Η νέα μελέτη μετρά πόσο η διατροφή των κοραλλιών προέρχεται από το κυνήγι
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, παρέχει νέες ιδέες για την τροφική οικολογία των κοραλλιών και το ρόλο τους στα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Τα κοράλλια είναι θαλάσσια ασπόνδυλα που χτίζουν σκληρούς σκελετούς από ανθρακικό ασβέστιο. Ζουν σε αποικίες, σχηματίζοντας κοραλλιογενείς υφάλους που παρέχουν οικοτόπους για ένα ευρύ φάσμα θαλάσσιας ζωής. Τα κοράλλια θεωρούνται συνήθως ως αυτοτροφικοί οργανισμοί, που σημαίνει ότι παράγουν το δικό τους φαγητό μέσω φωτοσύνθεσης χρησιμοποιώντας συμβιωτικά φύκια που ονομάζονται zooxanthellae.
Το Zooxanthellae ζει μέσα στον ιστό των κοραλλιών και παρέχει στο κοράλλι με απαραίτητα θρεπτικά συστατικά μέσω της φωτοσύνθεσης. Σε αντάλλαγμα, το Coral παρέχει στο Zooxanthellae ένα προστατευμένο περιβάλλον και πρόσβαση σε θρεπτικά συστατικά.
Η παραδοσιακή άποψη της διατροφής των κοραλλιών ήταν ότι οι zooxanthellae παρέχουν την πλειονότητα των διατροφικών απαιτήσεων του κοραλλιογενούς, με τα κοράλλια να αποκτήσουν το υπόλοιπο της διατροφής του από τα σωματίδια με υδατογράφημα και την περιστασιακή θήρευση. Ωστόσο, η νέα μελέτη υποδηλώνει ότι τα κοράλλια μπορεί να εξαρτώνται περισσότερο από το κυνήγι από ό, τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί.
Για να ποσοτικοποιήσει τις σχετικές συνεισφορές της φωτοσύνθεσης και της θήρευσης στη διατροφή των κοραλλιών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα συνδυασμό πειραμάτων πεδίου, εργαστηριακών μετρήσεων και μαθηματικής μοντελοποίησης. Σπούδασαν δύο κοινά είδη κοραλλιών, Acropora Millepora και Pocillopora Damicornis, στα ύδατα γύρω από το νησί Lizard στο Great Barrier Reef στην Αυστραλία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κοράλλια κατανάλωναν το ζωοπλαγκτόν και άλλους μικρούς οργανισμούς σε ποσοστά που ήταν σημαντικά υψηλότερα από ό, τι αναφέρθηκε προηγουμένως. Εκτίμησαν ότι τα κοράλλια έλαβαν το 10-15% της συνολικής διατροφής τους από τη θήρευση κατά τη διάρκεια της ημέρας και μέχρι το 90% τη νύχτα όταν η φωτοσύνθεση δεν συνέβη.
Για τα είδη των κοραλλιών Acropora Millepora, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η θήρευση θα μπορούσε να παρέχει έως και το 15 % του συνολικού προϋπολογισμού άνθρακα της αποικίας κατά τη διάρκεια της ημέρας, η οποία αυξάνεται στο 45 % τη νύχτα. Για την Pocillopora Damicornis, η θήρευση παρέχει το 12% του συνολικού άνθρακα κατά τη διάρκεια της ημέρας και το 30% τη νύχτα.
Τα ευρήματα της μελέτης υποδεικνύουν ότι τα κοράλλια μπορεί να είναι πιο προσαρμόσιμα και ευέλικτα στις στρατηγικές διατροφής τους από ό, τι προηγουμένως πίστευε. Ενώ η φωτοσύνθεση παραμένει μια σημαντική πηγή διατροφής για τα κοράλλια, η θήρευση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικότερο ρόλο στην επιβίωση και την ανάπτυξή τους, ιδιαίτερα σε περιβάλλοντα με θρεπτικά συστατικά ή σε περιόδους άγχους.
Η κατανόηση των διατροφικών απαιτήσεων και των στρατηγικών διατροφής των κοραλλιών είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση και τη διατήρηση των οικοσυστημάτων των κοραλλιογενών υφάλων. Η νέα μελέτη παρέχει πολύτιμες γνώσεις για την τροφική οικολογία των κοραλλιών και το ρόλο τους σε θαλάσσια ιστούς τροφίμων, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην ενημέρωση των προσπαθειών και των στρατηγικών διατήρησης για την προστασία αυτών των σημαντικών οικοσυστημάτων.
