Ποιοι είναι οι τέσσερις τρόποι με τους οποίους η μείοση διαφορετική από τη μίτωση;

1. Συνάψος και διασταύρωση:Η μείωση περιλαμβάνει τη σύζευξη ομόλογων χρωμοσωμάτων κατά τη διάρκεια της συνάψεως, η οποία επιτρέπει τον γενετικό ανασυνδυασμό μέσω της διέλευσης. Αυτή η διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα τη γενετική ποικιλομορφία μεταξύ των γαμέρων. Στη μίτωση, τα ομόλογα χρωμοσώματα δεν συνάψουν και δεν συμβαίνει η διέλευση.

2. Αριθμός αντιγράφων χρωμοσωμάτων:Η μείωση μειώνει τον αριθμό χρωμοσωμάτων από το διπλοειδές (2n) σε απλοειδές (Ν) στα θυγατρικά κύτταρα. Μέσα από δύο διαδοχικές διαιρέσεις (Meiosis I και Meiosis II), το καθένα με διαχωρισμό χρωμοσωμάτων, ο αριθμός χρωμοσώματος μειώνεται κατά το ήμισυ. Η μίτωση, από την άλλη πλευρά, διατηρεί τον αριθμό του διπλοειδούς χρωμοσωμάτων, παράγοντας γενετικά πανομοιότυπα θυγατρικά κύτταρα.

3. Αριθμός κυτταρικών διαιρέσεων:Η μείωση αποτελείται από δύο διαδοχικές διαιρέσεις, η μείωση Ι και η μείωση ΙΙ, με αποτέλεσμα το σχηματισμό τεσσάρων απλοειδών θυγατέρα. Αντίθετα, η μίτωση αποτελείται μόνο από μία διαίρεση και παράγει δύο γενετικά πανομοιότυπα θυγατρικά κύτταρα.

4. Ανεξάρτητη ποικιλία χρωμοσωμάτων:κατά τη διάρκεια της μείωσης Ι, τα ομόλογα ζεύγη χρωμοσωμάτων ευθυγραμμίζονται τυχαία στην πλάκα μεταφάσεως και ο προσανατολισμός τους είναι ανεξάρτητος από άλλα ζεύγη χρωμοσωμάτων. Αυτή η διαδικασία, που ονομάζεται ανεξάρτητη ποικιλία, συμβάλλει στη γενετική ποικιλομορφία στους απογόνους. Η ανεξάρτητη ποικιλία δεν εμφανίζεται στη μίτωση, όπου τα αδελφή χρωματοειδή κάθε ζεύγη χρωμοσωμάτων διαχωρίζονται ταυτόχρονα με τους αντίθετους πόλους κατά τη διάρκεια της κυτταρικής διαίρεσης.