Ποιος είναι ο χημικός τύπος για εποξειδική ρητίνη;

Οι εποξειδικές ρητίνες (επίσης γνωστές ως πολυεπαξείδια) δεν έχουν αυστηρά έναν ενιαίο χημικό τύπο, αλλά αντ 'αυτού χαρακτηρίζονται από την κατοχή πολλαπλών ομάδων εποξειδίου στη μοριακή τους δομή.

Μια ομάδα εποξειδίου αποτελείται από ένα άτομο οξυγόνου που συνδέεται με δύο γειτονικά άτομα άνθρακα, σχηματίζοντας τριμελές δακτύλιο. Στο πλαίσιο των εποξειδικών ρητινών, η ομάδα εποξειδίου είναι συνήθως μέρος μιας επαναλαμβανόμενης δομικής μονάδας, η οποία προέρχεται συνήθως από τη δισφαινόλη Α ή την επιχλωροϋδρίνη.

Μία από τις πιο συνηθισμένες εποξειδικές ρητίνες γίνεται με την αντίδραση δισφαινόλης Α με επιχλωροϋδρίνη σε μια διαδικασία δύο σταδίων. Στο πρώτο βήμα, η δισφαινόλη Α αντέχει με επιχλωροϋδρίνη για να σχηματίσει ένα προπολυμερές, δισφαινόλη Α δι -διτυκιδυλαιθέρα (σήμα). Στο δεύτερο βήμα, το προπολυμερές θεραπεύεται ή διασταυρώνεται με τη θέρμανση του παρουσία ενός σκληρυντικού (παράγοντας σκλήρυνσης). Το σκληρυντικό συνήθως περιέχει αμίνη ή ανυδρίτη οξέος.

Η ακόλουθη απλοποιημένη χημική εξίσωση αντιπροσωπεύει την αντίδραση μεταξύ δισφαινόλης Α και επιχλωροϋδρίνης για να σχηματίσουν σήμα:

Δισφαινόλη a + 2 επιχλωροϋδρίνη → δισφαινόλη Α δινευκιδυλαιθέρα (σήμα) + 2 HCl

Όταν θεραπεύονται, οι εποξειδικές ρητίνες σχηματίζουν ένα ισχυρό, άκαμπτο δίκτυο διασταυρούμενων πολυμερών. Οι εποξειδικές ρητίνες χρησιμοποιούνται ευρέως σε μια ποικιλία εφαρμογών, συμπεριλαμβανομένων συγκολλητικών, επικαλύψεων, ελασμάτων, σύνθετων υλικών και υλικών χύτευσης.