Εκεί που πάνε οι γύπες που απειλούνται με εξαφάνιση για ένα υγιεινό γεύμα που σαπίζει

Ο ήλιος είναι καυτός και ψηλά πάνω από το Hartbeetspoort της Νότιας Αφρικής, ο αέρας πυκνός από υγρασία και μύγες. Στο χώμα μπροστά μας βρίσκονται τα υπολείμματα τριών αγελάδων. Η Bridgette Cahill ρωτά:«Είστε έτοιμοι να λερώσετε τα χέρια σας;»

Ο συνάδελφός της εθελοντής Nobuhle Thelma Mabhikwa γνέφει.

Εργάζονται μαζί στο VulPro, ένα μη κερδοσκοπικό κέντρο αποκατάστασης γυπών. Το VulPro φροντίζει τα άρρωστα και τραυματισμένα πουλιά και προσφέρει ασφαλή τροφή για άγρια ​​και απελευθερωμένα πουλιά στο "εστιατόριο γύπων". Το εστιατόριο σερβίρει πτώματα μεγάλων ζώων που έχουν δωρεά από κοντινές φάρμες. Κάθε λίγες μέρες, οι εθελοντές καθαρίζουν ό,τι δεν έχουν φάει τα πουλιά και φέρνουν νέα πτώματα στο εστιατόριο.

Τη συγκεκριμένη μέρα, τα άγρια ​​πουλιά δεν πεινάνε πολύ και αφήνουν πολύ βαρύ, πικάντικο κρέας στα κόκαλα. Η δουλειά των εθελοντών είναι να σπάσουν τις αγελάδες σε αρκετά μικρά κομμάτια για να μεταφέρουν σε όλο το χωράφι σε ένα λάκκο όπου θα καούν τα υπολείμματα. Τραβούν και στρίβουν τα κόκαλα, αλλά ακόμη και τα κυρίως απογυμνωμένα σφάγια αγελάδων μπορεί να ζυγίζουν εκατοντάδες λίβρες. Χρησιμοποιούν μαχαίρια για να πριονίσουν τα σκληρά δέρματα.

Μια άλλη εθελόντρια έρχεται με το μικρό φορτηγό της εξοπλισμένο με ένα βαρούλκο. Δοκιμάζουν μερικά διαφορετικά σημεία για να στερεώσουν το άγκιστρο του βαρούλκου στο πρώτο κουφάρι πριν καθίσουν στην κόγχη των ματιών. Ο Κέιχιλ ενεργοποιεί τον διακόπτη, σηκώνοντας αργά την αγελάδα από το έδαφος, με το κεφάλι πρώτα, ανάμεσα σε μια θαμπάδα από μπλε, μαύρες και φωτεινές πράσινες μύγες. Αφήνει μια σκούρα λιπαρή κηλίδα και ένα ίχνος από σκουλήκια στο έδαφος. Η μυρωδιά είναι ένα απόκοσμο μείγμα από σάπιο κρέας, γρασίδι που αποσυντίθεται και ζύμωση.

Η διευθύντρια του VulPro, Kerri Wolter, αποκαθιστά άρρωστα και τραυματισμένα πουλιά και διερευνά τρόπους μετριασμού των απειλών για τους γύπες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των δηλητηριάσεων. Ξεκίνησε το VulPro για να βοηθήσει τον γύπα του Ακρωτηρίου, ένα πουλί που σαρώνει τα λιβάδια της νότιας Αφρικής για νεκρά και σε αποσύνθεση ζώα. Τρώγοντας το σάπιο κρέας, οι γύπες απομακρύνουν πολλά επικίνδυνα παθογόνα από το περιβάλλον, γεγονός που μειώνει τους κινδύνους ασθενειών για τα ζώα και την άγρια ​​ζωή. Στη χώρα έχουν απομείνει λιγότερα από 3.000 ζευγάρια αναπαραγωγής, γεγονός που τα καθιστά προτεραιότητα διατήρησης και «ευάλωτο» είδος στην κόκκινη λίστα της IUCN. Λαμβάνει επίσης τραυματισμένους γύπες με λευκή πλάτη, ασπροκέφαλους και ασπροκέφαλους, όλα ευάλωτα ή απειλούμενα είδη.

Οι αφρικανικοί γύπες είναι ευάλωτοι σε μια σειρά από απειλές. Οι συγκρούσεις ηλεκτρικού ρεύματος και οι ηλεκτροπληξίες καταστρέφουν δεκάδες πτηνά κάθε χρόνο σε ήδη αγχωμένους πληθυσμούς. Η χρήση μερών γύπα σε παραδοσιακές φυσικές θεραπείες θέτει περισσότερα πουλιά σε κίνδυνο, και σε περιοχές της νότιας και δυτικής Αφρικής, η κατανάλωση του εγκεφάλου ενός γύπα (τρώγοντας ή καπνίζοντάς τον) πιστεύεται ότι προσδίδει διόραση, έτσι η παραδοσιακή ιατρική ή muti πληρώνουν οι επαγγελματίες μια γενναιοδωρία για τα κεφάλια των γύπων. Η ακούσια και εσκεμμένη δηλητηρίαση μπορεί να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και έχει κοστίσει τη ζωή ολόκληρων αναπαραγωγικών αποικιών γύπων στη Νότια Αφρική. Τα φαρμακευτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των ζώων παραμένουν στο σώμα των ζώων όταν πεθαίνουν και μπορεί να είναι τοξικά για τους γύπες που τρώνε τα πτώματα. Το δηλητηριασμένο κρέας, το οποίο οι κτηνοτρόφοι βγάζουν για να στοχοποιήσουν αρπακτικά όπως οι ύαινες, είναι επίσης επικίνδυνο για τα πουλιά.

«Δεν είναι πια μόνο «Υπάρχει φαγητό εκεί έξω;» είναι «Είναι αυτό το φαγητό ασφαλές από κτηνιατρικά φάρμακα, είναι ασφαλές από βουτιές [ψύλλων και κρότωνες] και είναι ασφαλές από δηλητήριο;» λέει ο Wolter.

Κάθε πρωί, προτού πάνε στο εστιατόριο, το οποίο είναι προς όφελος των άγριων πτηνών που ζουν στη φύση, ο Cahill και ο Mabhikwa απευθύνονται πρώτα στους γύπες του Ακρωτηρίου σε χώρους διαλογής, αποκατάστασης και αναπαραγωγής, ταΐζοντας πτώματα χοιριδίων στους «ασθενείς» τους.

«Καλημέρα, αγαπητοί μου!» τραγουδάει ο Cahill.

«Ελάτε εδώ μωρά μου, ελάτε να φάτε το φαγητό σας!» καλεί τον Mabhikwa.

Ο Cahill λέει ότι οι οδοκαθαριστές συνήθως δεν θεωρούνται αγαπημένοι, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα πουλιά. «Είναι δουλειά μας να λέμε στους ανθρώπους πόσο γλυκοί είναι!» λέει, ξύνοντας το μαλακό κάτω από το καστανόξανθο και λευκό ρουφηξιά ενός γύπα που κατοικεί στο Cape. Παρά το ότι μοιάζει με αιώνια λάμψη, ο P.J. είναι ένα περίεργο και παιχνιδιάρικο πουλί. Του αρέσει να τραβάει τις σκούπες και τους κουβάδες που έχουν συχνά μαζί τους οι γυναίκες.

Οι γύπες του ακρωτηρίου έχουν ισχυρά ράμφη, αλλά δεν είναι αρκετά αιχμηρά για να σχίσουν το δέρμα των ζώων. Στην άγρια ​​φύση, ένα αρπακτικό όπως ένα λιοντάρι ή μια λεοπάρδαλη «άνοιγε» το κουφάρι και οι γύπες έρχονταν να μοιραστούν τη γιορτή και έτρωγαν ό,τι άφηνε πίσω του το μεγάλο σαρκοφάγο. Στη VulPro τα μαχαίρια κουζίνας των εθελοντών λειτουργούν ως δόντι και νύχι λιονταριού. Μια φέτα κάτω από την κοιλιά του γουρουνιού και τα έντερα αρχίζουν να χύνονται, στη συνέχεια, μερικές ακόμη γρήγορες τρυπήματα στους ώμους και τις λαβές—και σερβίρεται το δείπνο.

Αφού ταΐσουν και ποτιστούν τα αιχμάλωτα πουλιά, κατευθυνόμαστε στο εστιατόριο. Η διακόσμησή του περιλαμβάνει μια παιδική πισίνα με έντονο κίτρινο χρώμα γεμάτη γλυκό νερό για τα πουλιά και μια ακακία σκυμμένη πάνω από μια φυσική λίμνη που περιβάλλεται από ένα ψηλό χωμάτινο φράγμα. Σε μια καλή μέρα, μπορείτε να δείτε περισσότερα από 120 πουλιά να τσακώνονται για νεκρές αγελάδες, άλογα και πρόβατα που δωρίστηκαν από τοπικές φάρμες.

Οι γύπες τρώνε πτώματα, κάτι που μπορεί να πιστεύετε ότι θα τους εμπόδιζε να είναι πολύ διορατικοί. Αλλά μερικές φορές, όπως και οι άνθρωποι, είναι επιλεκτικοί. Στην άγρια ​​φύση, οι ύαινες και τα τσακάλια μασούσαν τα κόκαλα καθαρά, αλλά στο εσωτερικό του κεντρικού χώρου, δεν υπάρχει τέτοιο προσωπικό καθαρισμού. Επιπλέον, μερικές μέρες, τα πουλιά δεν φαίνονται πολύ πεινασμένα.

«Το συνηθίζεις – τελικά», λέει η Mabhikwa καθώς μαζεύει σάπια υπολείμματα που έχουν απομείνει στον απόηχο του πρώτου βαρούλκου κουφώματος. Οι μύγες έχουν γίνει ένα πυκνό σύννεφο, και ακόμη και στο νέο κουφάρι, το άρωμα της σήψης αρχίζει να κυριεύει τη γλυκιά μυρωδιά της ζωντανής αγελάδας που τρέφεται με χόρτο. Αλλά οι αφρικανικοί γύπες δεν θα βρουν αυτό το γεύμα με βάση τη μυρωδιά του. Δεν έχουν την ίδια έντονη όσφρηση που έχουν οι γύπες της γαλοπούλας της Βόρειας Αμερικής. Αντίθετα, θα βρουν το γεύμα τους στο VulPro με πολύ ανεπτυγμένη όραση. Από πάνω τα πρώιμα πουλιά έχουν ήδη δει τη νέα αγελάδα και κάνουν κύκλους. Στην άκρη του φράγματος, ένα απελευθερωμένο πουλί είναι σκαρφαλωμένο και περιμένει. Οι νεαρές γυναίκες κοιτάζουν ψηλά και διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους για να καθαρίσουν το έδαφος και να ξεφύγουν από το δρόμο.

Οι υπόλοιπες αγελάδες που έχουν απομείνει φορτώνονται, κομμάτι-κομμάτι κολλώδες, με συνδυασμό βαρούλκου και ωμής δύναμης, και το νέο σφάγιο τοποθετείται στη θέση τους. Στη συνέχεια, το φορτηγό χτυπά πάνω από το γρασίδι και μακριά από το εστιατόριο στο λάκκο. Μόλις φτάσουν εκεί, οι γυναίκες σκαρφαλώνουν στο κρεβάτι του φορτηγού και σπρώχνουν τα κόκαλα και τα δέρματα με τις λαστιχένιες μπότες τους και τραβούν με τα χέρια με γάντια. Ο σωρός της σάπιας αγελάδας γλιστρά αργά από την ουρά του φορτηγού και πάνω από το χείλος του σκαμμένου λάκκου. Είναι σίγουρα αηδιαστική δουλειά, αλλά και για τις δύο γυναίκες, το να βλέπουν άρρωστα πουλιά να δυναμώνουν, να απελευθερώνονται και μετά να επιστρέφουν για ένα ασφαλές δείπνο στο εστιατόριο, αξίζει τον κόπο. Παρακολουθούμε από απέναντι καθώς τα πουλιά που κάνουν κύκλους αρχίζουν να προσγειώνονται κοντά στο νέο κουφάρι.

Για να ξεπεράσει τις πιο άσχημες μέρες, ο Cahill έχει ένα μάντρα. «Είναι εύκολο:Απλώς λες ‘αγαπώ τα πουλιά. Λατρεύω τα πουλιά.» Θέλω να πω, γιατί αλλιώς θα το έκανες; Σίγουρα δεν θα έκανα τίποτα από αυτά για άτομα .”

Το έργο του Chelsea Biondolillo εμφανίστηκε ή είναι διαθέσιμο το  Ανακαλύψτε,  Επιστήμη,  Birding και στο κρατικό και εθνικό δημόσιο ραδιόφωνο. Αυτή τη στιγμή είναι η Olive B. O'Connor υπότροφος στη μη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Colgate.