατομμύρια χρόνια για να εκτοξεύσει ένα σύννεφο αερίου με πυκνότητα 1.000 σωματιδίων ανά κυβικό εκατοστό.
Αυτές οι προσομοιώσεις παρέχουν νέες ιδέες για το σχηματισμό τεράστιων αστεριών και βοηθούν να εξηγήσουν γιατί κάποια τεράστια αστέρια βρίσκονται σε συστάδες.
Οι προσομοιώσεις δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό μηνιαίες ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.
