Πώς έγινα ζωολόγος βασισμένος στο πλήθος

Στο κέντρο της φωτογραφίας, που στέκεται ανάμεσα σε στεγνές βούρτσες και δέντρα, είναι κάτι το πισινό. Έχω 50-μερικά ζώα για να διαλέξω, και πραγματικά δεν είμαι σίγουρος ποιανού είναι ο πισινός - ίσως ενός ντουίκερ, ένα μικρό πλάσμα που μοιάζει με ελάφι. «Αν δείτε ένα ζώο, σημειώστε το», λένε οι οδηγίες, «ακόμα κι αν δεν είστε σίγουροι ή δεν έχετε ιδέα τι είναι». Προφανώς, τυχόν σφάλματα θα φιλτραριστούν. Είναι ο πισινός του duiker. Επόμενη εικόνα.

Ξεφυλλίζοντας μια εικόνα μετά την άλλη εικόνα ενός αφρικανικού τοπίου, προσπαθώντας να αναγνωρίσετε τυχόν ζώα που πιάνονται στο κάδρο, μοιάζει περισσότερο με μια συνεδρία Chat Roulette παρά με ουσιαστική δουλειά. Αλλά στην πραγματικότητα βοηθάω στην ταξινόμηση των επιστημονικών δεδομένων. Αυτή είναι η επιστήμη που προέρχεται από το πλήθος και η Paola Bouley τη χρησιμοποιεί για να λύσει ένα ιδιαίτερα σύγχρονο πρόβλημα:Υπάρχουν πάρα πολλά δεδομένα.

Ο Bouley, ένας οικολόγος, μελετά τα λιοντάρια του εθνικού πάρκου Gorongosa της Μοζαμβίκης από το 2012. Κάποτε ήταν το κύριο αξιοθέατο του πάρκου, αλλά η άγρια ​​ζωή του αποδεκατίστηκε από τον 15ετή εμφύλιο πόλεμο της χώρας, ο οποίος έληξε το 1992. Σήμερα, ενώ τα φυτοφάγα του φαίνεται να αναρρώνει, τα λιοντάρια του παραμένουν λιγοστά. Η μελέτη τους είναι επίσης δύσκολη:Περισσότερο από το 80 τοις εκατό του πάρκου είναι απρόσιτο οδικώς, καθιστώντας τις μελέτες πεδίου πρόκληση.

Για να καλύψει τα κενά, ο Bouley τοποθέτησε κάμερες με κίνηση στον βιότοπό τους κοντά σε ποτιστήρια και κατά μήκος μονοπατιών θηραμάτων. Οι κάμερες παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τα λιοντάρια, τη λεία τους, ακόμη και τους λαθροκυνηγούς, αλλά παρουσιάζουν το δικό τους πρόβλημα. Μέχρι το 2014, είχε συλλέξει περισσότερες από 230.000 φωτογραφίες, συντρίβοντας την ικανότητα του προσωπικού της να τις ταξινομήσει. «Γίνεται», λέει, «μια πολύ χρονοβόρα επέμβαση».

Μπείτε στο διαδίκτυο. «Οι άνθρωποι έχουν ξοδέψει 15 δισεκατομμύρια ώρες στο Angry Birds. [Έχουν] έναν τόνο ελεύθερου χρόνου." Έτσι λέει ο Ali Swanson, οικολόγος στο Zoonivese. Ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, ο Swanson χρησιμοποίησε επίσης κάμερες με κίνηση για να μελετήσει ζώα στο εθνικό πάρκο Serengeti της Τανζανίας. Όπως και η Bouley, γρήγορα βρήκε τον εαυτό της κατακλυσμένο από δεδομένα. Αναζητώντας έναν τρόπο να αντιμετωπίσει περισσότερες από ένα εκατομμύριο αταξινόμητες φωτογραφίες, προσέγγισε το Zooniverse, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό επιστήμης πολιτών που ξεκίνησε το 2007 από δύο αστροφυσικούς της Οξφόρδης που είχαν το δικό τους σύνολο από εκατομμύρια φωτογραφίες (γαλαξιών) που χρειάζονταν ταξινόμηση. Έτσι το ζευγάρι έφτιαξε έναν ιστότοπο και κάλεσε το κοινό για βοήθεια. Την τρίτη μέρα, χιλιάδες εθελοντές έκαναν 60.000 ταξινομήσεις γαλαξιών κάθε ώρα. μέχρι το τέλος του πρώτου έτους, είχαν κάνει 50 εκατομμύρια ταξινομήσεις.

Εμπνευσμένη από το παράδειγμά τους, η Swanson συνεργάστηκε με την Zooniverse για να δημιουργήσει τη δική της ιστοσελίδα, που ονομάζεται Snapshot Serengeti. Μέχρι το τέλος της τρίτης ημέρας λειτουργίας του, δεκάδες χιλιάδες εθελοντές είχαν κάνει περισσότερες από ένα εκατομμύριο ταξινομήσεις. «Επεξεργάστηκαν μια συσσώρευση δεδομένων δεκαοκτώ μηνών την πρώτη εβδομάδα», λέει.

Επιπλέον, ήταν ακριβείς. Η Zooniverse δημιούργησε ένα σύνολο δεδομένων «χρυσού προτύπου» με 4.000 εικόνες για το Snapshot Serengeti, όλες ταξινομημένες από μια ομάδα ειδικών. Σε σύγκριση με αυτό το σύνολο προτύπων χρυσού, λέει ότι οι συλλογικές ταξινομήσεις των εθελοντών ήταν ακριβείς στο 97 τοις εκατό των περιπτώσεων. «Καταλάβαμε πώς να μετατρέψουμε όλη αυτή την εθελοντική προσπάθεια σε επιστημονικά δεδομένα ποιότητας ειδικού».

Ο Bouley ακολούθησε τα βήματα του Swanson με την WildCam Gorongosa, η οποία επίσης κατασκευάστηκε και φιλοξενήθηκε από την Zooniverse, σε συνεργασία με το Ιατρικό Ινστιτούτο Howard Hughes.

Η σελίδα ταξινόμησης του WildCam Gorongosa περιλαμβάνει μια φωτογραφία που τραβήχτηκε από μια από τις κάμερες πεδίου του Bouley δίπλα σε μια λίστα με 50 μεγάλα ζώα (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων), καθώς και "Fire" και "Nothing here". Εάν είναι προφανές τι είναι το ζώο στη φωτογραφία - ας πούμε, ένας μυρμηγκιάς - κάντε κλικ στο μυρμήγκι. Εάν είναι δύσκολο να καταλάβετε ποιο ζώο κοιτάτε, μπορείτε να επιλέξετε την πιο κατάλληλη ζωική σιλουέτα (μια γάτα, μια ζέβρα, ένα ελάφι, μια μαϊμού, μια νυφίτσα ή ένα πουλί), το καλύτερο από τέσσερα σχέδια γούνας, έξι χρώματα, τέσσερα κέρατα και πέντε ουρές. Τότε:Πόσοι ήταν εκεί; Ξεκουράζονταν, στέκονταν, κινούνταν, έτρωγαν ή αλληλεπιδρούσαν; Ήταν κανένας νέος παρών; Κάντε κλικ, κάντε κλικ, κάντε κλικ. Έγινε, επόμενη εικόνα. Από την αρχή μέχρι το τέλος, συνήθως χρειάζονται περίπου 10 έως 30 δευτερόλεπτα. Αφού 25 άτομα έχουν αναγνωρίσει το περιεχόμενο μιας φωτογραφίας, αφαιρείται από την κυκλοφορία και το πρόγραμμα καθορίζει ποια ταξινόμηση συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους.

Από την κυκλοφορία του WildCam Goronogosa την περασμένη Τρίτη, χιλιάδες εθελοντές έχουν κάνει περισσότερες από 350.000 ταξινομήσεις—δηλαδή, κάποιος έχει ήδη κοιτάξει κάθε φωτογραφία τουλάχιστον μία φορά. Μια πρωτοβουλία του Ιατρικού Ινστιτούτου Howard Hughes θα αντλήσει ακόμη περισσότερα δεδομένα από τις φωτογραφίες, επιτρέποντας στους χρήστες να στρώσουν τα δεδομένα ανά είδος, ώρα της ημέρας, υγρή ή ξηρή εποχή και πολλά άλλα. Προοριζόμενος κυρίως για εκπαιδευτικούς βιολογίας και οικολογίας γυμνασίου, ο ιστότοπος, ο οποίος πρόκειται να ξεκινήσει τον Απρίλιο του 2016, θα είναι επίσης χρήσιμος για επιστήμονες που ερευνούν ελέφαντες, πρωτεύοντα θηλαστικά και άλλα είδη στο πάρκο, λέει ο Dennis Liu, επικεφαλής εκπαιδευτικών μέσων στο Ινστιτούτο.

Έτσι, η ορδή του Διαδικτύου φαίνεται πρόθυμη - αν και τι το κινητοποιεί δεν είναι ξεκάθαρο. Το WildCam δεν είναι παιχνίδι, ακριβώς - δεν υπάρχει ανταμοιβή αν αναγνωρίσω σωστά ένα ζώο και δεν υπάρχει τιμωρία αν το σκαλίσω. Ωστόσο, βρήκα τον εαυτό μου να θέλω να συνεχίσω να το περνάω. Από τις πρώτες 25 περίπου φωτογραφίες που κοίταξα, περίπου οι επτά ήταν κενές. Είναι πολύ εύκολο για το γρασίδι ή ένα κλαδί που κυματίζει να ανατρέπει τους αισθητήρες κίνησης, λέει ο Bouley. Είδα όμως και πολλά ζώα:έναν ελέφαντα, μια ιμπάλα, ένα μοσχοκάρυδο, ένα μάτσο μπαμπουίνους, μια ολόκληρη τσάντα με σκύλους, συν ένα κοντινό πλάνο από τον καβάλο ενός ανθρώπου. Τις περισσότερες φορές ήταν απλώς αόριστα διασκεδαστικό, αλλά κάθε τόσο έβλεπα κάτι πραγματικά ασυνήθιστο ή εκπληκτικό — αρκετά συχνά για να με κρατήσει.

Η Swanson λέει ότι η Zooniverse προσπάθησε να επιβραβεύσει εθελοντές, δίνοντάς τους εικονικά σήματα για την ολοκλήρωση των εργασιών - αλλά λέει ότι στην πραγματικότητα αποθάρρυνε τους ανθρώπους να συμμετάσχουν. Οι άνθρωποι ξοδεύουν χρόνο επειδή θέλουν να αισθάνονται ότι συνεισφέρουν στην επιστήμη, λέει. Ίσως το να το κάνεις παιχνίδι μειώνει αυτό το συναίσθημα. Το περιεχόμενο είναι επίσης σημαντικό μέρος της έκκλησης, λέει. «Στους ανθρώπους αρέσουν τα θολά ζώα».

Ίσως όμως γαργαλάει και μια πιο σκοτεινή παρόρμηση. «Είναι σαν να παίζεις τζόγο – «Το επόμενο καλό που θα πάρω, τελείωσα», μου είπε ένας από τους πρώτους εθελοντές. «Πραγματικά, πραγματικά θέλεις ένα θαμνογουρούνι!»

Ο Zach St. George είναι ασκούμενος στο Ναυτίλος

Gorongosa Park:Rebirth of Paradise κάνει πρεμιέρα στο PBS 22 Σεπτεμβρίου.