Μιλώντας υποθετικά:οι γλωσσολόγοι διερευνούν πώς χειρίζεται η ανθρώπινη γλώσσα άλματα από εδώ και τώρα
Ας σκεφτούμε τη φαινομενικά απλή έκφραση, "Θα σας δω αύριο." Αυτή η έκφραση ενσωματώνει ένα χρονικό άλμα, προβάλλοντας τον ομιλητή σε μια μελλοντική στιγμή. Ποιες γνωστικές διαδικασίες επιτρέπουν αυτήν τη μετατόπιση; Πρώτον, ο ομιλητής χρησιμοποιεί γνωστικούς μηχανισμούς όπως η ψυχική προσομοίωση και η ανάκτηση μνήμης, υπενθυμίζοντας τις εμπειρίες του παρελθόντος για την αντιμετώπιση του ακροατή. Ταυτόχρονα, ασχολούνται με μια ψυχική προβολή, φαντάζοντας μια μελλοντική συνάντηση. Αυτές οι διαδικασίες διευκολύνουν την κατασκευή μιας ψυχικής γέφυρας που διασχίζει το χάσμα μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος.
Γλωσσικά, αυτό το άλμα συχνά εκφράζεται μέσω γραμματικών συσκευών όπως οι μελλοντικοί δείκτες, όπως φαίνεται στη χρήση της "θέλησης" στη έκφραση. Αυτοί οι δείκτες σηματοδοτούν μια απόκλιση από την παρούσα στιγμή. Ωστόσο, η χρονική επιδεξιότητα της γλώσσας εκτείνεται πέρα από την έντονη σήμανση. Εξετάστε τον τρόπο με τον οποίο η γλώσσα βασίζεται συχνά σε ενδείξεις συμφραζομένων και κοινής κατανόησης για να μεταφέρετε τα άλματα εγκαίρως. Για παράδειγμα, στην πρόταση "Δεν μπορώ απόψε, αλλά είμαι ελεύθερος την Κυριακή", η αναφορά στην "Κυριακή" συνεπάγεται ένα μελλοντικό γεγονός, με βάση τη σιωπηρή κατανόηση ότι το "Tonight" αναφέρεται στο επερχόμενο βράδυ.
Τα χωρικά άλματα δημιουργούν μια άλλη συναρπαστική πτυχή της ικανότητας πλοήγησης της γλώσσας. Εκφράσεις όπως "εκεί πάνω" ή "πίσω από το κτίριο" απαιτούν να ξεπεράσουμε το άμεσο περιβάλλον μας. Αυτά τα χωρικά άλματα βασίζονται σε γνωστικές διεργασίες όπως ο χωρικός προσανατολισμός και οι ψυχικές εικόνες. Οι Deictic όροι, όπως "εκεί" και "εδώ", διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην αγκυροβόληση των δηλώσεών μας μέσα σε ένα φυσικό πλαίσιο.
Ωστόσο, η χωρική ευελιξία της γλώσσας υπερβαίνει τις φυσικές τοποθεσίες. Εξετάστε τη μεταφορική χρήση του "Είμαι σε ένα σκοτεινό μέρος αυτή τη στιγμή" για να μεταφέρω μια συναισθηματική κατάσταση. Η γλώσσα μας επιτρέπει να διασχίσουμε αφηρημένα εννοιολογικά τοπία, μεταφέροντας τους ακροατές σε μεταφορικές τοποθεσίες μέσω δημιουργικών γλωσσικών επιλογών.
Οι γλωσσολόγοι έχουν εντοπίσει ορισμένες γλωσσικές συσκευές ως καθοριστικά για τη διευκόλυνση αυτών των γνωστικών άλματα. Οι γραμματικές δομές όπως οι τρόποι, οι προϋποθέσεις και οι χρονικές ρήτρες συμβάλλουν στη διαμόρφωση των ορίων του λόγου μας, επιτρέποντάς μας να αλλάζουμε μεταξύ διαφορετικών χρονικών και χωρικών πλαισίων. Ομοίως, η περίπλοκη αλληλεπίδραση των ουσιαστικών, των ρήμων, των επίθετων και των επιρροών παρέχει μια πλούσια εργαλειοθήκη για ακριβώς την απεικόνιση των διανοητικών ταξιδιών.
Συμπερασματικά, η ανθρώπινη γλώσσα είναι ένα εξαιρετικά ευπροσάρμοστο εργαλείο που μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε τα όρια του άμεσου παρόντος. Μέσα από την Deft γνωστική χειραγώγηση και τις γλωσσικές δομές, περιηγούμε με ευκολία τα χρονικά και χωρικά τοπία, επικοινωνώντας με γεγονότα και έννοιες που βρίσκονται πολύ πέρα από την άμεση αντίληψή μας. Αυτά τα γλωσσικά άλματα χρόνου είναι μια απόδειξη για την απεριόριστη εκφραστική δύναμη της ανθρώπινης επικοινωνίας.
