Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι ο σιδερένιος καταλύει τη διάβρωση στο «αδρανές» διοξείδιο του άνθρακα

Ο σίδηρος είναι ένας καταλύτης για τη διάβρωση των μετάλλων σε περιβάλλοντα διοξειδίου του άνθρακα, όπως αυτά που βρίσκονται σε πηγάδια πετρελαίου και αερίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο σίδηρος αντιδρά με διοξείδιο του άνθρακα για να σχηματίσει ανθρακικό σίδηρο, το οποίο είναι μια διαβρωτική ένωση. Το ανθρακικό σίδηρο αντιδρά στη συνέχεια με νερό για να σχηματίσει οξείδιο του σιδήρου και αέριο υδρογόνου. Το αέριο υδρογόνου μπορεί στη συνέχεια να αντιδράσει με άλλα μέταλλα για να σχηματίσει μεταλλικά οξείδια, τα οποία είναι επίσης διαβρωτικά.

Ο ρυθμός διάβρωσης σε περιβάλλοντα διοξειδίου του άνθρακα επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας, της πίεσης και της συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στο περιβάλλον. Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία και η πίεση, τόσο πιο γρήγορα είναι ο ρυθμός διάβρωσης. Όσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα, τόσο περισσότερο θα σχηματιστεί ανθρακικό σίδηρο, το οποίο θα αυξήσει επίσης τον ρυθμό διάβρωσης.

Προκειμένου να αποφευχθεί ή να επιβραδυνθεί η διάβρωση σε περιβάλλοντα διοξειδίου του άνθρακα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ορισμένες μεθόδους. Αυτές οι μέθοδοι περιλαμβάνουν τη χρήση ανθεκτικών στη διάβρωση υλικά, όπως ανοξείδωτο χάλυβα ή τιτάνιο, εφαρμόζοντας προστατευτικές επικαλύψεις στην μεταλλική επιφάνεια και χρησιμοποιώντας αναστολείς διάβρωσης.