Οι επιστήμονες ανακαλύπτουν πώς οι μέλισσες ενεργοποιούν τη φυσική ιατρική κατά της μόλυνσης από παράσιτα κατά τη διάρκεια της επικονίασης

Σε μια σημαντική ανακάλυψη, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και ο Οργανισμός Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας της Κοινοπολιτείας (CSIR) ανακάλυψαν τον τρόπο με τον οποίο οι μέλισσες ενεργοποιούν ένα φυσικό φάρμακο ενάντια σε ένα κοινό παράσιτο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επικονίασης. Αυτό το εύρημα φωτίζει τις εξελιγμένες στρατηγικές που χρησιμοποιούνται από τις μέλισσες για να προστατευθούν από τους επιβλαβείς μικροοργανισμούς, ενώ εκτελούν τον βασικό οικολογικό τους ρόλο.

Βασικά σημεία της μελέτης:

Η επαγόμενη από την επικονίαση άμυνα:οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι μέλισσες μολύνθηκαν από ένα ευρύτατο παράσιτο που ονομάζεται Crithidia Bombi παρουσίασε μειωμένα επίπεδα μόλυνσης όταν ασχολούνται ενεργά με επικονίαση. Αυτό τους οδήγησε να διερευνήσουν τη σύνδεση μεταξύ της συμπεριφοράς επικονίασης και της ανοσοαπόκρισης των μελισσών.

Παραγωγή αντιμικροβιακού πεπτιδίου:Με τη διάσπαση των μοριακών μηχανισμών, οι επιστήμονες αναγνώρισαν την ενεργοποίηση ενός συγκεκριμένου αντιμικροβιακού πεπτιδίου που ονομάζεται abaecin σε μέλισσες που ασχολούνται με επικονίαση. Το Abaecin είναι γνωστό για τις ισχυρές αντιμυκητιασικές και αντιβακτηριακές του ιδιότητες.

Ο ρόλος του νέκταρ:Το νέκταρ, το ζαχαρούχο υγρό που συλλέγει οι μέλισσες από τα λουλούδια κατά τη διάρκεια της επικονίασης, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην ενεργοποίηση της παραγωγής του Abaecin. Όταν οι μέλισσες καταναλώνουν νέκταρ, διεγείρουν την παραγωγή του Abaecin στο σώμα τους, ενισχύοντας τις ανοσοποιητικές τους άμυνες.

Συνέπειες για την υγεία και τη διατήρηση των μελισσών:Αυτή η ανακάλυψη υπογραμμίζει την οικολογική σημασία της επικονίασης όχι μόνο για την αναπαραγωγή των φυτών αλλά και για την υγεία και την επιβίωση των μελισσών. Με την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η επικονίαση ενεργοποιεί τα φυσικά φάρμακα, οι επιστήμονες μπορούν να αναπτύξουν στρατηγικές για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πληθυσμών των μελισσών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής και της απώλειας οικοτόπων.

Πιθανές εφαρμογές:Τα ευρήματα ανοίγουν τους δρόμους για την ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για τον έλεγχο των παρασίτων και των ασθενειών που επηρεάζουν τις μέλισσες και άλλους επικονιαστές. Η κατανόηση των μηχανισμών πίσω από την ανοσία που προκαλείται από την επικονίαση θα μπορούσε να εμπνεύσει την ανάπτυξη προβιοτικών, συμπληρωμάτων διατροφής ή στοχοθετημένων θεραπειών για την υποστήριξη της αποδοτικότητας της υγείας και της επικονίασης των μελισσών.

Συνολικά, αυτή η μελέτη παρέχει πολύτιμες γνώσεις σχετικά με την περίπλοκη σχέση μεταξύ της συμπεριφοράς επικονίασης και των ανοσοποιητικών άμυνων στις μέλισσες. Με την εξάπλωση των μηχανισμών με τους οποίους οι μέλισσες ενεργοποιούν τη φυσική ιατρική κατά τη διάρκεια της επικονίασης, οι επιστήμονες μπορούν να συμβάλουν στη διατήρηση και την προστασία αυτών των βασικών επικονιαστών, προστατεύοντας το ρόλο τους στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και στη διατήρηση υγιεινών οικοσυστημάτων.