Πώς τα ακάρεα Varroa εκμεταλλεύονται τις διαχειριζόμενες πρακτικές μελισσοκομίας
1. Αυξημένη πυκνότητα κυψέλης :Η διαχείριση της μελισσοκομίας συχνά περιλαμβάνει την τοποθέτηση πολλαπλών κυψέλων σε στενή γειτνίαση για τη μεγιστοποίηση των υπηρεσιών επικονίασης και της παραγωγής μελιού. Αυτή η υψηλή πυκνότητα κυψέλης διευκολύνει την κίνηση των ακάρεων varroa μεταξύ των αποικιών. Όταν τα ακάρεα πέφτουν από μολυσμένες μέλισσες ή ανιχνεύονται μεταξύ των παρακείμενων κυψέλων, μπορούν εύκολα να μολύνουν τις γειτονικές αποικίες και να διαδώσουν γρήγορα την προσβολή.
2. Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα :Οι διαχειριζόμενες αποικίες μελισσών συχνά υποβάλλονται σε διάφορες πιέσεις, όπως η μεταφορά μεγάλων αποστάσεων, η τεχνητή διατροφή και η έκθεση σε φυτοφάρμακα και miticides. Αυτοί οι παράγοντες άγχους μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό σύστημα των μελισσών, καθιστώντας τους πιο ευάλωτους σε προσβολές ακάρεων Varroa. Οι υπογραμμισμένες μέλισσες μπορεί να είναι λιγότερο ικανές να καλλωπίζουν αποτελεσματικά, επιτρέποντας στα ακάρεα Varroa να προσαρτάζουν και να αναπαράγονται πιο εύκολα.
3. Εκτροφή κορόιδα :Τα ακάρεα Varroa αναπαράγονται μέσα σε κύτταρα με ανώτατα όρια. Οι διαχειριζόμενες πρακτικές μελισσοκομίας, όπως η συγχρονισμένη εκτροφή και η τεχνητή παραγωγή βασίλισσας, μπορούν να δημιουργήσουν ένα ιδανικό περιβάλλον για την αύξηση του πληθυσμού των ακάρεων Varroa. Με τον χειρισμό κύκλων Brood, οι μελισσοκόμοι μπορούν ακούσια να παρέχουν παρατεταμένες περιόδους του Capped Brood, δίνοντας ακάρεα Varroa περισσότερες ευκαιρίες για αναπαραγωγή.
4. Γενετική ομοιομορφία :Οι διαχειριζόμενες αποικίες μελισσών συχνά έχουν μειωμένη γενετική ποικιλομορφία λόγω της επιλεκτικής αναπαραγωγής και της τεχνητής βασιλιάς. Αυτή η γενετική ομοιομορφία μπορεί να κάνει τους πληθυσμούς μελισσών πιο ευαίσθητους στα ακάρεα Varroa. Αντίθετα, οι γενετικά διαφορετικοί πληθυσμοί μελισσών μπορεί να έχουν καλύτερη αντίσταση στα ακάρεα Varroa λόγω των μεταβολών της συμπεριφοράς περιποίησης, των υγιεινών αποκρίσεων και των ανοσοποιητικών άμυνων.
5. Υπερβολική χρήση χημικού ελέγχου :Η χρήση χημικών θεραπειών, όπως το Miticides, για τον έλεγχο των προσβολών ακάρεων Varroa μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη αντίστασης σε πληθυσμούς ακάρεων. Η υπερβολική εξάρτηση από τα μιρολέματα μπορεί επίσης να διαταράξει τη φυσική ισορροπία μέσα στην κυψέλη, επηρεάζοντας την ικανότητα των μελισσών να αυτο-ρυθμίζουν και να καταπολεμούν αποτελεσματικά τα ακάρεα Varroa.
6. Συγχώνευση αποικίας :Ο συνδυασμός αδύναμων ή βασιλικών αποικιών με ισχυρότερες είναι μια κοινή πρακτική στη διαχείριση της μελισσοκομίας. Ωστόσο, αυτή η πρακτική μπορεί να εισαγάγει ακούσια τα ακάρεα Varroa σε υγιείς αποικίες, οδηγώντας σε γρήγορη προσβολή και κατάρρευση αποικιών.
7. Άγχος από κινούμενες κυψέλες :Η μεταναστευτική μελισσοκομία, όπου οι μελισσοκόμοι μεταφέρουν κυψέλες σε διαφορετικές θέσεις για να ακολουθήσουν τις ροές του νέκταρ, μπορούν να τονίσουν τις μέλισσες και να τις κάνουν πιο ευαίσθητες σε προσβολές ακάρεων Varroa. Η συνεχής κίνηση και η διάσπαση του περιβάλλοντος κυψέλης μπορούν να αποδυναμώσουν τις ανοσοποιητικές άμυνες των μελισσών.
Με την κατανόηση του τρόπου με τους οποίους τα ακάρεα Varroa Exploit διαχειρίζονται πρακτικές μελισσοκομίας, οι μελισσοκόμοι μπορούν να εφαρμόσουν στρατηγικές για να μετριάσουν τον αντίκτυπο αυτών των παρασίτων και να προωθήσουν την υγεία και την ανθεκτικότητα των αποικιών μελισσών τους. Αυτές οι στρατηγικές μπορεί να περιλαμβάνουν την υιοθέτηση πρακτικών ολοκληρωμένης διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών (IPM), τη διαφοροποίηση της γενετικής των μελισσών και τη βελτίωση των τεχνικών διαχείρισης των κυψελών για τη μείωση του στρες και την ενίσχυση των φυσικών άμυνων των μελισσών έναντι των ακάρεων varroa.
