Τα απολιθώματα αποκαλύπτουν πώς τα αρχαία πουλιά Molded θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί επέζησε η σύγχρονη επιβίωσή του ενώ πέθαναν άλλοι δεινόσαυροι

Τα απολιθώματα που βρέθηκαν στην Κίνα έδωσαν νέες γνώσεις στη διαδικασία της Molting των αρχαίων πτηνών, ρίχνοντας φως στο πώς τα σύγχρονα πουλιά κατάφεραν να επιβιώσουν ενώ άλλοι δεινόσαυροι υπέκυψαν στην εξαφάνιση. Τα απολιθωμένα υπολείμματα των αρχαίων πτηνών, που χρονολογούνται από την Κρητιδική περίοδο, ανακαλύφθηκαν στην επαρχία Liaoning της Κίνας και προσφέρουν πρωτοφανείς λεπτομέρειες σχετικά με τη δομή των φτερών και τα μοτίβα Molt αυτών των ζώων.

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Current Biology", υπογραμμίζει πώς τα αρχαία πουλιά υποβλήθηκαν σε ένα πιο εκτεταμένο molt από τους σύγχρονους ομολόγους τους. Αυτό το molt περιλάμβανε την απώλεια των φτερών πτήσης ταυτόχρονα, αφήνοντας το πουλί προσωρινά χωρίς πτήση. Ενώ αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα μειονέκτημα, οι ερευνητές υποδηλώνουν ότι αυτή η εξειδικευμένη στρατηγική molting μπορεί να έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση των σύγχρονων πτηνών.

Τα αρχαία πουλιά ζούσαν σε εξαιρετικά ανταγωνιστικά και ποικίλα οικοσυστήματα παράλληλα με διάφορους δεινόσαυρους, συμπεριλαμβανομένων των γιγαντιαίων σαρκοφάγων όπως το Tyrannosaurus Rex και άλλους τρομερούς θηρευτές. Η διαδικασία molting μπορεί να ήταν κρίσιμη για να βοηθήσει τα αρχαία πουλιά να αντιμετωπίσουν τις μεταβαλλόμενες εποχές και τις περιβαλλοντικές πιέσεις, όπως η έλλειψη τροφίμων ή οι κλιματικές διακυμάνσεις. Χάνουν ταυτόχρονα όλα τα φτερά της πτήσης τους, αυτά τα αρχαία πουλιά θα μπορούσαν να έχουν εισέλθει σε μια περίοδο ταχείας ανατροπής των φτερών, επιτρέποντάς τους να ανακτήσουν πιο αποτελεσματικά τις ικανότητές τους.

Σε σύγκριση, οι μη-Avian δεινόσαυροι διατήρησαν ένα πιο σταδιακό πρότυπο molt παρόμοιο με τα σύγχρονα ερπετά, όπου μόνο ορισμένα φτερά αντικαταστάθηκαν ανά πάσα στιγμή. Αυτή η μέθοδος μπορεί να ήταν λιγότερο αποτελεσματική για την απόρριψη φτερά που έχουν υποστεί ζημιά και την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες, συμβάλλοντας ενδεχομένως στην ευπάθεια και την τελική κατάρρευση αυτών των μη-Avian δεινοσαύρων κατά τη διάρκεια μαζικής εξαφάνισης.

Οι ερευνητές προτείνουν ότι η εξειδικευμένη στρατηγική MOLT που παρουσιάστηκε από τα αρχαία πτηνά παρείχε ένα επιλεκτικό πλεονέκτημα κατά τη διάρκεια της κρίσιμης μεταβατικής περιόδου που οδήγησε στην εξαφάνιση άλλων δεινοσαύρων στο τέλος της κρητιδικής περιόδου.

Με την κατανόηση της προσαρμογής του αρχαίου πουλιού, τα ευρήματα ενισχύουν τις γνώσεις μας για τις εξελικτικές διαδικασίες που διαμόρφωσαν σήμερα την επιβίωση και τη διαφοροποίηση των σύγχρονων ειδών πουλιών.