Γιατί οι στερεές ιοντικές ενώσεις έχουν υψηλά σημεία τήξης;

Το σημείο τήξης μιας ουσίας είναι η θερμοκρασία στην οποία αλλάζει από μια στερεά σε υγρή κατάσταση. Γενικά, οι ουσίες με ισχυρές διαμοριακές δυνάμεις έχουν υψηλότερα σημεία τήξης από τις ουσίες με αδύναμες ενδομοριακές δυνάμεις. Οι ιοντικές ενώσεις είναι στερεά που αποτελούνται από θετικά και αρνητικά ιόντα που συγκρατούνται από ισχυρές ηλεκτροστατικές δυνάμεις έλξης. Αυτές οι ηλεκτροστατικές δυνάμεις μεταξύ των ιόντων γίνονται ισχυρότερες καθώς τα φορτία των ιόντων αυξάνονται και καθώς το μέγεθος των ιόντων μειώνεται. Επομένως, οι στερεές ιοντικές ενώσεις έχουν γενικά υψηλά σημεία τήξης λόγω των ισχυρών ηλεκτροστατικών δυνάμεων που συγκρατούν τα ιόντα στη θέση τους. Η αντοχή των ιοντικών δεσμών εξαρτάται από το φορτίο των ιόντων και την απόσταση μεταξύ τους. Τα ιόντα με υψηλότερες χρεώσεις και μικρότερες ακτίνες έχουν ισχυρότερα ηλεκτροστατικά αξιοθέατα και επομένως σχηματίζουν ιοντικές ενώσεις με υψηλότερα σημεία τήξης. Για παράδειγμα, το χλωριούχο νάτριο (NaCl), μια ιοντική ένωση με ένα σχετικά χαμηλό σημείο τήξης, λιώνει στους 801 ° C και αποτελείται από ιόντα νατρίου (Na+) και χλωριούχα ιόντα (Cl-). Αντίθετα, το οξείδιο του μαγνησίου (MGO), μια ιοντική ένωση με υψηλό σημείο τήξης, λιώνει στους 2800 ° C και περιέχει ιόντα μαγνησίου (Mg2+) και ιόντα οξειδίου (Ο2-). Το υψηλότερο σημείο τήξης του οξειδίου του μαγνησίου οφείλεται στις υψηλότερες φορτίσεις τόσο στα ιόντα μαγνησίου όσο και οξυγόνου.