Οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχουν δύο τύποι παχυσαρκίας και ένας είναι χειρότερος για την υγεία μας

Μια νέα μελέτη χωρίζει την παχυσαρκία σε δύο διακριτούς υποτύπους, ο καθένας με τις δικές του επιπτώσεις στη λειτουργία του σώματός μας. Το εύρημα όχι μόνο θα μπορούσε να δώσει πληροφορίες για μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση για τη διάγνωση παθήσεων υγείας που σχετίζονται με το βάρος, αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο εξατομικευμένους τρόπους αντιμετώπισής τους.

Προς το παρόν, η παχυσαρκία διαγιγνώσκεται χρησιμοποιώντας μετρήσεις δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), αλλά η ομάδα πίσω από τη νέα έρευνα λέει ότι αυτή η προσέγγιση είναι πολύ απλοϊκή και κινδυνεύει να παραπλανηθεί αγνοώντας μεμονωμένες βιολογικές παραλλαγές.

Ένας από τους τύπους παχυσαρκίας που εντοπίστηκαν πρόσφατα χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη λιπώδη μάζα, ο άλλος τόσο από λίπος όσο και από άπαχη μυϊκή μάζα. Προς έκπληξή τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο δεύτερος τύπος συσχετίστηκε με αυξημένη φλεγμονή, η οποία έχει συνδεθεί με μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου και άλλων ασθενειών.

«Χρησιμοποιώντας μια καθαρά βασισμένη σε δεδομένα προσέγγιση, βλέπουμε για πρώτη φορά ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο διαφορετικοί μεταβολικοί υποτύποι παχυσαρκίας, ο καθένας με τα δικά του φυσιολογικά και μοριακά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την υγεία», λέει ο J. Andrew Pospisilik, ερευνητής επιγενετικής που μελετά μεταβολική νόσο στο Ινστιτούτο Van Andel στο Μίσιγκαν.

"Η μετάφραση αυτών των ευρημάτων σε κλινικά χρησιμοποιήσιμο τεστ θα μπορούσε να βοηθήσει τους γιατρούς να παρέχουν πιο ακριβή φροντίδα στους ασθενείς."

Οι επιστήμονες αξιοποίησαν δεδομένα από 153 ζεύγη διδύμων που συλλέχθηκαν από το ερευνητικό πρόγραμμα TwinsUK, καταλήγοντας σε τέσσερις μεταβολικούς υποτύπους που επηρεάζουν τη μάζα του σώματος:δύο επιρρεπείς στην αδυνατότητα και δύο επιρρεπείς στην παχυσαρκία.

Αυτά τα αποτελέσματα επαληθεύτηκαν στη συνέχεια σε μοντέλα ποντικιών στο εργαστήριο, χρησιμοποιώντας ποντίκια που ήταν γενετικά πανομοιότυπα, μεγάλωσαν στο ίδιο περιβάλλον και έτρωγαν την ίδια ποσότητα τροφής.

Αυτοί οι έλεγχοι υποδηλώνουν ότι κάτι άλλο συμβαίνει πέρα ​​από τη διατροφή, το περιβάλλον και την κληρονομικότητα. Μια πιθανή εξήγηση περιλαμβάνει επιγενετικούς δείκτες - μη κωδικοποιητικές τροποποιήσεις που γίνονται σε μόρια DNA που αλλάζουν τον τρόπο ανάγνωσης των γονιδίων. Η επιγενετική είναι ο λόγος για τον οποίο τα δίδυμα με τον ίδιο κωδικό DNA δεν είναι πάντα πανομοιότυπα.

"Τα ευρήματά μας στο εργαστήριο σχεδόν με άνθρακα αντέγραψαν τα δεδομένα των ανθρώπινων δίδυμων", λέει ο Pospisilik.

"Είδαμε και πάλι δύο διακριτούς υποτύπους παχυσαρκίας, ο ένας από τους οποίους φαινόταν να είναι επιγενετικά ενεργοποιημένος και χαρακτηρίστηκε από υψηλότερη άλιπη μάζα και υψηλότερο λίπος, υψηλά σήματα φλεγμονής, υψηλά επίπεδα ινσουλίνης και ισχυρή επιγενετική υπογραφή."

Από όσα μπορούν να πουν οι ερευνητές μέχρι στιγμής, ο δεύτερος τύπος παχυσαρκίας – αυτός που συνδέεται με τη φλεγμονή – φαίνεται να προκαλείται τυχαία. Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να είναι χρήσιμα στη μελέτη αυτού που είναι γνωστό ως ανεξήγητη φαινοτυπική παραλλαγή (UPV), της ιδέας ότι άλλοι παράγοντες πέρα ​​από τη γενετική και το περιβάλλον μας μας κάνουν αυτό που είμαστε.

Οι επιστήμονες σκέφτονται το UPV για περισσότερα από εκατό χρόνια και αυτή η μελέτη υπονοεί ότι η επιγενετική συνδέεται με το UPV.

"Τα σημερινά ευρήματα υπογραμμίζουν τη δύναμη της αναγνώρισης αυτών των λεπτών διαφορών μεταξύ των ανθρώπων για να καθοδηγήσουν πιο ακριβείς τρόπους θεραπείας της νόσου", λέει ο Pospisilik.

Εάν δύο (ή περισσότεροι) τύποι παχυσαρκίας μπορούν να επιβεβαιωθούν σε μελλοντικές μελέτες επικύρωσης σε ανθρώπους, τότε προκύπτει ότι διάφορες θεραπείες παχυσαρκίας – αλλαγές στη διατροφή, για παράδειγμα, ή χειρουργικές επεμβάσεις απώλειας βάρους – ενδέχεται να έχουν διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τον τύπο της παχυσαρκίας. Ένα εντελώς νέο πεδίο έρευνας μόλις άνοιξε.

Τώρα οι ερευνητές θέλουν να μελετήσουν τους δύο τύπους παχυσαρκίας που έχουν εντοπίσει με περισσότερες λεπτομέρειες – οι οποίοι στη συνέχεια θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε οδηγίες που οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να τους διαγνώσουν διαφορετικά.

«Σχεδόν δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θεωρούνται υπέρβαροι και υπάρχουν περισσότερα από 600 εκατομμύρια άτομα με παχυσαρκία, ωστόσο δεν έχουμε πλαίσιο για τη διαστρωμάτωση των ατόμων σύμφωνα με την ακριβέστερη αιτιολογία της νόσου», λέει ο Pospisilik.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Metabolism .