Γιατί τα τατουάζ διαρκούν για πάντα εάν το δέρμα πέφτει συνεχώς;

Το μελάνι του τατουάζ διεισδύει στο δέρμα και κατακάθεται στο δερματικό στρώμα. Τα σωματίδια μελάνης παγιδεύονται στο κενοτόπιο των μακροφάγων όταν προσπαθούν να εξαπολύσουν μια ανοσολογική επίθεση ενάντια στα ξένα σωματίδια μελανιού.

Όταν έγινα 18, αποφάσισα να κάνω ένα τατουάζ. Η μαμά μου ήταν αρκετά απρόθυμη, αλλά είχα αποφασίσει. Fast-forward μερικά χρόνια και εδώ είμαι, χωρίς τατουάζ! Με λίγα λόγια, δεν μπόρεσα ποτέ να μαζέψω το κουράγιο για να το αποκτήσω!

Φανταστείτε ότι είστε ένας 80χρονος με τις λέξεις "Ορκίζομαι επίσημα ότι δεν είμαι σε καλό" με τατουάζ στο ζαρωμένο χέρι σου. Καμία ποσότητα σαπουνιού ή τρίψιμο δεν θα σας βοηθήσει να το ξεφορτωθείτε.

Ωστόσο, το μελάνι από έναν "μόνιμο" δείκτη ξεθωριάζει από το δέρμα, ενώ το μελάνι για τατουάζ δεν έχει την ίδια παροδική μοίρα.

Το μυστήριο μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων βρίσκεται στα βάθη του δέρματός μας.

Το απλό μελάνι στυλό δεν διεισδύει στα στρώματα του δέρματος όπως μια βελόνα για τατουάζ. Παρόλο που τα εξωτερικά στρώματα του δέρματός μας πέφτουν φυσικά κάθε 2-4 εβδομάδες, τα εσωτερικά στρώματα λειτουργούν διαφορετικά.

Ποια είναι τα διαφορετικά στρώματα του δέρματος;

Όσον αφορά την επιφάνεια, το δέρμα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο όργανο του σώματος, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 2,5% του σωματικού μας βάρους. Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, είναι πολλά! Το δέρμα αποτελείται από 7 στρώματα που προστατεύουν τους υποκείμενους ιστούς, τους μύες και άλλα όργανα. Υπάρχουν 2 σημαντικά στρώματα που πρέπει να κατανοήσουμε για να αποκρυπτογραφήσουμε το μυστήριο των τατουάζ—η επιδερμίδα και το χόριο.

Επιδερμίδα

Το ανώτερο στρώμα του δέρματος είναι η επιδερμίδα, η οποία έχει άλλες 5 υποστιβάδες από κάτω της. Ωστόσο, ας το κρατήσουμε στην άκρη και ας μιλήσουμε μόνο για την επιδερμίδα στο σύνολό της.

Το επιδερμικό στρώμα αποβάλλει το νεκρό δέρμα μετά από μερικές εβδομάδες. Τα υγιή κύτταρα του δέρματος από τα κάτω στρώματα αντικαθιστούν στη συνέχεια τα νεκρά κύτταρα. Η επιδερμίδα είναι σαν ένα προστατευτικό κάλυμμα που λειτουργεί ως φράγμα έναντι των λοιμώξεων. Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι η επιδερμίδα δεν περιέχει αιμοφόρα αγγεία.

Η επιδερμίδα εξαρτάται από το χόριο για τις ανάγκες της σε θρεπτικά συστατικά και τη διάθεση των αποβλήτων. Επίσης, σχεδόν το 70% των γονιδίων που κωδικοποιούν την πρωτεΐνη εκφράζονται στο δέρμα.

Στρώματα του δέρματος. (Φωτογραφία:Skin-Remedies.com)

Χόριο

Το δεύτερο σημαντικό στρώμα είναι το χόριο, το οποίο βρίσκεται κάτω από την επιδερμίδα και αποτελείται από συνδετικούς ιστούς. Οι συνδετικοί ιστοί συνδέουν, υποστηρίζουν και δεσμεύουν άλλους ιστούς ή όργανα μεταξύ τους. Το δερματικό στρώμα διαιρείται περαιτέρω σε δύο μέρη—τη θηλώδη περιοχή και την δικτυωτή περιοχή.

Η πρώτη είναι μια επιφανειακή περιοχή δίπλα στην επιδερμίδα, ενώ η δεύτερη είναι μια βαθιά παχύτερη περιοχή του χορίου. Το χόριο περιέχει επίσης ελαίου και ιδρωτοποιούς αδένες, θύλακες τρίχας, νευρικές απολήξεις, λεμφαγγεία, μακροφάγα και CD4+ Τ κύτταρα.

Ένα σημάδι στυλό σε οποιοδήποτε μέρος του σώματός σας θα εξασθενίσει φυσικά σε λίγες μέρες, επειδή το μελάνι της πένας δεν διεισδύει στο δέρμα σχεδόν τόσο βαθιά όσο το μελάνι για τατουάζ. Τα σημάδια από στυλό μένουν μόνο στην επιδερμίδα του δέρματος, ενώ το μελάνι για τατουάζ κολλάει σκόπιμα στο χόριο.

Γιατί το μελάνι για τατουάζ διαρκεί για πάντα;

Η διαδικασία του τατουάζ συνήθως περιλαμβάνει την εισαγωγή χρωστικών μελανιού νανοσωματιδίων στο χόριο του δέρματος. Η βελόνα για τατουάζ έχει σχεδιαστεί για να παρέχει το μελάνι κατευθείαν στο χόριο. Η επικαλυμμένη με μελάνι βελόνα τρυπάει το δέρμα σε εύρος 100 φορές ανά δευτερόλεπτο.

Το μελάνι εισέρχεται και συσσωρεύεται στη θηλώδη περιοχή του δερματικού στρώματος. Ένα τατουάζ είναι σαν ένα σκόπιμα τραύμα στο δέρμα και η πρώτη απάντηση του δέρματος είναι να επιδιορθώσει το σημείο του τραύματος.

Η παρουσία ξένων σωματιδίων μελάνης ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, κάτι που είναι ένας λόγος για τον οποίο ένα τατουάζ που έγινε πρόσφατα διογκώνεται. Είναι απλώς ο μηχανισμός του σώματος για τη θεραπεία της «τραυματισμένης» περιοχής.

Στον άνθρωπο, τα λευκά αιμοσφαίρια είναι οι πολεμιστές του σώματος. Τα μακροφάγα είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων και υπάρχουν στο χόριο. Αυτά είναι εξειδικευμένα κύτταρα που ανιχνεύουν, φαγοκυτταρώνουν και καταστρέφουν βακτήρια και άλλα ξένα υλικά που εισέρχονται στο σώμα.

Τα μακροφάγα είναι φαγοκυτταρικά κύτταρα που καταπίνουν τα σωματίδια μελανιού που παγιδεύονται στα κενοτόπια τους. Τα ένζυμα που υπάρχουν στα κενοτόπια αποικοδομούν εύκολα τα βακτήρια, αλλά δεν επηρεάζουν τα σωματίδια του μελανιού.

Καθώς τα μακροφάγα δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια ανοσολογική απόκριση ενάντια στα νανοσωματίδια, τα μακροφάγα περιέχουν την επίθεση στο σύστημα παραμένοντας στη θέση τους και διατηρώντας το μελάνι παγιδευμένο στο κενοτόπιο. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στο μελάνι να παραμείνει στο χόριο σχεδόν για πάντα!

Φαγοκυττάρωση ξένου σωματιδίου που αργότερα εισέρχεται στο κενοτόπιο του κυττάρου. (Φωτογραφία:J. Marini/Shutterstock)

Η βεβαιότητα ότι τα τατουάζ διαρκούν για πάντα οδήγησε τους ερευνητές να κάνουν μια ενδιαφέρουσα ερώτηση:τα μακροφάγα παγιδευμένα με μελάνι έγιναν αθάνατα;

Η απλή απάντηση είναι όχι.

Διεξήχθη έρευνα σε ποντίκια για να κατανοηθεί πώς συγκρατούνται τα σωματίδια μελανιού στο χόριο. Τα εργαστηριακά ποντίκια είχαν τατουάζ με πράσινες ταινίες στην ουρά τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μακροφάγα έφτασαν στο σημείο του τραύματος και πήραν την πράσινη βαφή στα κενοτόπια τους. Το CD45 είναι ένας δείκτης που υπάρχει μόνο στα κύτταρα του ανοσοποιητικού (μακροφάγα) του χορίου, αλλά όχι σε άλλα κύτταρα όπως τα κύτταρα του δέρματος. Στη βιολογία, ένας δείκτης είναι ένα χρωμοσωμικό ορόσημο που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό ή την αναγνώριση μιας συγκεκριμένης περιοχής ενός γονιδίου. Τα πειράματα έδειξαν ότι τα αρνητικά CD45 κύτταρα του δέρματος δεν είχαν πράσινο μελάνι. Το πείραμα βοήθησε στην επιβεβαίωση της υπόθεσης ότι μόνο τα μακροφάγα παγιδεύουν σωματίδια μελανιού.

Για να ελεγχθεί η διάρκεια ζωής των μακροφάγων που είχαν καταπιεί μελάνι, πραγματοποιήθηκε ένα σημαντικό πείραμα με παρόμοιο τύπο μοντέλου ποντικιού που είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν. Υπήρξε μια αξιοσημείωτη αλλαγή, όπου η τοξίνη της διφθερίτιδας χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει επιλεκτικά μόνο εκείνα τα κύτταρα που εκφράζουν τον δείκτη CD64. Είναι ένας άλλος δείκτης που υπάρχει ειδικά σε μακροφάγα και μονοκύτταρα. Αυτό το μοντέλο ποντικιού CD64 ήταν σε θέση να εξαντλήσει ειδικά και εύκολα τα μακροφάγα από το σημείο του τατουάζ. Τώρα, αυτό που ακολούθησε 2 μέρες μετά είναι η κορύφωση της ιστορίας. ένα νέο σύνολο μακροφάγων παρατηρήθηκε να συσσωρεύεται στο σημείο του τατουάζ με σωματίδια μελανιού στα κενοτόπια τους.

Το ελεύθερο μελάνι που απελευθερώνεται μετά τον θάνατο των μακροφάγων απελευθερώνει σήματα για τα νεοσχηματισμένα μακροφάγα να έρθουν στην περιοχή. Τα μακροφάγα που πεθαίνουν απελευθερώνουν το μελάνι στον περιβάλλοντα ιστό, αλλά το μελάνι στη συνέχεια συλλαμβάνεται ξανά από τα νέα μακροφάγα. Αυτή η έκδοση-ανακατάληψη ο κύκλος συνεχίζεται επ' αόριστον, με αποτέλεσμα τα τατουάζ να παραμένουν στη θέση τους για πάντα.

Ο κύκλος απελευθέρωσης-επανασύλληψης.

Παρόλο που τα μακροφάγα είναι καλά εξοπλισμένα με τον μηχανισμό αποικοδόμησης βακτηρίων και άλλων σωματιδίων, το καθαρό μέγεθος του μελανιού για τατουάζ είναι πολύ μεγάλο για να καταποθεί από τα λευκά αιμοσφαίρια.

Συμπέρασμα

Ανεξάρτητα από το πόσο εξελισσόμαστε, η τάση του ανθρώπου να αλλάζει συνέχεια γνώμη θα είναι πάντα κάπως μόνιμη. Η παντοτινή φύση ενός τατουάζ αναγνωρίστηκε από πολλούς στο παρελθόν, οι οποίοι επίσης ένιωθαν περιστασιακά την ανάγκη να αφαιρέσουν ένα τατουάζ. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν τότε ήταν μάλλον ωμές και καταστροφικές, συμπεριλαμβανομένης της χημικής καταστροφής, της ηλεκτροχειρουργικής και της χειρουργικής αφαίρεσης. Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, δεν χρειάζεται να βασιζόμαστε σε αυτές τις επικίνδυνες και επίπονες επιλογές. Μια τεχνική αφαίρεσης τατουάζ με βάση το λέιζερ είναι συχνά μια επιλογή για όσους επιθυμούν να δώσουν στο δέρμα τους ένα καθαρό ξεκίνημα. Το λέιζερ διασπά τεράστια σωματίδια μελανιού στον ιστό και επιτρέπει στα λευκά αιμοσφαίρια να φαγοκυττάρουν εύκολα και να καταστρέψουν το μελάνι.

Έχοντας αυτό κατά νου, ίσως το να κάνεις ένα τατουάζ δεν είναι και τόσο τρομακτικό τελικά…