Υπάρχουν όρια στο πόσο μεγάλο μπορεί να γίνει ένα ζώο;

Ναι, υπάρχουν όρια στο πόσο μεγάλο μπορεί να γίνει ένα ζώο.

Όταν σκεφτόμαστε τα ανθρώπινα όντα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουμε πολλά διαφορετικά σχήματα και μεγέθη, αλλά δεν υπάρχουν άνθρωποι είκοσι ποδιών που περπατούν εκεί έξω στον κόσμο. Υπάρχει ένα ορισμένο όριο στο μέγεθος του είδους μας και οι σκελετοί μας τείνουν να σταματήσουν να μεγαλώνουν μόλις φτάσουμε στην ενηλικίωση. Σε εκείνο το σημείο, η μόνη κατεύθυνση που μπορούμε να πάμε είναι μικρότερη.

Ωστόσο, ισχύει αυτό για όλα τα ζώα; Ή μήπως κάποιοι συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε όλη τους τη ζωή; Αν ισχύει το τελευταίο, τότε πού κρύβονται όλα τα γιγάντια ζώα;

Το φυσικό βάρος του κόσμου

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η φύση ξεδιπλώνεται με τον τρόπο που ξεδιπλώνεται. Κάθε εξελικτικό βήμα βασίζεται σε εκατομμύρια μικρές μεταλλάξεις που συμβαίνουν σε δεκάδες χιλιάδες γενιές, καθεμία από τις οποίες οδηγεί στο μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα και τα βιολογικά χαρακτηριστικά που βλέπουμε σήμερα.

Όταν πρόκειται για το μέγεθος των ζώων, πολλοί άνθρωποι σπεύδουν να επισημάνουν το μέγεθος των δεινοσαύρων, οι οποίοι ήταν ζώα της ξηράς πολύ μεγαλύτερου μεγέθους από ό,τι βλέπουμε στα ζώα της ξηράς σήμερα. Γιατί, Οι άνθρωποι στη συνέχεια ρωτούν, τα ζώα του παρόντος δεν είναι σχεδόν τόσο μεγάλα και γιατί φαίνεται να έχουν πεπερασμένο μέγεθος; – ένα οριακό σημείο κλίμακας, όπως λέμε.

Το θέμα είναι ότι τα ζώα έχουν ένα συγκεκριμένο σύνολο απαιτήσεων, τόσο όσον αφορά τη διαθεσιμότητα τροφής, τη θρεπτική αξία, τις εκτιμήσεις θερμοκρασίας, τους φυσικούς θηρευτές, τις μεταβολικές απαιτήσεις και αμέτρητους άλλους παράγοντες που τα ώθησαν να εξελιχθούν σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο.

Εκατομμύρια χρόνια πριν, οι δεινόσαυροι –κυρίως τα σαυρόποδα, τα οποία είναι γνωστά ως τα μεγαλύτερα χερσαία ζώα στην ιστορία της Γης– ζούσαν σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που γνωρίζουμε τώρα. Υπήρχε σημαντικά περισσότερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, γεγονός που επέτρεψε πολύ πιο άφθονη κάλυψη και ανάπτυξη των φυτών. Αυτό επέτρεψε στους δεινόσαυρους, που ήταν το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη, με πολύ λίγους φυσικούς θηρευτές, εκτός από άλλους σαρκοφάγους δεινόσαυρους, να αυξήσουν το μέγεθός τους ανάλογα με τη διαθεσιμότητα.

Φωτογραφία:Herschel Hoffmeyer / Shutterstock

Επιπλέον, τα μεγάλα πλάσματα τείνουν να τα πάνε καλά βραχυπρόθεσμα, αλλά σε εξελικτική χρονική κλίμακα, τα περισσότερα ογκώδη πλάσματα αντιμετωπίζουν μια σειρά από αναπόφευκτες προκλήσεις. Για να ζήσουν λειτουργικά, τα μεγάλα ζώα πρέπει να είναι απλωμένα σε μεγαλύτερα ενδιαιτήματα για να αποφευχθεί ο ανταγωνισμός για τροφή, αλλά αυτό τα καθιστά επίσης πιο ευάλωτα σε ασθένειες και αδυναμία ζευγαρώματος. Αν και το να είσαι μεγάλος σημαίνει λίγες απειλές από τα αρπακτικά, οι άλλες πτυχές της ζωής μπορεί να δυσκολέψουν την επιβίωση.

Βασικά, η πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρα οδήγησε στην ανάπτυξη των φυτών, η οποία οδήγησε σε υψηλότερα επίπεδα οξυγόνου. Αυτό πιστεύεται ότι επέτρεψε στα ζώα να μεγαλώσουν επειδή η τροφή ήταν άφθονη και ο ανταγωνισμός για αυτή την τροφή ήταν εξαιρετικά σπάνιος. Όταν σκεφτόμαστε τον κόσμο τώρα, με τα εκατομμύρια διαφορετικά είδη, τα πολύ πιο περίπλοκα οικοσυστήματα και τις τροφικές αλυσίδες, καθώς και τον αντίκτυπο της ανθρωπότητας στα οικοσυστήματα και το παγκόσμιο περιβάλλον, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί τα ζώα δεν έχουν την ευκαιρία για να μεγαλώσουν πια σε απίστευτα μεγέθη. Υπάρχει απλώς μεγαλύτερη πιθανότητα ένα ζώο να έρθει σε επαφή με ένα αρπακτικό σε όλο και πιο περιορισμένους άγριους χώρους ή ένα ζώο να υποκύψει στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ή στην ανθρώπινη παραβίαση.

Αν και αυτό είναι μια καταθλιπτική συνειδητοποίηση, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Η εξελικτική διαδρομή που ακολουθούν πολλά είδη παρέχει μόνο όργανα συγκεκριμένου μεγέθους και λειτουργικότητας για να υποστηρίξουν ένα δεδομένο μέγεθος σώματος. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι τύποι ειδών έχουν ένα γενικό εύρος μεγεθών. βρίσκονται σε μια διαρκώς εξελισσόμενη κατάσταση και βλέπουμε μόνο ένα στιγμιότυπο από αυτό. Οι φυσικοί περιορισμοί διατηρούν ένα ανώτατο όριο στο μέγεθος των περισσότερων ειδών σήμερα, αλλά υπάρχουν μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις.

Όταν το μεγαλώνοντας δεν τελειώνει ποτέ…

Ορισμένα ζώα μπορεί να μην μεγαλώνουν σε κολοσσιαία μεγέθη σε σχέση με τους δεινόσαυρους, αλλά συνεχίζουν να μεγαλώνουν καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μερικά από τα πιο κοινά παραδείγματα αυτού του φαινομένου είναι καρχαρίες, αλιγάτορες, καγκουρό, φίδια, καραβίδες, ιγκουάνα, πολλές σαύρες, χελώνες, αστακοί και χταπόδια.

Αυτός ο τύπος ατέρμονης ανάπτυξης ονομάζεται απροσδιόριστη ανάπτυξη , που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα όριο εκτός από τους περιορισμούς του οικοτόπου – δηλαδή τη διαθεσιμότητα τροφής και την προστασία από αρπακτικά (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων).

Στους ανθρώπους, η εφηβεία είναι μια περίοδος απίστευτης ανάπτυξης και αλλαγής και οι ορμονικές διακυμάνσεις στο σώμα μπορεί να είναι ακραίες. Ωστόσο, τα οιστρογόνα που παράγονται από το σώμα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες) προκαλεί τη σύντηξη των αναπτυξιακών πλακών των οστών μας, έτσι τείνουμε να φτάσουμε το μέγεθος του ενήλικα και να παραμείνουμε εκεί.

Αυτό δεν συμβαίνει σε απροσδιόριστους καλλιεργητές και φαίνεται ότι φταίει η εξέλιξη. Όταν σκεφτόμαστε να μεγαλώσουμε και να ζήσουμε περισσότερο, οι άνθρωποι σκέφτονται φυσικά τη «γήρανση» – τη σταδιακή διάσπαση των συστημάτων οργάνων και των κυτταρικών μεταλλάξεων που προκαλούν οξειδωτικό στρες και γενικά κάνουν το σώμα λιγότερο αποτελεσματικό.

Σε πολλούς από αυτούς τους απροσδιόριστους καλλιεργητές, όπως οι χελώνες, οι ερευνητές βρήκαν «αμελητέα γήρανση», που σημαίνει ότι αυτά τα πλάσματα δεν γερνούν πραγματικά. Το κυτταρικό μακιγιάζ και η δομή μιας χελώνας 100 ετών είναι ουσιαστικά η ίδια με αυτή μιας χελώνας 20 ετών. Ο λόγος που δεν βρίσκουμε καρχαρίες τόσο μεγάλους όσο τα σχολικά λεωφορεία και χταπόδια όσο ένα σκάφος είναι επειδή ο ρυθμός αυτής της συνεχιζόμενης ανάπτυξης είναι μάλλον αργός, όπως ένα δέντρο που προσθέτει έναν μόνο μικροσκοπικό δακτύλιο κάθε χρόνο στον κορμό του.

Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ακριβώς γιατί ορισμένα είδη έχουν αυτή την ικανότητα για ατελείωτη ανάπτυξη και «αγέραση», αλλά συνεχίζει να γοητεύει τους ερευνητές και πιθανώς να φέρνει τους ανθρώπους ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της αθανασίας.

Μέχρι να το καταλάβουμε αυτό, απλώς αξιοποιήστε στο έπακρο τη ζωή και κρατήστε τα μάτια σας καθαρά για γιγάντια καγκουρό!