Τα δείγματα αίματος δείχνουν θανάσιμο μύκητα βάτραχου στη δουλειά σε άγρια φύση
Τα αποτελέσματα έχουν επιπτώσεις στη διατήρηση:Εάν περισσότερα αμφίβια στην άγρια φύση έχουν υψηλότερα από τα αναμενόμενα επίπεδα του θανατηφόρου μύκητα, τότε θα μπορούσαν να είναι πιο ευάλωτοι στην κατάρρευση λόγω των πρόσθετων περιβαλλοντικών στρεσογόνων παραγόντων, όπως η αλλαγή του κλίματος.
"Διαπιστώσαμε ότι οι άγριοι βατράχοι που φαίνονταν υγιείς μετέφεραν αρκετά υψηλά επίπεδα λοίμωξης και οι βάτραχοι που φάνηκαν άρρωστοι είχαν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα λοίμωξης", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ο οικολόγος του Πανεπιστημίου Penn State University Jeffrey Voyles. "Αυτό υποδηλώνει ότι ο μύκητας μπορεί να προκαλέσει πιο συχνά λοιμώξεις ή σε μεγαλύτερη κλίμακα από ό, τι καταλαβαίνουμε σήμερα, γεγονός που έχει συνέπειες για τη συνεχιζόμενη κρίση εξαφάνισης στα αμφίβια".
Για τη μελέτη, η ομάδα συγκέντρωσε δείγματα αίματος από 126 μεμονωμένα αμφίβια, που εκτείνεται σε 21 είδη και βρέθηκαν σε έξι τοποθεσίες σε όλη την Καλιφόρνια, από τα βουνά της Σιέρα Νεβάδα μέχρι το Big Sur.
Τα δείγματα αίματος αναλύθηκαν για να δημιουργηθούν η πιο ολοκληρωμένη εικόνα του επιπολασμού και του φορτίου των λοιμώξεων σε άγριους αμφοβικούς πληθυσμούς στην Καλιφόρνια. Τα ευρήματα της ομάδας αποκάλυψαν περισσότερες περιπτώσεις μόλυνσης από ό, τι αναμενόταν και μια συνολική αυξανόμενη τάση του batrachochytrium dendrobatidis (BD), του μικροσκοπικού μυκητιακού παθογόνου που προκαλεί την ασθένεια chytridiomycosis, η οποία συνδέεται με τον πληθυσμό των αμφιβίων που μειώνεται παγκοσμίως.
"Ο αριθμός των μολυσμένων ατόμων και του συνολικού φορτίου μόλυνσης αυξάνεται - δηλαδή, η ποσότητα του μυκητιακού DNA σε μολυσμένα άτομα συνεχίζει να ανεβαίνει", δήλωσε ο Voyles. "Αυτό που βλέπουμε με αυτόν τον μύκητα είναι παρόμοιο με αυτό που είδαμε με το σύνδρομο λευκής μύτης σε νυχτερίδες:είδαμε αυξανόμενες επιπτώσεις του παθογόνου σε νυχτερίδες και στη συνέχεια λίγα χρόνια αργότερα αρχίσαμε να βλέπουμε μαζικές πεθαίνουν.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι πολλά είδη με υψηλά φορτία λοίμωξης φαίνεται να κάνουν καλά. Για παράδειγμα, στις υψηλές ορεινές λίμνες στα βουνά της Σιέρα Νεβάδα, ορισμένοι πληθυσμοί των βατράχων του Ειρηνικού (Pseudacris regilla) παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα λοίμωξης, αλλά δεν φαίνεται να μειώνονται. Αντίθετα, οι βατράχοι με κόκκινα πόδια της Καλιφόρνια (Rana Draytonii) μολύνθηκαν με συνέπεια, αλλά είχαν χαμηλά φορτία λοίμωξης και θεωρούνται "σχεδόν απειλούμενες" από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης.
"Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν την πιθανότητα ότι τα αμφίβια είδη μπορεί να διαφέρουν στην ευαισθησία τους στο BD", δήλωσε ο Voyles. "Υποψιάζουμε ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως οι ψυχρές θερμοκρασίες και η χαμηλή ακτινοβολία υπεριώδους ακτινοβολίας, μπορούν να παρέχουν refugia που επιτρέπουν σε ορισμένα είδη να συνυπάρχουν με τον μύκητα επ 'αόριστον, αλλά οι θερμότερες θερμοκρασίες λόγω της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσαν να εξαλείψουν αυτούς τους προστατευτικούς παράγοντες, επιτρέποντας στην BD να σκοτώσει μεγάλο αριθμό αμφιβίων σε όλο το κράτος".
Οι ερευνητές λένε ότι τα ευρήματά τους, που δημοσιεύονται στο περιοδικό PLOS One, συμβάλλουν σημαντικές πληροφορίες που θα βοηθήσουν τις μελλοντικές προσπάθειες έρευνας και διατήρησης που αποσκοπούν στην προστασία των αμφιβίων της Καλιφόρνια από την BD.
"Ελπίζουμε ότι η συνεχιζόμενη παρακολούθηση του επιπολασμού και του φορτίου της λοίμωξης μπορεί να συμβάλει στην έγκαιρη ανίχνευση μεγάλης κλίμακας die-offs", δήλωσε ο Voyles. "Εάν οι πληθυσμοί ευάλωτων ειδών αρχίζουν να δείχνουν ταχείες αυξήσεις στο φορτίο της μόλυνσης, αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να σηματοδοτήσει ένα καταστροφικό συμβάν που πρόκειται να συμβεί".
