Ενδιαφέροντα γεγονότα για το Hackberry Tree
Το δέντρο μούρων (Celtis occidentalis) είναι ένα κοινό φυλλοβόλο δέντρο με μερικά ασυνήθιστα χαρακτηριστικά. Λόγω της επικράτησης του στις Ηνωμένες Πολιτείες, το hackberry είναι γνωστό με πολλά διαφορετικά ονόματα, όπως sugarberry, beaverwood και nettletree. Το hackberry είναι ένα ανεκτικό είδος που μπορεί να αναπτυχθεί σε μια σειρά περιβαλλοντικών και εδαφικών συνθηκών, καθιστώντας το χρήσιμο δέντρο για δήμους και ιδιώτες ιδιοκτήτες γης σε όλη τη χώρα.
Λανθασμένη ταυτότητα
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν το hackberry με τον ξάδερφό του την αμερικανική φτελιά. Οι ερασιτέχνες δενδροκόμοι δεν είναι οι μόνοι που μπερδεύονται σχετικά με την αναγνώριση των hackberries. Και οι επιστήμονες δυσκολεύτηκαν να τοποθετήσουν οριστικά το γένος hackberry (Celtis) στη σωστή οικογένεια. Οι επιστήμονες κάποτε συμπεριέλαβαν τα είδη Celtis στην οικογένεια των φτελιών (Ulmaceae) και στη συνέχεια τα τοποθέτησαν στη δική τους οικογένεια που ονομάζεται Celtidaceae, πριν τοποθετηθούν στην τρέχουσα κατάταξή τους ως μέλος της οικογένειας της κάνναβης (Cannabaceae). Υπάρχουν περίπου 60 έως 70 είδη Celtis που βρίσκονται σε εύκρατες περιοχές σε όλο τον κόσμο.
Κοινές Χρήσεις
Όπως η φτελιά, έτσι και η φτελιά χρησιμοποιείται συχνά ως δέντρο σκιάς σε αστικά περιβάλλοντα λόγω της ανοχής και του μεγέθους της στην ξηρασία. Διαθέτοντας ένα μαλακό ξύλο συγκρίσιμο με τη φτελιά και τη λευκή τέφρα, το hackberry δεν εκτιμάται ιδιαίτερα για εμπορικούς σκοπούς. Χρησιμοποιείται συχνότερα ως καυσόξυλα, αν και περιστασιακά χρησιμοποιείται για φθηνή κατασκευή επίπλων. Αν και το hackberry δεν είναι ένα οικονομικά σημαντικό δέντρο, είναι χρήσιμο σε περιοχές γύρω από ποτάμια για να βοηθήσει στην πρόληψη της διάβρωσης και στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου από πλημμύρες. Το hackberry είναι επίσης κατάλληλο για καλλιέργεια μπονσάι.
Ταχύς ρυθμός ανάπτυξης
Σπάνια βρίσκεται σε αμιγείς συστάδες, το hackberry βρίσκεται συνήθως σε μικτά φυλλοβόλα δάση. Δεν είναι ισχυρός ανταγωνιστής, αλλά μόλις εγκατασταθεί μπορεί να φτάσει σε ύψη από 30 έως 50 πόδια, κατά μέσο όρο. Οι πρωταρχικές συνθήκες ανάπτυξής του είναι σε εδάφη κοιλάδων όπου μπορεί να φτάσει σε ύψος πάνω από 100 πόδια και μπορεί να έχει πολύ γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης.
Το εδώδιμο δέντρο
Το hackberry παράγει μικρά μούρα σε μέγεθος μπιζελιού που αλλάζουν από ανοιχτό πορτοκαλί σε σκούρο μοβ χρώμα όταν ωριμάσουν στις αρχές του φθινοπώρου. Το hackberry είναι ένα υπέροχο δέντρο για να προσελκύει πουλιά και άλλα ζώα που αγαπούν να τρέφονται με τους καρπούς τόσο στο δέντρο όσο και στο δάσος. Στην πραγματικότητα, το hackberry βασίζεται σε ζώα για να φάει τους καρπούς και να διασκορπίσει τους σπόρους του για να αναπαραχθεί. Ωστόσο, τα φρούτα δεν είναι μόνο για ζώα του δάσους. Οι άνθρωποι μπορούν επίσης να απολαύσουν τα μικρά μούρα. Αν και ο καρπός είναι αρκετά λεπτός και συνήθως ξηρός, η γεύση των μούρων λέγεται ότι είναι παρόμοια με τους χουρμάδες.
Εθνοβοτανικές χρήσεις
Οι ιθαγενείς της Αμερικής χρησιμοποιούσαν το hackberry ως πηγή τροφής, για ιατρικούς σκοπούς και για ειδικές τελετές. Ο φλοιός του δέντρου έβραζε και χρησιμοποιήθηκε ιατρικά για να προκαλέσει αμβλώσεις, να ρυθμίσει τους εμμηνορροϊκούς κύκλους και να θεραπεύσει αφροδίσια νοσήματα. Τα μούρα συχνά συνθλίβονταν και χρησιμοποιήθηκαν για να αρωματίσουν τα τρόφιμα ή αναμειγνύονταν με καλαμπόκι και ζωικά λίπη για να γίνει ένας πηχτός χυλός.
