Πώς μπορούν δύο φαινομενικά άσχετα είδη που ζουν με απομόνωση μεταξύ τους να εξελίσσονται σε πανομοιότυπες μορφές;

Η σύγκλιση της εξέλιξης εμφανίζεται όταν δύο ξεχωριστές γενεές οργανισμών εξελίσσουν παρόμοια χαρακτηριστικά ανεξάρτητα σε απάντηση σε παρόμοιες επιλεκτικές πιέσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί σε είδη που ζουν με απομόνωση μεταξύ τους, καθώς και σε είδη που μοιράζονται ένα κοινό βιότοπο.

Ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα συγκλίνουσας εξέλιξης είναι οι ομοιότητες μεταξύ του Marsupial Wolf της Αυστραλίας (Thylacinus cynocephalus) και της εξαφανισμένης θυλαξίνης (Thylacinus potens). Και τα δύο αυτά είδη ήταν σαρκοφάγα που ζούσαν στην Αυστραλία μέχρι τον 20ό αιώνα. Παρόλο που δεν ήταν εντελώς άσχετα μεταξύ τους, τα δύο είδη εξελίχθηκαν πολλές ομοιότητες στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένου ενός σώματος που μοιάζει με σκύλους, μιας μακράς ουράς και ενός εξειδικευμένου γνάθου για τη δολοφονία θήρας.

Ένα άλλο γνωστό παράδειγμα συγκλίνουσας εξέλιξης είναι οι ομοιότητες μεταξύ του κάκτου και του χυμώδους φυτού. Και τα δύο αυτά είδη είναι προσαρμοσμένα στη ζωή σε ζεστά, ξηρά κλίματα και έχουν εξελίξει παρόμοιες στρατηγικές για τη διατήρηση του νερού. Αυτές περιλαμβάνουν τα παχιά, σαρκώδη στελέχη και μια υψηλή ανοχή για το αλάτι.

Η συγκλίνουσα εξέλιξη μπορεί επίσης να συμβεί σε είδη που ζουν σε πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα. Για παράδειγμα, τα φτερά των πτηνών, των νυχτερίδων και των εντόμων είναι όλες συγκλίνουσες δομές που έχουν εξελιχθεί ανεξάρτητα ως απάντηση στην επιλεκτική πίεση για πτήση.

Η σύγκλιση της εξέλιξης είναι ένα συναρπαστικό φαινόμενο που παρέχει στοιχεία για τη δύναμη της φυσικής επιλογής. Δείχνει ότι οι οργανισμοί που αντιμετωπίζουν παρόμοιες περιβαλλοντικές προκλήσεις μπορούν να εξελίσσουν παρόμοιες λύσεις, ακόμη και αν είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.