Πότε μπορεί μια λύση αδύναμης βάσης να είναι πιο διαβρωτική από την ισχυρή βάση;
Η υδρόλυση είναι η αντίδραση μιας ουσίας με νερό και μπορεί να οδηγήσει στον σχηματισμό ιόντων υδροξειδίου (ΟΗ-). Η έκταση της υδρόλυσης εξαρτάται από τη δύναμη της βάσης. Οι ισχυρές βάσεις υφίστανται υδρόλυση σε μικρότερο βαθμό από τις αδύναμες βάσεις επειδή είναι πιο εντελώς ιονισμένες στο νερό. Αυτό σημαίνει ότι παράγουν λιγότερα ιόντα υδροξειδίου, γεγονός που καθιστά τις λύσεις τους λιγότερο διαβρωτικές.
Αντίθετα, οι αδύναμες βάσεις υφίστανται υδρόλυση σε μεγαλύτερο βαθμό επειδή είναι λιγότερο εντελώς ιονισμένες στο νερό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό περισσότερων ιόντων υδροξειδίου, γεγονός που καθιστά τις λύσεις τους πιο διαβρωτικές. Επιπλέον, το συζευγμένο οξύ μιας αδύναμης βάσης είναι γενικά ισχυρότερο από το συζευγμένο οξύ μιας ισχυρής βάσης. Αυτό σημαίνει ότι η αδύναμη βάση θα πρωτονικό νερό σε μεγαλύτερο βαθμό, απελευθερώνοντας περισσότερα ιόντα Η+ και μειώνοντας το ρΗ του διαλύματος. Το χαμηλότερο ρΗ του διαλύματος μπορεί να συμβάλει στις διαβρωτικές του ιδιότητες.
Για παράδειγμα, ένα διάλυμα αμμωνίας (NH3), μια αδύναμη βάση, είναι πιο διαβρωτική από ένα διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (NaOH), ισχυρή βάση, της ίδιας συγκέντρωσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αμμωνία υφίσταται υδρόλυση σε μεγαλύτερη έκταση από το υδροξείδιο του νατρίου, παράγοντας περισσότερα ιόντα υδροξειδίου και καθιστώντας το διάλυμα πιο διαβρωτικό.
