Ξεχάστε τη συνηθισμένη μέλισσα. Κοιτάξτε τις όμορφες μέλισσες που συνωστίζονται έξω
Όλες οι εικόνες σε αυτήν την ανάρτηση είναι δανεισμένες από την εκπληκτική ροή Flickr του USGS Bee Inventory and Monitoring Lab.
Οποιαδήποτε μέρα τώρα, οι μηλιές στο κατάστρωμά μου θα ανθίσουν, φέρνοντας μαζί τους τις πρώτες μέλισσες της άνοιξης. Είναι μια στιγμή που θα χαιρετήσω με ανάμεικτα συναισθήματα. Στο οποίο μπορούν να απαντήσουν οι απανταχού μελισσολάτρες:Πώς μπορεί κανείς να αισθάνεται οτιδήποτε άλλο παρά καλά με τις μέλισσες; Είναι μικροί χρυσόμαυροι ζωοφόροι, σύμβολα εργατικής αρετής που κυνηγούν τη λεία και τώρα -μετά από μια δεκαετία παρακμής στις εμπορικές αποικίες μελισσών- υποκείμενα συμπάθειας και ανησυχίας. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τις μέλισσες.
Όλα αυτά είναι αλήθεια, και οι μέλισσες σίγουρα δεν είναι ανεπιθύμητοι επισκέπτες. Και όμως:Τα περισσότερα από αυτά θα εξημερωθούν, ανήκουν σε αποικίες που διατηρούν οι αστικοί μελισσοκόμοι της Νέας Υόρκης. Συναγωνίζονται επίσης για τα ίδια άνθη με τις άγριες μέλισσες. Πράγματι, οι αστικές μέλισσες έχουν τη δυνατότητα να διώξουν τα άγρια αδέρφια τους. «Αν έχετε πολλές μέλισσες», λέει ο Dave Goulson, οικολόγος εντόμων στο Πανεπιστήμιο του Sussex, «είναι κακό για τις άγριες μέλισσες».
Το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλες μέλισσες εκτός από τις μέλισσες και τους βόμβους είναι ένα γεγονός που πολλοί άνθρωποι δεν εκτιμούν. Μόλις πριν από αρκετά χρόνια, έπεσα πάνω στην εκπληκτική φωτογραφία του Sam Droege. Ένας εντομολόγος στο Γεωλογικό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Droege μου αποκάλυψε κυριολεκτικά έναν νέο κόσμο:μέλισσες μεγάλες και μικρές, όχι μόνο μαύρες και κίτρινες, αλλά κόκκινες και πράσινες και μπλε, ένα εξελικτικό κουτί κοσμημάτων από επικονιαστές.
Υπάρχουν περισσότερα από 4.000 γηγενή είδη μελισσών στις ΗΠΑ, πολλά από αυτά απειλούνται και μειώνονται σε αριθμό - μια μείωση που παρατηρείται μάλλον λιγότερο από τα προβλήματα των μελισσών. Ωστόσο, αυτές οι άγριες μέλισσες διαδραματίζουν επίσης ζωτικό ρόλο στην επικονίαση των καλλιεργειών και το τοπίο είναι μεγάλο, τόσο στη χώρα όσο και στις πόλεις. Υπάρχουν περίπου 200 είδη άγριων μελισσών μόνο στην πόλη της Νέας Υόρκης και σύντομα άρχισα να τα παρατηρώ:φυλλοκόφτες με γύρη μέτωπα, μασκοφόροι μέλισσες σε μέγεθος κόκκου ρυζιού και η αγαπημένη μου από όλες, η σμαραγδένια ιδρωτή μέλισσα.
Οι περισσότερες από αυτές τις άγριες μέλισσες είναι μοναχικές, ζουν μόνες ή σε μικρές ομάδες. Δεν είναι κοινωνικά σαν τις μέλισσες, που ζουν σε μεγάλες αποικίες και, χάρη στις θαυμάσιες επικοινωνιακές τους ικανότητες, μπορούν να κατέβουν μαζικά μέσα σε λίγα λεπτά από τη στιγμή που μια μόνο μέλισσα βρει ένα μπάλωμα λουλουδιών. Ούτε είναι τόσο επιθετικές όσο οι μέλισσες. Μέρος του λόγου που οι γηγενείς μέλισσες περνούν απαρατήρητες είναι ότι είναι τόσο απίθανο να τσιμπήσουν κανέναν (αν και οι μέλισσες που ιδρώνουν πράγματι έλκονται από τον ιδρώτα· αφού συνάντησα το Droege, παρατήρησα ότι αυτό που νόμιζα ότι οι μύγες με κυνηγούσαν σε τζόκινγκ ήταν στην πραγματικότητα μέλισσες) .
Αυτοί οι ευγενικοί μοναχικοί, λοιπόν, μπορούν εύκολα να ωθηθούν στο πλάι από τις μέλισσες, και πολλές έρευνες περιγράφουν πώς μια μεγάλη παρουσία μελισσών μπορεί να αποκλείσει τους ιθαγενείς. Ένα αδιευκρίνιστο ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν αυτό είναι υπαρξιακά κακό ή απλώς άβολο:Οι γηγενείς μέλισσες ξεμένουν από τροφή και μειώνονται σε αριθμό, ίσως εξαφανιστούν εντελώς από την περιοχή ή απλώς βρίσκουν ένα άλλο μπάλωμα λουλουδιών;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση να μελετηθεί με μεθοδολογικά ακριβή τρόπο, λέει η Rachael Winfree, οικολόγος επικονιαστών στο Πανεπιστήμιο Rutgers, αλλά η ουσία είναι η διαθεσιμότητα των λουλουδιών. Στα προάστια του Νιου Τζέρσεϊ, όπου εργάζεται η Γουίνφρι, υπάρχουν πολλά λουλούδια που πρέπει να περιηγηθούν. Σε άλλες περιπτώσεις, ωστόσο, όπως αστικές περιοχές με σχετικά λίγες ανθοφορίες νωρίς την άνοιξη ή αργά το καλοκαίρι, μπορεί να εμφανιστούν άνθη συμφόρησης, με τις μέλισσες να παραγκωνίζουν τους ιθαγενείς σε μια ώθηση για περιορισμένους πόρους.
Οι γηγενείς πληθυσμοί μπορεί να μειωθούν και, μαζί με αυτούς, η επικονίαση που παρέχουν σε φυτά που δεν επισκέπτονται οι μέλισσες ή δεν επικονιάζονται ιδιαίτερα από αυτές. Αυτά περιλαμβάνουν μια σειρά από καλλιέργειες, συμπεριλαμβανομένων ντοματών και βατόμουρων και κολοκύθας, και ένα καλειδοσκόπιο από αγριολούλουδα και θάμνους και δέντρα. Μια τοποθεσία χωρίς άγριες μέλισσες είναι ένα πολύ λιγότερο κατάφυτο μέρος.
Σίγουρα, αυτός δεν είναι λόγος να καταδικάζουμε την αστική μελισσοκομία, η οποία συχνά επιδιώκεται από ανθρώπους που προσπαθούν να εμπλουτίσουν την τσέπη του κόσμου και όχι τις δικές τους τσέπες, και παρέχει μια σύνδεση με τη φύση που διαφορετικά δεν θα υπήρχε. Και είναι πιθανό μόνο πρόβλημα όταν μερικές δεκάδες κυψέλες συγκεντρώνονται σε μια σχετικά μικρή περιοχή. Η μονοκατοικία ενός χομπίστα στην πίσω αυλή δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Ωστόσο, αυτές οι συγκρούσεις υπογραμμίζουν ότι οι μέλισσές μας δεν υπάρχουν στο κενό. Αποτελούν μέρος μιας οικολογίας, που μοιράζονται μια γειτονιά με άλλους κατοίκους που αγαπούν το νέκταρ. Το να διατηρείς κυψέλες χωρίς να δίνεις σημασία στις ήδη παρούσες μέλισσες, όπως συμβαίνει με τις μοντέρνες κυψέλες αεροδρομίων που φαίνεται να εγκαθίστανται με την προϋπόθεση ότι οι απεριποίητοι χώροι πρασίνου είναι άδειοι αντί να σφύζουν από ζωή, αντίκειται στο πνεύμα της μελισσοκομίας.
Η Diane Thomson, οικολόγος του Claremont McKenna College που έχει μελετήσει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ μελισσών και βομβόρων, προσφέρει έναν συμβιβασμό:Αντιμετωπίστε τις αστικές μέλισσες ως παράθυρο σε έναν ευρύτερο κόσμο. Όσον αφορά τη φροντίδα και τη φροντίδα τους, φροντίστε και τις άγριες μέλισσες. Φυτέψτε ιθαγενή λουλούδια που είναι φιλικά προς τους επικονιαστές, προστατέψτε τον βιότοπό τους από υπερβολικούς ζήλους τοπίων, φτιάξτε μέρη για να φωλιάσουν και πείτε σε άλλους ανθρώπους για αυτά. Εξάλλου, η μεγαλύτερη απειλή για τις εγγενείς μέλισσες δεν είναι οι μέλισσες, αλλά οι άνθρωποι που δεν σκέφτονται τη φύση.
Ο Brandon Keim είναι ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος που γράφει για την επιστήμη, την τεχνολογία και τη φύση. Το έργο του εμφανίστηκε στο Wired, Aeon, Scientific American Mind, και άλλες δημοσιεύσεις.
*Όπως είχε αρχικά δημοσιευθεί, αυτή η ανάρτηση περιλάμβανε μια φωτογραφία του Helophilus fasciatus, μιας αιωρούμενης μύγας. Στην όψη μοιάζει με μέλισσα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι μέλισσα.
