Τι κοινό έχουν οι ουσίες που διεξάγουν ηλεκτρική ενέργεια μόλις διαλυθούν;
1. Ιονικές ενώσεις: Οι ηλεκτρολύτες είναι τυπικά ιοντικές ενώσεις, που σημαίνει ότι περιέχουν θετικά φορτισμένα ιόντα (κατιόντα) και αρνητικά φορτισμένα ιόντα (ανιόντα). Όταν αυτές οι ενώσεις διαλύονται στο νερό, τα ιόντα χωρίζονται, επιτρέποντάς τους να κινούνται ελεύθερα στο διάλυμα.
2. Διάσπαση: Όταν ένας ηλεκτρολύτης διαλύεται στο νερό, υφίσταται μια διαδικασία που ονομάζεται διάσταση. Κατά τη διάρκεια της διάστασης, οι ιοντικοί δεσμοί μεταξύ των κατιόντων και των ανιόντων σπάσουν, απελευθερώνοντας μεμονωμένα ιόντα στη λύση.
3. Δωρεάν ιόντα: Η παρουσία ελεύθερων ιόντων στο διάλυμα είναι αυτό που επιτρέπει στους ηλεκτρολύτες να διεξάγουν ηλεκτρική ενέργεια. Όταν εφαρμόζεται ένα ηλεκτρικό ρεύμα, τα θετικά φορτισμένα κατιόντα κινούνται προς το αρνητικό ηλεκτρόδιο (κάθοδος), ενώ τα αρνητικά φορτισμένα ανιόντα κινούνται προς το θετικό ηλεκτρόδιο (άνοδο). Αυτή η κίνηση ιόντων αποτελεί ηλεκτρικό ρεύμα.
4. Λύσεις: Οι ηλεκτρολύτες είναι ουσίες που διεξάγουν ηλεκτρική ενέργεια μόνο με τη μορφή διαλυμάτων. Σε μια στερεά κατάσταση, οι ηλεκτρολύτες δεν διεξάγουν αποτελεσματικά την ηλεκτρική ενέργεια επειδή τα ιόντα τους στερεώνονται σε ένα κρυσταλλικό πλέγμα και δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα.
5. Ισχυρά έναντι αδύναμων ηλεκτρολυτών:Οι ηλεκτρολύτες μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο τύπους:ισχυροί ηλεκτρολύτες και αδύναμοι ηλεκτρολύτες. Οι ισχυροί ηλεκτρολύτες διαχωρίζονται πλήρως στο νερό, απελευθερώνοντας όλα τα ιόντα τους, ενώ οι αδύναμοι ηλεκτρολύτες διαχωρίζονται μόνο εν μέρει, αφήνοντας μερικά από τα ιόντα τους να δεσμεύονται μαζί.
Παραδείγματα κοινών ηλεκτρολυτών περιλαμβάνουν επιτραπέζιο άλας (χλωριούχο νάτριο), ζάχαρη (σακχαρόζη) και οξέα (όπως υδροχλωρικό οξύ) ή βάσεις (όπως υδροξείδιο του νατρίου) όταν διαλύονται σε νερό. Αυτές οι ουσίες περιέχουν διαλελυμένα ιόντα που μπορούν να κινηθούν ελεύθερα, επιτρέποντάς τους να διεξάγουν ηλεκτρική ενέργεια.
